Alle inzendingen van Daan

al maanden staat hij op een leeg perron hij lijkt de wereld en de tijd vergeten soms brengt een oude vrouw hem iets te eten ze houdt hem warm met koffie of bouillon hij staart en staart maar naar de horizon z’n kleren werden grauw en zijn versleten naar huis toe gaan, hij wil er niets van weten verkoos hij deze plek tot eindstation bewegingloos…

ik wandel onbekommerd door Den Haag genietend van door tijd vergeten straten de zon loopt mee, ik voel me uitgelaten bij thuiskomst echter wacht een heuse plaag o nee, niet weer, een nare geur, nog vaag verdringt de goede bui, in alle staten aanschouw ik de onthutsende plakkaten ik trapte in zo’n hondse hinderlaag ik grijp m’n schoen, ontwaar…

Boven de wolken daar reist de wereld, met energie verbonden vormen wij de volken, op de grond onze werkelijkheid, aan tijd gebonden in de hemel rijst het licht, alvorens mijn halve rond…

er komen zwarte luchten bovendrijven het schaduwdonker grijpt verlicht de macht een schel geluid groeit aan tot volle kracht ik voel mijn lijf door doodsgevoel verstijven dan landt een vloot van onbestemde schijven met lampen die als ogen van smaragd een einde maken aan de prille nacht m’n pen kan angst en beven niet beschrijven een wezen…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…

hij zag een koe en idolaat sprong hij over het prikkeldraad een sprong die hoger had gekund want nu is hij een os het rund…

gelooft u altijd nog in wereldvrede u bungelt aan een ragfijn ideaal de mens is dood-gewoon een kannibaal zijn bloeddorst moet en zal naar buiten treden het zwaard zit vredevrezend in de schede de laagste krijger waant zich generaal en speelt de ober met het galgenmaal hij wordt door god en vaderland aanbeden de haat beweegt het ware wapentuig…

geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek) de binnenstad verkeert in Thaise sferen ik raad u aan hem ook eens te proberen u kunt hem laten stoppen op verzoek frivool en fris en fruitig is zijn look u ziet hem links en rechts uw fiets passeren dat zo’n vehikel zoveel kan presteren dus smeult het oproer in de taxi-hoek mijn raad aan Hagenaars…

ik wedde nimmer op het juiste paard m’n favoriet had steevast zere benen of sloeg op hol, had –ziek- niet kunnen trainen z’n staart hing onvermijdbaar aan de staart ook hadden jockeys moeite met de vaart het rode kruis moest dikwijls hulp verlenen waardoor m’n kans op rijkdom was verdwenen op Duindigt heb ik nog geen sou vergaard nog…

jawel, ik kan uw onbegrip begrijpen uw wanhoop, woede en uw hoge toon ik kan ook leven met uw lach en hoon en snap dat u mijn strot wel dicht wilt knijpen u mag de botte bijl van mij ook slijpen een gruweldaad is mijn verdiende loon na twee uur wachten is het doodgewoon dat uwerzijds de nood begint te nijpen vergeeft u mij dat ik geen stempel…

verstoten en door mensen grootgebracht de stiefzoon van vreemdsoortige primaten gevreesd, maar in hun wereld toegelaten gevangen op een eiland, door een gracht gescheiden van de bruid die naar je lacht die elke dag als mens met jou wil praten je wilt haar en je raakt in alle staten ontsnappen zal je, nu, je moet op jacht je toont een veel…

de liefde had ik afgezworen vrouwen waren leed en traan hartstocht werd opnieuw geboren toen ik haar die dag zag staan ik hoef haar niets uit te leggen zij is daar met raad en daad zij is puur, zoals ze zeggen echt een meisje van de straat ze gaat mee op al mijn reizen ze weet heg en ze weet steg en valt niet genoeg te prijzen hoedster…

van afstand kijk ik dichtbij zo door je ballen naar binnen, ogenschijnlijk niets aan de hand, dan vuur jij gedachten af, van afstand diep bij mij naar binnen…

vertel eens opa, was u echt zo goed kon ADO zonder u geen wedstrijd winnen men wilde zonder u niet eens beginnen en zat er buskruit in uw rechtervoet een topclub wou u hebben, coûte que coûte dan was u rijk geweest, dan was u binnen dan had u oma niet, maar tien vriendinnen dan was er nu bezoek in overvloed wel vreemd hoor, u heeft zulke…

dat alles met de jaren slijt verdort, verschrompelt of vergrijst het is een onontkoombaar feit als voorbeeld noem ik hier de daad mijn jongeheer stond -heel wat mans- wel tien keer in het uur paraat als oude man hijs ik de vlag het is niet anders godgeklaagd nog hooguit tien keer op een dag…

vergeten duin in overvolle stad door huizen afgesneden van de zee de schilder Mesdag hield er atelier de dichter Kloos heeft er ooit liefgehad een stille, praktisch ongeschonden schat bedekt met groen en zand in goudlamé of ... stedelijke offerplek in spe de buit van politiek op dievenpad is het wel goed je gaven te beschrijven je bloemen…

gelukkig maar, je snapt die ophef niet je weet van niets, je bent nog veel te klein en ligt daar maar, vertederend en fijn je slaapt en drinkt of huilt het hoogste lied vandaag geboren: Fatimah, Margriet Mohamed, Carmen, Aafke, Sven, Martijn die allemaal ook koningskind’ren zijn als jij prinses, een leven in ’t verschiet en waar de wieg…

wij, mensen uit het fraeie Blommendael verdienen beter dan de borrelpraet die schaemteloos in alle kranten staet de laster is een ongehoord schandael de villa’s kostten ons een kapitael en nu verziekt men bruut ons woonklimaet door die verdraeide naem ‘Aad Mansveldstraat’ dit is geen Laekkwartier of geen Transvael wij vinden Aed een ware…

men heelt er bloemkooloor of voetbalknie versleten voeten, blafhoest, eksterogen verstuikte enkels, tennisellebogen verlatingsangst, eczeem of difterie de zwaarste ajaksitis, allergie vermoeide borsten na langdurig zogen een aangetast -de drank hè- denkvermogen een gonorroe, moderne poëzie de bof, de plankenkoorts, de rode hond men weet…

een zwoeger zwelgt in diepe droefenis verhult zijn leed in stevige kritiek waar blijft de echte voetbalheroïek de geur van gras, de lach of ergernis nu openbaart zich wat ik node mis en grijnst men om mijn stroeve motoriek de lucht van plastic sprieten maakt me ziek zo’n veld is altijd groen en lentefris de technicus kent geen ontsteltenis…

ik kijk mijn vrouw verslagen aan de woorden stokken in mijn keel het afscheid wordt me haast te veel ik zoek haar hand, bedwing een traan het spijt me schat, ik moet nu gaan de treurnis valt ook haar ten deel terwijl ik traag haar lokken streel omhelst ze mij, geheel ontdaan de hond –niet bij me weg te slaan- reikt mij een poot, emotioneel…

haar leven is een streven naar perfectie ze kocht bij de chirurg een frisse neus haar oren zijn niet langer tweede keus de labia weer toonbaar na correctie de borsten, na een grondige inspectie, bestempeld met het keurmerk ‘desastreus’ zijn nu plots ongekend volumineus een liposuctie maakte haar weer sexy ze blijft haar lijf Spartaans met…

een dame welt een erudiet verhaal in zinnen met de zwaarte van decreten ze roemt zijn bundel voor de zogeheten lichtcryptische benadering van taal vervolgens wordt zijn schrijfkunst uitgemeten door critici in termen: magistraal, vernieuwend, vol mystiek en haast sacraal hij krijgt het keurmerk ‘kroonprins der poëten’ de dichter hoort het…

Er zijn ook dingen in 't leven die kleiner zijn gewoon dingetjes, enkelvoudig dierbaar, breekbaar, zonder venijn Zo waren daar mijn vers gewassen zachte sokken en een heerlijk riekend badder nat edoch, wil ik langer mokken over grote dingen als waren ze maar klein…

het Binnenhof is wit en sprookjesachtig tot vreugde van een enthousiast publiek Japanners schieten, alles is hier prachtig, alweer een digitale Anton Pieck haast verveloos, maar zeker schilderachtig betovert ons de koude politiek…

de dood komt in een rookwolk stiekem binnen hij verft de longen langzaam schoorsteenzwart dan richt hij al zijn pijlen op het hart en gaat z’n sloperswerk pas echt beginnen de roker zit nu bij de pakjes neer zijn geest is zwak en ook zijn lijf blijkt teer…

meneer Van Dale wilt u alstublieft wat schuttingwoorden uit uw boekwerk schrappen nee, niet de woorden: huichelen of trappen want op die termen zijn wij smoorverliefd wij voelen ons ongoddelijk gegriefd door taal die wij als Grrrristenen niet snappen wij kunnen u de woorden niet verklappen omdat het schrijven daarvan ons ontrieft wij weten…

mijn favoriete hangplek in Den Haag werd vroeger wel genoemd ‘het Groene Zoodje’ ik smul er onder zonlicht van een broodje een stenen heer kijkt droevig naar omlaag hij legde met zijn broer hier ooit het loodje de reden voor de lynchpartij was vaag zij hingen hier voor schut en dus niet graag te bungelen aan touwen in hun blootje ze kregen…

jawel, we zien ze nu al jaren vliegen sprak zeer ontstemd het Haagse CDA dat kan toch zo niet doorgaan, denk eens na wat doen zij meer dan stelen en bedriegen hun luid gekwetter is toch al te dol ze luieren, ze eten en ze vechten ze fokken maar, bedreigen onze spechten het luchtruim in Den Haag raakt overvol verwijder a.u.b. dit groen gespuis…

er heerst totale stilte in de straat de stoepen blinken door 't veelvuldig vegen hier zijn fatsoen en welvaart neergezegen de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad…