Netgedichten

netgedicht (nr. 16.428):

een ruimtewezen

er komen zwarte luchten bovendrijven
het schaduwdonker grijpt verlicht de macht
een schel geluid groeit aan tot volle kracht
ik voel mijn lijf door doodsgevoel verstijven

dan landt een vloot van onbestemde schijven
met lampen die als ogen van smaragd
een einde maken aan de prille nacht
m’n pen kan angst en beven niet beschrijven

een wezen, staal met vrouwelijke vormen
stapt uit en maakt op aarde haar entree
ze neemt een leger in haar kielzog mee
gehuld in saaie krijtstreep-uniformen

dan galmt haar stem en het begint te stormen
‘ik ben niet links, niet rechts, maar recht door zee’