geduld

al maanden staat hij op een leeg perron
hij lijkt de wereld en de tijd vergeten
soms brengt een oude vrouw hem iets te eten
ze houdt hem warm met koffie of bouillon

hij staart en staart maar naar de horizon
z’n kleren werden grauw en zijn versleten
naar huis toe gaan, hij wil er niets van weten
verkoos hij deze plek tot eindstation

bewegingloos, verzonken in gedachten
zo eenzaam oogt hij, somber en zo teer
gebogen rug, z’n voeten doen hem zeer
wanneer komt er een einde aan zijn krachten

ach arme oude man uit Zoetermeer
sta jij nog steeds op RandstadRail te wachten

Zie ook: http://www.daandeligt.nl

Schrijver: Daan de Ligt, 9 augustus 2007

dldeligtorange.nl

Randstadrail Zoetermeer geduld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 20 stemmen 656