knul bewoont de vertrekken rond mijn
schoot
ook als hij straks groot is belooft ie
gul
held op batmansokken, pyjamabroek
kinderlijf pardoes in spanningsboog
later wordt hij sterk én ninjaoloog
en om zijn status te doen gelden
kortstaart hij draken, met plastic
zwaard
in lichtvoetigheid redt hij mijn dag
terwijl ik verzoet…
en over 't zicht van de weg lag sneeuw.
Geluidsdicht afgesloten zwart teer
waarop je liggen ging, met wiegarmen.
Als engel; afdruk mals in ’t holwit.
Hoe roze huid op steenbleke kou.
Ogen als kolen flakkerden weerglans
van bevroren luchten als ijsbergen.
Dan mat je de afstand tussen sprong-
kuilende stappen, sporen tot…
op de draagwijdte van de wind
jagen ze aan - zwart gevleugeld -
rond de marmeren zerken
waar –ironie – de rouwvliegen
dansen
o bibio marci
het zwerk heeft dat speciale blauw
dat alleen bij nachten hoort
en in het nabije dwarrelen bladeren
in het zachte schijnselwit
boven leemte van het kiezelpad
verzwijgt
de muur -met daarachter…
'Kom je bij me op het luchtbed?'
Vraagt Jongetje
'Dan nemen we een sprongetje
Tot aan de sterrenzee.'
Hoe kan ik weigeren?
Hij is mij lief.
Hij houdt van verre reizen.
Jongetje draagt wat schatten mee;
Rombeer, ‘t Autoboek en Speen
En ik draag hem.
Op handen...
Dan klimmen we en drijven we
De bergen op de aarde.
Hemelhoog
Zijn…
En verlegde tijd zich ondergronds
achter oeverende uiterwaarden
als een wak in lage Maas
-men noemt het verdronken
dit beeld dat eilandde als dak-
het water brak en sleep
keerde de stenen terwijl
algen verweerden, zwart als pek
op deze plek, die ik droomde,
slechts vermoedde, op het schijnpad
de verbeelding van een vesting
zo…
Het stijgt, zompige damp van ijle nevels
zwieren als spookachtige slierten, fluisteren
van her en van vergeten
hoeveel schreden deinden over de holle weg
waarop ik mijn stappen zet
hoeveel karren spoorden hun gewicht voor mijn dromerige voeten
kromgebogen bomen zegden gedag terwijl hun versteende
wortels trilden onder het verloren gewicht…