Alle inzendingen van Elize Augustinus

Wij spelen met letters De letters van het alfabet Bouwen met woorden Onze vleugels verstrengeld in elkaar Om de zon in haar naam Laat mij deel van je blijven Laat mij niet onvoltooid achter Bemin mij Laat mij drijven op de golven van je hart Dan zal ik je dragen Met het blauw van mijn naam.…

de zon schijnt op ontbladerde bomen takken gehuld in donkere herinneringen stof in de zwervende wind de trein raast in sporen voorbij dierlijke klanken achter gelaten in nevels af en toe trekt een wolksluier op haar nauwelijks hoorbare snikken ze zeggen dat ze lacht een vrouw in foetushouding weerspiegelt in stilstaand water…

Scherpen messen snijden Door bot en vlees Struikelblokken die haar de weg versperren Indien mogelijk Al haar dromen vergruisd Ver van de mensen verwijderd De ochtend graaft een zonnige dag Ver van de leugen verwijderd In de toren zwijgen de klokken Tezamen met de gitaren "Besef dat wel," Deze intrige: "dit valse spel" Reeds…

Met een blocnote en een pen In de rammelende tram. Druppels toveren diamantjes langs de ruit. Niet te veel kijken naar dat wat voorbij gaat. Tussen hoop en toekomst bloeien de rozen. Vergeet mij niet, "oh lief!" Mijn voetstappen dolen in het rond op onvruchtbare grond en de zon houdt zich schuil achter donkere wolken. Alles…

op deze plek dit stukje aarde ruist het gras niet langs mijn enkels er grazen vette koeien ik ben de zon de zon die in veelkleurige dampen wordt gesmoord…

dat wat niet koosjer moet er tussenuit zei je langs je neus Weg. onderweg van Rotterdam naar Amsterdam terwijl de trein over sporen van verleden raasde…

en weer was het lente toen ik haar zag staan voor je raam boom met kale uitgestrekte armen overgeplant in vreemde aarde geen blaadje groeit er ooit de zon schijnt door jouw venster schaduwen op het behang…

Je ogen, je lach, die koude winterdag zo anders opeens alsof je even boven jezelf uitsteeg tussen al dat maagdelijk wit toen harmonie de eenzaamheid verdreef en we even rusten in de naakte armen van het leven…

daar ligt de berg begraven onder een witte deken, langs het hobbelige pad een rij bomen de stam gehard, takken verward als haar lange lokken in de wind, we verzamelen bij het fontein in het pittoreske dorp temidden van de wijngaarden: toi toi toi mijn vrienden de klim is hoog, en ik, ik kus de regenboog.…

Wij vogels in vervoering vliegen naar de zon wachten op de roffel hoe de ochtendtrom het nieuwe jaar inslaat.…

Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de maan hoe zij de duisternis van nacht met haar glans verdrijft Ik huiver en zie het ontelbare heer der sterren en vragen dwarrelen door mijn hoofd Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de zon Voel de warme straling die volstaat voor het zaaien van de dag die…

de storm rukt het vale herfstblad rolt over hobbelige keien tussen de hongerige honden hun valse tanden in gescheurde lompen likken ze etter en bloed uit wonden van de bedelaar zittend aan de hemelpoort de zon houdt zich schuil achter sinistere grijze wolken terwijl hemeltranen het land teisteren…

Liefde is wijsheid het geduld van een moeder hooglied van man en vrouw schone poëzie luister ik wat niet gezongen kijk wat niet geschilderd als in een mooi mysterieus schilderij zijn strelende vingers op de plaats van haar hart O heerlijke liefde tere roos in knop bloem die langzaam openbloeit!"…

ik begreep je zinnen ook al ging ik niet naar binnen om naar de kleur van je ziel te kijken, en welk mens heeft dat recht? angst en onzekerheid is datgene wat de ziel splijt ik kan de kleur van je ziel niet zien ben ook geen hoogmoedige psycholoog die denkt God te kunnen vervangen terwijl ik in je woorden bleef hangen en jij…

Zoals toen, toen we naar dreigende grijze wolken keken, en jij zuigkussend naar beneden trok Je mond hartstochtelijk fel in liefdesspel En ik gillend pruttelend kokend heet met de fluitketel stoom afblies Voor het kopje lavendelthee voor twee…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

zie daar! een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

O zoele zoete zomeravond in juli, geurt weelderig de rozenstruik zoet sensueel Toen wij in het gras, tussen klavers en bloemen,verkoeling zochten In de rivieren, olieachtige drijflagen van blauwwieren Na de brug een gistend krot, schimmelt blauw de paddestoel grauw, een nijpend moment waarin we alleen maar konden hopen.…

Kus voel streel mij lief gelijk de zachte lentebries geurt het leven Springt de fontein zilver diamant onder blauw witte wolkenhemel De milde zon lacht in het ochtendrood Zie de merel in boom zingt zonder schroom een vrolijk lied tussen roze bloesem Kom laten we dansen op accoorden van vogels mijn lief elkaar openbreken bespelen…

Ooit vocht je in donkere uren een implantaat van steen uit je hart Onder dreigend wolkendek door storm en nevel terwijl het verdriet rijpte als vruchten aan de boom bedwelmde de koriander Toen de viool het lied van eeuwigheid huilde opende de roos behoedzaam haar hart In prille ochtend onder milde zon…

Ik open mijn hart adem en zing tegen De verdrukking. Dans vuur van de hemel in een lentelied Mijn hart wordt warm en wijd als het hemelblauw Oog in oog met het leven. Zie ik de koude blik van de dood Hoe hij zijn ogen sluit!…

Zoektocht door intellectuele oude plunje van vele denkvermogens Tussen een mengelmoes van edele en onedele metalen schittert de Hemelse diadeem met Edelsteen het goud uit de rotsbedding.…

Geen stoel is onbezet vanaf het podium kijk ik in duizend verwachtingsvolle ogen zelfs geen kuchje is te horen alleen stilte, de concertzaal is gevangen in een wolk energie de dirigent geeft de maat aan een trilling gaat door de zaal Warmte trekt door muzikanten de muziek bruist tranen vullen m'n ogen niet bewust van de vele…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

De woorden uit jouw mond lijken op dierlijke uitwerpselen Mest dat de bodem vruchtbaar maakt Niet de dichter.…

Vandaag is zuiderwind ontwaakt zijn lange lokken doorwaait, Golven tussen berg en dal. We weten dat noorderwind weer op zal staan, Magistaal hard als staal. Alleen de diep gewortelde boom laat staan zien we uit naar de lente als bloesems openspringen, Bij snarenspel vol melancholie in een lusthof van kostelijke vruchten, Een…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

Met een hart vol achterdocht staat hij op de brug leunend op de balustrade Vecht hij tegen wanhoop terwijl de avondzon het golvende kronkelende landschap kust O hartstochtelijk vurig schouwspel, vulkaan Krakatau De schreeuw, O rode lucht met gouden gloed Stroomt kokend bloed het duizelig gemoed…

Glibberig nat kleeft het bladeren tapijt bleek onder mijn voeten ik huiver van kou terwijl de winter nog moet komen zij beiden dreven mij storm en schuimbekkende woede van zee in stilte van nacht schrijf ik over het verzamelpunt van geverfde krijsende papegaaien met stinkende kromme snavels een tortel vastgebonden aan een boom bloesem…