Alle inzendingen van Floor

Ik ben slechts een toeschouwer van de vertoning van zijn schatten. Zijn lokken nog voller, zijn parels nog blauwer, het valt nauwelijks te omvatten. Maar het mooiste van zijn collectie is niet meteen zichtbaar. Het is het toonbeeld van schoonheid en perfectie en hij is daarmee rijker dan menig keizer of tsaar. Het is zijn prachtig wit ivoor…

Een maaltijd Om jouw honger te stillen Om mijn verlangen te stillen Om te zeggen dat ik van je hou Ik geef me bloot Door de smaak te kiezen Die ik met je wil delen Omdat ik je vertrouw Geen woorden Maar een combinatie van ingrediënten Die samen meer betekenen Dan "ik geef om jou" Ik wacht op het moment Dat jij honger krijgt En…

mijn geweten is niet schoon mijn geweten is heel vies het is stoffig daar diep in mij een plek waar de zon  nooit schijnt ik wil het schoon ik wil het schoon poetsen met mijn tandenborstel was het maar zo makkelijk als het poetsen van mijn tanden.…

Ogen dicht geknepen wacht ik span ik al mijn spieren aan wacht ik ogen dicht of stil verdriet ooit weg zal gaan Vervlogen, ogen dicht gespannen knijp ik palmen blauw denk ik ogen dicht vervlogen tijd met jou Dagen, stil verdriet zal komen wacht niet weet ik is in zicht daarvoor deed ik stil verdriet, maar, mijn ogen dicht…

Een slome slak uit Oldenzaal verklaarde zich links-radicaal. "'t Vooruitgangsdenken," liet hij horen, "is ons als 't ware aangeboren. Maar 'k zeg erbij - tot onze schande - wij-zelf zijn niet vooruit te branden."…

Het gevoel is gevangen weggestopt in de ziel benauwd, in alle hevigheid een aaneengestrengelde gedachte Klanken stromen uit mijn mond vormen woorden, zinnen Maar het verwoorden van de pijn blijft een echo Schreeuwende woorden krijgen geen vat op het hart Fluisterend snikken sterft weg…

De gedachte doorboort de kern van mijn hart Slopend en tergend langzaam dringt het binnen Als een speer met een botte punt recht in de ziel Weerhouden gaat niet en ik maak een web van gevoelens Maar in het nauw gedreven sterft de hoop…

De kobberneel zit aan het diep en luistert naar het wielen. Oh, had hij maar een ielewiep - dan zou hij kunnen kielen. Maar kobberneel toeft onverwacht een snater in zijn touwen. Had hij zo'n euvel ooit gedacht ... hij wil zijn staken houwen. De snater linkt de kobberneel, raakt helemaal van bouten. Eén weet van tweeën één te veel -…

De nachtzaai schampert langs het zwerk op weg naar Donkervoorde, gevlucht voor 't eerste ochtendlicht dat aan de einder gloorde. Nu daalt hij af en volgt het grauw van schim- en schaduwgronden, totdat hij in zijn schuil verschiet - heelt eerst zijn lichtspoorwonden. Hij brouwt er aan zijn vunzig voer en voedt zijn voze leden met doem…

De oude onomatopee klimt stram uit zijn cabine en stekkert vast een '1', een '2' - zijn pet staat naar benzine. Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree, zijn hang aan de machine. "Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee: het is het ongeziene ..." "En", zegt hij schoorvoets, "onderzee moet ik de kost verdienen. Maar verder maak ik…

Eens per jaar, om kwart voor zeven, gaan het schompus en de bral naar het foutenfestival. Kijk, daar komen ook de neven: jat en klauw en grijp en gap - foute jongens uit de klap. In de zaal weergonst het leven op de tonen van een oert; hier en daar wordt er gevloerd. Onderwijl weeft men zijn streven, de kompanen met de maats - ieder…

De pythagorhaas zat op z'n helling en keek wiskundig om zich heen. "Ik hou het bij mijn ondersteling," sprak hij, "dat zo in 't algemeen het min of meer vrij zeker ópgaat, dat schuine zijde c² = a² + b²." Hetgeen - naar nu verluid - bevestigd is als Stelling door 'n algebrasem op Terschelling.…

Een wesp uit Weesp had wel een gek en te berispen spraakgebrek. Zo noemde zij zichzelf steeds 'weps', zei 'wepsentaille' en ook 'geps'. Een rups uit Gaasp gaf haar wat tips, maar zij riep kwaad: "Stop dat gegips!" Toen gleed ze uit, hosp op haar bisp en pisp riep zij: "Jij ak'lig misp...!"…

Zij verliest, Ik heb verloren. Zij is triest, Ik van tevoren. We zijn ze kwijt, Wij allebei. We hebben spijt, Het is voorbij.…

De nacht verkracht door valse hoop op vlezig dij of bil. Hormonen vieren dronken feest in menig lichaamsdeel. Gespannen spieren, kloppend bloed het vlees geërecteerd. Als in paraatheid voor de daad doch door moraal vaak genegeerd. De nacht verkracht door valse hoop op benen, bolle borst. Liters zaad door lust en wanhoop in tissuepapier…

Waarom nu? Ik had het je nog niet verteld. Ik hou van je, heel mijn leven. Al bijna 14 jaar, op mijn vingers geteld. Misschien is het wel goed zo. Je had erg veel pijn. Misschien is het wel goed zo. Je wilde er niet meer zijn. Laat mij maar zo liggen, bracht je hem in. In de stank. In het donker. Het had voor jou geen zin. Maar eens…

...is soms te veel. ...is soms te weinig. ...is soms heel veel, en dus oneindig. ...komt nooit goed uit. ...is nooit fijn. ...komt altijd verkeerd, maar zal er altijd zijn.…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Oorlog, het kan je zomaar overkomen. Je kan er niks aan doen. Oorlog, het kan ineens beginnen. Het is nu en het was toen. Zij, zij zit er midden in. Zij, zit in levensnood. Zij, zij is in dat land geboren. En gaat er ook weer dood. Jij, jij ziet het op de televisie. Jij hebt iets te eten. Jij, jij denkt er dan wat over na. Maar bent het…