De oude onomatopee
De oude onomatopee
klimt stram uit zijn cabine
en stekkert vast een '1', een '2' -
zijn pet staat naar benzine.
Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree,
zijn hang aan de machine.
"Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee:
het is het ongeziene ..."
"En", zegt hij schoorvoets, "onderzee
moet ik de kost verdienen.
Maar verder maak ik nooit iets mee,
geen snars of contramine."
"Maar 't heeft," zegt hij, "zijn wel en wee"
en koestert zijn bobine.
"Straks zeil ik af naar onderzee,
nu eerst naar de kantine.
"We loeven òm - wij met z'n twee -
in wolken nicotine;
de oude onomatopee
op stoom voor de marine.
Geplaatst in de categorie: lightverse