Alle inzendingen van Frank Oonk

De zon onder te zien gaan is mooi. Het licht spant een hemels web van bloedrood staaldraad. Als het smeulend dagvuur daarin verstrikt als een vlieg ingesponnen en in een wurggreep uitgezogen wordt, dan treedt de zwaarte aan dit licht, komt het duister langzaam dichterbij, verschijnt loden mist aan de einder, dan trekt de doodsgeur…

Uit diepe wateren kruip je over stille gronden aan land waar paarden grazen. Je richt je op, bestijgt en omklemt er één, met je armen en benen, voelt de warmte van zijn hals in je aderen stromen; je spoort aan, ontvouwt je in galop en rijdt naar het heiligdom aan de horizon. Terwijl je daar in de binnenkerk de lagen eeuwenoude pleister…

Eva, uw naam is paradijs, gelijk aan u is het Hof van Eden, waar gehoorzaamheid tot elke prijs als erfgoed al eeuwen wordt beleden. Freya, jij bent niet belast door dit verleden en bent niet getrapt in deze opgezette val; trouw zijn aan jezelf is ’n betere reden dan zonden vermijden, want die zijn er al. Laura is echter een geval apart:…

Regen trekt niet weg als zij verschijnt, evenmin schijnt de zon, omdat zij er is. Geen depressie komt eerder of verdwijnt, als het scherm oplicht door haar aanwezigheid. Maar ook al mist het aan de grond, ijzelt het fors en vriezen alle wegen op, als zij van het weer bericht met haar warme mond, begint de dooi en komen de bloemen uit de knop…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat…

Het was hoogzomer. We lagen in het gras. Ik nam een grasspriet tussen duim en vinger en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog (die dingen zitten soms vaster dan je denkt): groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen, wit: dit heeft nog nooit zonlicht gezien, zei ik, maar nu wel, helaas, met alle fatale gevolgen…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

Je ogen verdwalen op reis door een oceaan van woorden: je neemt me nauwelijks waar. Ook mijn zinnen schieten tekort om al jouw diepten te peilen. Toch werp ik keer op keer het woordlood uit in een machteloos gebaar en laat het in het donker doordringen en bezinken, tot het op de bodem stuit, waar zachte sponzen groeien en groeien: oh,…

Helga, jij heerst onweerstaanbaar als weergodin over ijzige polen en hete tropen en alle luchtlagen daar tussen in. In deze wereld kunnen mensen slechts hopen... op jouw invloed op de isothermen, dat je ze manipuleert en zo probeert hen tegen de ergste kou te beschermen en ook de grootste hitte weert. Maar was mijn wereld jouw speeltoneel…

Mijn fiets duwt tegen de regen in een bandenspoor ik heb wind tegen op het asfalt liggen blaadjes om de meter soms twee bij een ze bewegen mee heel natuurlijk in de wind behalve dat ene ik wil ze allemaal met mijn voorwiel overrijden nog voor de brug weet ik ze echt te raken ik kijk achterom twee bandensporen getrokken…