Omdat ik van je hou
Het was hoogzomer.
We lagen in het gras.
Ik nam een grasspriet
tussen duim en vinger
en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog
(die dingen zitten soms vaster dan je denkt):
groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen,
wit:
dit heeft nog nooit zonlicht gezien,
zei ik, maar nu wel, helaas,
met alle fatale gevolgen van dien.
Waarom doe je dat nou? vroeg ze,
ik dacht dat je een natuurliefhebber was.
Nou gewoon, zei ik, omdat ik van je hou.
Geplaatst in de categorie: natuur