Witte borden

Op onze witte borden lagen
mosselen, eens jong, nu gemarineerd
in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen
naast stukjes wijnrode paprika
te zonnen in een streepje licht.

We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist.
Rondom ons terras werden de kramen afgebroken.
Een vissenkop lag in de goot,
een darm verdwaald wat verderop,
terwijl de straat werd schoongespoten.

Maar ook deze momenten gaan voorbij:
de ober die onze glazen vult
en die wij dan weer legen;
nu zijn onze witte borden vuil
en ooit scheiden onze wegen.

tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 636