949 resultaten.
terug-ogenblik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 335 de verwondering op haar gelaat
schittert en straalt en verhaalt
over die verre tijd, lang geleden,
toen hij nog zelf het kleinste zag
herinnering aan gelukkig zijn
met schijnbaar onbelangrijk de
minieme stukjes van de puzzel
liefst zonder handleiding gebracht
vreugde na die creatieve seconde
waarin wat stuk was tot leven kwam
dankzij gebroken…
winteruur
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.076 voorbij de nachten van plezier
vol heilig vuur gespeeld genot
verzopen vertier zonder zorg
de slaap van onschuld, heel soms
klopt het duister schuchter
overuren hand in hand met
het vallen van de nacht
tango van het winteruur
spoedig zal het tij weer keren
de dagen op hun lange barrikade
vol licht en lucht en vrijpartij
in het hooi, de…
aanzoek
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.836 het beeld dat zij brengt
hoe kan hij anders dan bekennen
dat zij hem geen andere keuze laat
dan overvol het vuur erkennen
dat zij voor alle leven staat
doorheen het wapen van
verschroeiende overgave
heden weet hij immers dat
eens zij zijn hart ontvangt
van enige drift geen sprake
hij zich bevrijd mag weten
van de verlokkingen des vlezes…
Olympische bedenking
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 482 op het pad van verlichting
komen nachten vaak met raad
als de twijfel haar nagels slaat
in het hart verbeten voorwaarts
om recht van onrecht te scheiden
tussen kaf volkoren te vinden
onder het zingen van luide hymnen
tegen de achtergrond van Olympia
waar verdwaalde schapen schuld bekennen
blatend dat zij zichzelf zullen vergeven
voor…
dichtvrouw
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 376 de volle zalen lokten haar
uit haar dichtersschelp
ze bracht het woord tot leven
om daarna te baden in applaus
een nieuwe dichter opgestaan
leert ze anders ook genieten
ze sprak van warmte en ook
wel van een vreemde pijn
die haar zomaar kon bespringen
in de luie stralen van een
late zomerzon en soms in bad
het warme water kwam beroeren…
hou van haar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 379 in haar wezen staat geschreven
dat zij de ware brengster is
van het enig echte leven
voor wie weet hoe te vragen
naar de sleutel van haar hart
verblind door haar schoonheid
niet aan de verweerde buitenkant
maar uit een beproefd innerlijk
aanbidt hij dat lieftallig schepsel
met heel zijn ontroerde ziel
vingers volgen de sporen van haar…
stil in huis
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 1.150 waren het zijn woorden
die haar hebben verjaagd
vraagt hij zich eenzaam af
in de kilte van zijn huis
waart zij niet meer rond
beslaat de afwas in bergen
de halve keuken, de andere helft
bedolven onder radeloosheid
van een man niets meer gewoon
zijn oude lot opnieuw beschoor
met de kracht van een oude beer
voor deze heer geen eer meer…
teveel is ook té
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 427 blinkende revolver verborgen
in de holster onder zijn oksel
doet hem de wereld aankunnen
eindelijk baas over eigen lot
God staat op de trein te wachten
zijn laatste reis, weg van hier
waar zoveel mensen hem verachten
uitschelden, verstoten, vergeten
later misschien te ontdekken, schadelijk
de kracht die kan uitgaan van hen
onder invloed…
hij robot
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 847 als vrije radicaal
cirkelt hij rond
de kern zijn bestaan
dat zelf blijft draaien
en cirkelen en zoeken
naar de eigen kleine as
legt hij soms verband
tussen wat dromen zijn die
anderen voor realiteit nemen
en terwijl hij blijft groeien
neemt het besef hand over atoom toe
dat zijn ziel dichterbij is dan ooit
hij is een vonk
kleine sprankel…
blootsvoets
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 735 met stille trom is hij vertrokken
op een lange reis naar ergens anders
waar het fluiten van vogels komt
niet van verdwaalde vuile kogels
dat hij geen schoenen heeft
bezorgt slechts bloedende voeten
wonden die wel kunnen helen
in het beloofde land van elders
klein en wereldwijs te vroeg
zoekt een kind een nieuwe thuis
een niet kapotgeschoten…
het elfde feest
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 2.280 er is volk in de straat
de opgebroken straat
staat er naar te staren
ze vergeet haar open wonden
en vleit zich spinnend
als een overjaarse kat
aan de voeten van haar volk
haar Vlaamse volk
viert feest feest vandaag
de Groenplaats, de Grote Markt
ze zien zwart van het volk
en ook een tikkeltje geel
zwart en geel
het vloekt…
pensioensterfte
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 2.559 hij houdt zijn wandelstok links
dat is vast de kant waar
de jaren hebben toegeslagen
hem de kracht benamen
over beide benen gelijk
zwijgt hij over de tijd
dat horloges gunsten waren
aan het einde van de rit
zijn hand vol oude zweren
op zijn vergulde eerbetoon
in afwezigheid van hen waar
hij zijn levensjaren verwerkte
glichlacht hij…
gedachtlozen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.338 ze wonen er, mijnheer
dat doen ze al jaren
in huizen van karton
rond straten zonder steen
ze warmen zich, mijnheer
verkleumde handen tegen
grauwe wangen ingevallen
waar loosheid in liefde speelt
en soms lachen ze, mijnheer
met het getinkel van een stuk
dat glimmend wordt aanvaard
voor een stukje brood morgen
ze zijn er, mijnheer
dat…
na de noen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 392 hij zit wijs en grijs
tussen de rijen boeken
en keuvelt over het leven
het geven en het nemen
als de nestor die hij is
vergeelde pagina's kijken mee
over zijn gebogen schouders
wanneer hij anekdotes oprakelt
het stof deert hem niet zo
onverschillig in de lucht
vult hij minzaam de glazen
met het vocht dat in het verleden
zo liefdevol…
onweersbui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 349 regengeroffel gaffelt
monotoon en toch melodieus
tegen aangedampte ramen
waar gordijnen triest
hun manen laten hangen
in de verte weer licht
weerlicht het hier nog steeds
- trekt God nou echt een foto? -
en zorgen dreigende donders
voor branding zonder zee
afwezig deuntje op de radio
geeft een beetje veiligheid
nietigheid…
pyrofiel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 841 in het hart van het vuur
waar de hitte overheerst
tot felle hoopjes intens wit
in gebalde knopen pure energie
strekt de kosmos zich eindeloos uit
vervoegen hel en hemel zich in
samenspel tot aardse taferelen
voeden hongerige vlammen
flitse fantasma's vol prisma's
die stralen werpen in het rond
en winden stevig stromen laten
wervelen door…
een appelgedicht
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 674 misschien zijn wat appels
best wel een goed idee
blozend van genot iemand te leren
kennen en te erkennen dat je leert
van iemand te begroeten en te zeggen
wat het hart je vorige week zei
toen we elkaar nog negeerden
met ons stedelijk vertoon van fantsoen
van heb ik jou toch net niet gezien
ja, misschien kunnen we het
hebben over frisse…
nergens spijt van
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 3.385 stil blikt hij terug
op zijn wilde jaren
vechten met de wereld
betogen tegen onrecht
weer een dode voor vrede
het wandelen in de bossen
met aan elke hand een lief
zorgeloos proevend van alles
morgen net zo min in zicht
als overmorgen al kon bestaan
de examens aan het meer
waar gulzig de zon werd genoten
het hoofd op een bed van boeken…
onbekend is onbemind
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 312 het gat in de wereld
hoeft niet gedicht dan
wel ontdekt te worden
het is nog niet te laat
te verwoorden wat eerder
nog niet gehoord kon worden
omdat er niet geluisterd werd
door een teveel aan leven
we kunnen nog Columbus zijn
en zeilen zonder bestemming
de blik op de oneindige einder
onszelf te verwezen van ouders
en fier een vlag…
levensrealiteit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 397 gefascineerd bleef hij kijken
gevangen in een menselijke kramp
van nieuwsgierigheid bewegingloos
begreep hij wat er ging gebeuren
hij dacht nog aan morgen
zag daarbij gisteren of
wat daar voor doorging
maakte nieuwe plannen
met de geur van verbrande synapsen
en echo's van flarden bewustzijn
in verstard grijnzende ogen gevangen
ging hij…
gedachtlozen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 322 ze wonen er, mijnheer
dat doen ze al jaren
in huizen van karton
rond straten zonder steen
ze warmen zich, mijnheer
verkleumde handen tegen
grauwe wangen ingevallen
waar loosheid in liefde speelt
en soms lachen ze, mijnheer
met het getinkel van een stuk
dat glimmend wordt aanvaard
voor een stukje brood morgen
ze zijn er, mijnheer
dat…
De lentespin ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 464 De lente kent een vroeg begin
als de zon even wil schijnen
weeft voor mijn raam de lentespin
zijn nog tere web, maar vlug
als het even mee wil zitten
voor een te vroege lentemug…
eenzame mandragora
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 286 boven de starre mandragora
in vol naakt ornaat vergeten
bungelen gekloofde voeten
de laatste der gehangenen
eindeloos galgentouw schuurt
niet bereid tot knappen
blijft het schommelen duren
lang nadat leven vervloog
naamloos en onbekend
trotseert het lijk de weken
tot de wind dan moegetergd
ook de laatste gans verwaait
eenzame…
ik wil aaien
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.258 mocht ik de wind zijn
kan ik dan wat waaien
zomaar door je haren
zonder echte reden
of moet het zijn
dat ik je lief heb?
laat mij dan maar blazen
hoog van de toren en
soms eens onverwacht
als een kille bries om
de hitte te verdrijven
van een etmaal vol gloed
zal ik de haartjes aaien
die mij fier rechtop begroeten
op je prachtig albasten…
Albanese Bona
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 757 als ze praat, hoort men taal
doorleefd en ietwat vreemd
zij is een buitenlandse op
bezoek tijdens haar leven
in ons kleine wereldland
de eigenaardige klanken
vervullen het hoofd met dromen
over weidse vergezichten en bergen
die dringend verkend dienen
misschien wel volgende zomer
waar geitenhoeders nog tellen
met droge witte…
Napoleon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 746 hij vraagt niet langer
wordt hij gehoord dan niet
geeft hij er niet meer om
zijn tijd is voorbij gegaan
in de eenzaamheid van de ban
beschouwt hij nog eenmaal
al zijn roemruchte daden
voor altijd te worden erkend
hij bereidt zich voor
in stilte, zonder koor
van jaknikkers, belagers
van zijn onbeschermde eer
niet langer te heersen…
te lang
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 455 het praten kwam later
jaren na het lopen
op wankele beentjes
die dag nadat jij me droeg
op schouders van liefde
aarzelende woordjes
om jou te roemen
man van mijn wereld
toen nog vol ontroering
in een wereld vol liefde
droeg jij een kind op wolken
dromen voorbij de horizon
fier en trots die lach
bij elke vertederende blik
geschonken…
Narcissus en de zijne
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 524 stemmig het door jou gekleurde gebeurde
voorbij twijfels en mistige mystiek
over rede tot werelden verweven
bekwam jij geluk, het gulle geven
in gehuppel doorheen druilerige druppels
ontwijk jij alle striktheid, wrange vorm
plooi jij nooit recht nooit krom maar
beklijft dit universum, uniek en mijn
voor mezelf de ander gelijk
mijn einde…
droomvisioen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 688 de ontdekker van de hemel
neemt geen vrede meer met
de taal van nederaarde hij
verstaat nog enkel engelen
gezang als kabbelende beekjes
de ogen immer zedig opwaarts
waar hij manna heeft geproefd
van gouden schalen voorzien
met zilveren lepels en kelken
nooit meer zonder water
heeft hij de zijnen terug gezien
ontdaan van al hun oude kwalen…
Verrijking
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 460 Rijkdom van nu
een klopjacht op klatergoud
vorm van doelloos streven
naar het lijden van arm en oud
Koud en gevoelloos
versteend van hart
vormloos gebroken
levend met smart
Wijn in de verkeerde vaten
vermomd achter beschonken boeken
meer dan eens gedronken
weg gedept met vochtige doeken
Rijkdom voor later
het kijken naar het verleden
bestuderen…