Netgedichten

netgedicht (nr. 9.799):

Albanese Bona

als ze praat, hoort men taal
doorleefd en ietwat vreemd
zij is een buitenlandse op
bezoek tijdens haar leven
in ons kleine wereldland

de eigenaardige klanken
vervullen het hoofd met dromen
over weidse vergezichten en bergen
die dringend verkend dienen
misschien wel volgende zomer

waar geitenhoeders nog tellen
met droge witte bonen zien of
ze hun schaapjes al op het droge
hebben staan, de winter komt eraan
zoals ieder jaar weer wat feller

ze spreekt met fierheid in haar ogen
over haar strijd in een nieuwe wereld
en haar eerste brief naar het thuisland
ze leert nu lezen en schrijven en dat
mogen ze thuis ook weten, iemand
zal hem wel voorlezen, toch?