240 resultaten.
Sloot Impressies
netgedicht
3.9 met 16 stemmen 
484 1
Riet, halsstarrig gras
de onbeweeglijke roerdomp,
een schreeuw ontmantelt de mist,
het water klotst zwartademend.
2
Op de plomp
volgen zilveren druppels,
een aardegroene kikker sprong
in de diepbruine sloot.
3
De welige ogen van de man,
de zachtwitte lelies,
met handen uit karmozijn,
een dromende visser te zijn.
4
Om…
Avignon
netgedicht
4.8 met 13 stemmen 706 Nooit ben je slapende stad
en je goudgemutste terrassen
wuiven dagelijks, nachtelijks
temidden hoge huizenbergen.
Nooit ben je slapende;
daags buig je blinkend
naar de rivier,
lachen je daken naar het zonneblauw.
Nooit ben je slapende stad.
Je nacht is een stemmenlichten
neonlichten,
is een vrolijke stegenstad
zo zoenlichte nachtstad…
Lentemorgen, een oogopslag
netgedicht
4.1 met 16 stemmen 693 Plooien appelbloesems.
Vochtig knispert de dag
maanwit nog.
IJle huivering.
Koele lichtbries.
Peilloos slaan de bloemen los.
De groene vruchten van je ogen
Ik kus ze
O, lentemorgen…
Vrouwen
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen 1.482 En al deze vrouwen
hun lachen
de witte villa in een avondtuin
van wandelen
langs purperen struiken
en bomen
en al de vrouwen
drinken zware wijn en
gloeien op het voorhoofd
van de jongen zo vragend.…
Tweespalt, driespalt, twee vrouwen en een kind
netgedicht
4.7 met 13 stemmen 515 1
De ijzige wolfsklem van het onvermogen
Slaat zijn tanden in de borst en
Purper kruipt een gifslang
Uit verlopen ogen.
In wanhoop slaakt een wijdgeopend muil
Zijn grauwe zucht de tinnen wolken in.
De vuisten van de man om glas gebald,
De schedel barst terwijl de
Opera vedette zingt en zingt.
2
De groene berg, een schuimend verre…
Aria
netgedicht
4.1 met 27 stemmen 4.673 Duistere Koningin
Karbonkel ogen staren
Een ijzig standbeeld
Een grijnzend hoge klif
De wind dreunt echo´s aan
Zo luid, zo luid
De onverzwakte weerklank van haar stem
Zo luid, zo luid
Een weergaloze aria op dreigende
Orkestenwolken beukt de broze kust
De bronzen golven breken.
Staccato doornenkransen
Rozen slingeren om ranke polsen…
De jongen
netgedicht
4.4 met 15 stemmen 568 Geel waart de jongen
door de heide.
Smeulende wolken,
aandachtig de vogelroep
der bomen
en wit en wit
de aronskelken buigen
voor zijn tred.
Nooit,
misschien véél later,
vond men het
onrustige skelet, vibrerende
nachtegaalsroep.…
Sonnet van de eenzame zomer
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 1.127 O, de eenzaamheden van de zomer,
het ongebreideld ruisen der bomen,
bruisende korenvelden
uit zwarte aarde.
O, de eenzaamheden van de zomer,
de branding der terrassen,
tinkelende glazen
vol bedwelming.
Zo eenzaam is de zomer:
de zachte roep der duiven
in het woud;
het dorsten
naar haar lippen
als rode wijn.…
Sonnet voor vrouwen
netgedicht
4.2 met 13 stemmen 951 Verwarring,
de hete zomer is een tol,
de koele bomen
het water langs mijn slapen.
Vrouwen, nixen
roepend uit stille vijvers,
de lelies van hun ogen
blinden blinkend wit.
Vrouwen, elfen
zingend doorheen loverruisen,
duizelen me zoetelings
ten val.
Verwarring,
speelbal van de hete zomer.…
Mysterieuze zomerdagen in Nederland
netgedicht
4.9 met 12 stemmen 505 Er lag een glinsterende sluier over die dagen
waaronder papaverbloemen schaterden
en grappige vlinders mistwaarts vlogen
(tik-tak tik-tak tijd)
het was wonderlijk.
Te wandelen langs diepgroene vijvers en
gonzende terrassen
brandingen bossen en tijd
versmolten
versmelten:
bizarre klokken hangen ademloos
aan de wulpse lippen
van de…
Nocturne
netgedicht
4.9 met 12 stemmen 555 De vijver glanst van verlangen.
Dode kikkers drijven,
Het wit van hun buiken
Sterwaarts gericht, voorbij.
Met oeroud gekwaak van zomernacht
Zwelt de maan
En een glazige lis strekt het blad
Naar haar licht.
Alles dwaalt.
Veel donkere vlinders
Glijden langzaam dooreen.
Alles dwaalt vannacht.
Uit het slaapdronken riet
Stijgt een lied…
Verdronken
netgedicht
4.8 met 18 stemmen 1.515 Loodgeschoeide wolken vertrappen
het zinderende landschap,
zwaar hangt de regen,
een zwelglanzend web.
De kokospalmen buigen
nu de starre wind
het grijnzend hoofd opsteekt
en laatste scherven zon vergruisd.
In zilverdraden stortbui
leegt een wolkgeworden spin
het gruwelstaltig lijf.
Het okeren kind zenkt
het verstrikte gelaat een laatste…
Na de Bosbrand (landengte van Kra)
netgedicht
4.9 met 14 stemmen 942 Geblakerde wouden en strakblauwe stranden.
Eén eenzaam huiverende palm.
Afgestompt grijnzen bomen
hun zwarte tanden bloot.
De gele zee draagt een
kleurrijke mantel uit visselijven.
Het exotische krijsen der orchideën overstemt,
zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel.
De wanhopige boten van de
zeezigeuners worstelen
met…
Citroen, citroen!
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 657 Hier is de zon!
Sprankelend razende
watervallen,
rollende zomerballen,
langs druipende
wanden van geel.
De zon is een
zoete citroen,
zoen, zoen!
Onbedwingbaar druppelt
het licht
in gretige monden.
Het is een sappige dag.…
Carrousel
netgedicht
4.3 met 22 stemmen 4.143 De matglazen vrouw verraad,
heel vaag, het kloppen van een hart.
Van haar rijpbedekte lippen
wolken de beschuldigingen.
De man verslikt zijn tranen
met weer een gouden glas
en boort zijn glinsterende kin
in de wildwrede borst.
De ijzige wijzers van haar
klokkeogen draaien;
de wachtende uren slaan op hol
en de nacht draaft door:
een…
Kurhaus, een rendez - vous
netgedicht
4.9 met 22 stemmen 491 De rode tapijten, de fresco´s,
de koperen glans van het luchtpaleis
aan de rand van de grijskoude zee.
Met een tas vol kaarslicht
klik-klakt de betoverende dame
resoluut door de klinkende galerijen.
De passie der verwarrende krullen
op de bleke kussens.
Het blozende gelaat
van de diepe omhelzing.
Het waxinegoud gloeiend
in de bijna…
Roepen we
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 881 Roepen we, roepen we
om nog meer wijn
de avond te bedwelmen.
Loochenen de hete pijn,
het razend knagen
van hierbinnen.
Roepen we, ja,
roepen we,
dit krijsen overstemmend.
Roepen we
om nog meer wijn,
de pijn, de pijn...
In memoriam Ton B.…
Vertrek
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen 778 Bedwelmend rankte de winde
naar zijn gezicht.
Hij ijlde over
welvende zomervelden.
Onbegrijpelijk brandden de tranen
in zijn keel.
Hij droomde van
wouden en wolken.
Vanwaar de wind en
zou de zon zo purper elders schijnen,
blikten zijn ogen langs het waaien der bomen.
Hij huilde en hij legde zich
op de bloemen om de vogels niet te…
Jij, bloemige
hartenkreet
4.3 met 7 stemmen 2.944 Jouw gezicht, dauwende bloesem
op de kroon van mijn handen.
Ik dorst;
zo zondoorschenen
glanst je mond uit rozenblad gekerfd.
Verstrik;
om je ogen, groen,
spelen de ranken van je haar.
Jij bloemige,
aan je zoete kelk
wil ik me laven,
vruchten wil ik in je zetten
en je bladen strooien
op zonbeschenen paden.…
Maannacht
hartenkreet
4.3 met 13 stemmen 1.657 Nu de duistere krekels
het avondrood verzwelgen
en een ijle mist van de bergen rolt,
pulseert een zwaar verlangen
in mijn slapen.
De onrust dwingt me
de nacht op te zoeken, maar
het zilveren pad van de maan
leidt naar niets,
niets dan
mijlen en mijlen van eenzaamheid
tot mijn tred een kwelling wordt.
Kon ik mijn hoofd te rusten leggen…
Alleen
hartenkreet
3.9 met 7 stemmen 1.399 Zwaar drukken de eiken
een stolp over de schemer.
Zijdelings gloeit rodondendron op.
Zwaar ook weegt de onweersnacht
op klamme schouders.
Bladerruisen door de nevel dringt.
Het huilen der honden.
Het zweet.…
Sax Solo
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.298 Een bruisende rivier stroomt door mijn rug
en ik word meegesleurd;
mijn vage onrust wast
tot ongeremde wanhoopsdaden.
Ik klamp me vast aan mijn saxofoon:
een glanzende brulboei
verscheurt de nacht
met hese kreten.
Terwijl de pluche bar,
in rode flarden,
op de wilde maalstroom draait,
spartelt het publiek,
met bleke handen,
een verstarde…
Made in Japan
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.043 Saporro
Sneeuw vlok op je tong
Echo´s van kinderlachen
Winter in Japan
Okinawa
Donkerrood glanzend
Trillende ochtendzon rijst
Uit mijn saxofoon…
Tropen Jaren
netgedicht
4.7 met 18 stemmen 660 Visioenen van riksja's en kleurig batik.
Moskeeën en stranden,
de dessa, een eenzame waterbuffel.
Ik open mijn ogen en vind
mezelf hier, waar de koperen gong
van de zon
dreunend het middag uur slaat.
Visioenen van jou en
de gloed van je haar, je glanzende kus
en de gratie waarmee je
je handen bewoog.
De minaret klaagt, van verre,…
Dit is wat ik wil
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 934 Ik wil
in de oogverdovende
in de versplinterende
in de schreeuwende
swingmill van de zon
en op regenboogschoenen
de lucht bestormen
en rennen
en zingen
en het vlies van de tijd
van mijn leven
scheuren
ik wil
leven als een bloemblad
zinloos weergaloos mooi
op de wind
stormenderhand leven
LEVEN
LEVEN WIL IK…
Sonnet voor de Sultan van Kalantan
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 1.000 In het paleis
Dronk men uitsluitend jasmijn thee.
De fonteinen fonkelden kristal
En blauwe vogels floten.
Door de klaterende hallen
Wandelden verrukte hofdames,
Terwijl de wervelende
Hemelschilderingen lachten.
Ik mocht mijn saxofoon bespelen
Voor de Sultan, in een grote zaal
Van marmerroze bogen.
Nooit klonk de blues
Lichter dan voor…
Zomerdag
netgedicht
4.8 met 15 stemmen 716 Duiven koeren,
de dag is heet
met de eerste stralen
van de zon.
Je ogen!
Dronken van je ogen
start mijn race,
de weke straten van de zomer door.
Tot de avond,
het brullend, rood-gloeiend
inferno van je lippen
me de nacht indrijft:
een nacht op wilde
geiserstromen van verlangen.…
Bangkok
netgedicht
4.7 met 17 stemmen 799 Spiegelend metropolis
flarden van de horion
razen naderbij.
De film versnelt;
de wolken tieren.
het licht druipt van dag
naar stroperige nacht.
Een duistere stad van
roodzijden vrouwen met
bleke gezichten en harde lippen;
een lichte stad van
oranje draperieën, murmelende monniken
en drakengoud.
Onder de huif
der silhouet-bomen…
Sonnet voor een koele avond vol bevrijding
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 668 Koel kust de avond
en mijn ogen, open, sluit ik
vaag vervloeit
een zinderende dag
en over de blanke lissen
van mijn geloken ogen,
wipt de ijle vogel,
die onrust heet, naar ver
over de verre vijver
glijdt een lied en mijn
keel ontglijdt een langgerekte klacht
dan, zo langzaam, opent het donker
de maandoos, mijn ogen, mijn oren,
mijn…
Singapore Sling
netgedicht
4.9 met 21 stemmen 960 In een uitgewoonde flat
in Singapore danst ze
eboniet en paars,
haar bloemen dwarrelen dooreen.
Het ritme van haar handen
als kolibries; haar bronzen nagels
en fluwelen lippen;
alles glanst koortsachtig.
Terwijl het zweet
in trage slakkesporen
langs haar hals loopt,
glijdt weer
een gin-doordrenkte nacht
de ochtendglijbaan af.…
Bezig met laden