Netgedichten

netgedicht (nr. 10.473):

Tropen Jaren

Visioenen van riksja's en kleurig batik.
Moskeeën en stranden,
de dessa, een eenzame waterbuffel.

Ik open mijn ogen en vind
mezelf hier, waar de koperen gong
van de zon
dreunend het middag uur slaat.

Visioenen van jou en
de gloed van je haar, je glanzende kus
en de gratie waarmee je
je handen bewoog.

De minaret klaagt, van verre,
een flardende litanie
die mijn zinnen bedwelmt en mijn
borst dreigt te scheuren:

Waar het kromzwaard
van je hartstocht me doorkliefde,
gaapt nog steeds
een gruwelijke wond.