Dagen
netgedicht
De boerderij is mijn bestaan, al zit er weinig verf op de deuren.
Ik hoef er niet weg en niemand komt.
Ik werk op het land tot ik met uitgeput en bezweet lijf ga zitten.
Daarna sluit ik de luiken.
’s Nachts luister ik naar het ronken van de schepen op de rivier.
Als ik het bed niet warm krijg draai ik een fles open.
Als de vlinders komen…