Alle inzendingen van Gust Adriaensen

Een blinkend harnas verhindert niet het gebaar dat eeuwen trotseert.…

Almaar meer denken aan winters van vroeger: blanke sneeuw, kanjers van pegels, ijsbloemen op het venster, nu het midden januari is, springt lente te voorschijn in de vogels in de bloemen in de struiken. Verwarring is troef. Ook in mij.…

De Cartierheide pronkt met tinten van paars en groen onder het diepblauw. Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

Als een loden mantel hing de hitte over mens en dier. Lege straten en pleinen, onwezenlijke stilte. Bij de eerste onweersbui begon de tijd weer te lopen. Vertrouwde geluiden markeerden de orde van de dag.…

Onder de notenboom zocht ik verkoeling. Het was nog maar 14 uur en al 37° C in de schaduw, waarin ik 'Homo Sapiens' las. Vlak bij mij landde een koolmees op de rand van de waterschaal. Resoluut pikte ze water op. Een tweede volgde en een derde, aarzelend, op hun hoede, geen gebadder. Ik hield me doodstil. Homo Sapiens schoof van mijn…

Een dag in juli. Zo stralend is jouw gezicht in het witte Thorn.…

Namiddag, laatste dag van het jaar, de lucht grijs, zacht weer. Al van 5 uur in de weer: zoon naar station gevoerd, twee uitvaarten bijgewoond, volle kerk, mooie koorzang, tevreden huiswaarts gekeerd. Nu dus op wandel met mijn vrouw op een smal paadje langs de Grote Gracht. Zij op kop, eist ze altijd op, ik ben te lang, te breed,…

Op de langste dag zien over het watervlak: de tijd wordt ruimte.…

Roestbruine tenten staan gerijd op de vlakte: buitenaards gezicht.…

Vindt de bij haar weg in het woud van kelken, naar de nectar die zij zoekt?…

je digitale foto -je papa stuurde hem- pas geprint op printpapier formaat A4 gekocht in de Colruyt ik kijk je aan jij kijkt me aan je gezichtje zo stralend mijn hart zo ontroerd je knuistjes gebald je ogen zien je mond lacht je weet je bent helemaal Lisse mijn leven loopt af jouw leven vangt aan beschermd voor altijd met kracht…

Het is 17 december, 9 uur ’s morgens. Het vriest en nevelt lichtjes. De zon stijgt uit boven de bossen aan de horizon, zet het rag der boomkruinen in een aarzelende gloed. Een moment geleden renden twee reeën links uit de driehoek van de nog verrassend groene weide. Het donker van het voorplan zet zich krachtig door in rijzige,…

De sleutel in het slot. De jas aan de kapstok. De woonkamer in. Langs de foto’s der kinderen -hoe mis ik de zoon die niet verder te leven verkoos-, langs de amper nog gelezen boeken, langs de amper nog gebruikte zeteltjes. In de eethoek staan voor het raam op het zuidwesten, zien hoe de schemering valt, hoe een flauwe zonnestraal een…

De Groote Beerze stroomt lui door het lage land. Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

Zon en wolken koesteren de krijtrotsen. Vreugde in mijn hart.…

Ach, zo gewoon: Aanslag verijdeld. Terrorist doodgeschoten. In Brussel. Voetgangers weggemaaid. Agent aangevallen. Op de Tower Bridge. Op de Champs Elysées. Hoogbouw een inferno. Goedkope gevelbekleding. Honderd mensen levend verbrand. Min of meer. In Londen. Nu het echte Breaking News: Tropische temperaturen. Droogte. Watertekort…

Eind januari. Over de Pielisvlakte daalt de winterzon.…

Uit de wirwar van stengels, van grassen, van granen, reiken ontelbare papavers naar de wolken, naar de zon, naar het eindeloze blauw.…

Eeuwenlang reeds staat midden het dorp de statige Retiese linde. Gespleten zijn takken, gebarsten zijn stam, onaangetast zijn groeikracht in bloem en in blad. Godin Freya haar woonst, de heilige boom, ’t huis maakt hij tot thuis, de goede boom. Onder zijn kruin werden dure eden gezworen en huwelijken gesloten. Recht werd gesproken onder…

Op de wiebelbrug opgewekte gezichten, ontspannen gelach. De zwanen, onverstoorbaar, glijden over de Dommel…

Ik dacht vanmorgen een heel mooie gedachte in mijn hoofd te hebben. Maar, helaas, ze verzwond voor ik haar in klanken kon vastleggen. Het maakt me razend en moedeloos steeds weer te ervaren dat de afstand tussen hersens en strottenhoofd zo groot is.…

De nachten dat wij waakten en je angst in tederheid probeerden te verjagen, zijn lang voorbij, mijn moeder. De uren die wij telden en telkens weer je hijgend vragen: 'Hoe laat is 't kinderen?', helaas, het komt niet weer. Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de…

Nu, gekleed in goud en brokaat, een bisschop aan het hoogaltaar. Nog maar pas, hoog te paard, een stoere, trotse soldaat. En steeds opnieuw het gebaar van barmhartigheid, doorheen de tijd in lijn en kleur en vorm bewaard. Maar telkens ook de vragen. Moet ik, zoals Christus, niet nederig afdalen en naast de hulpelozen knielen op de aarde…

Vaak ben ik beginnen schrijven aan een gedicht dat geen einde had. Ik heb geprobeerd de vreugde te vinden in een woord. Maar de vreugde bleef onvoltooid. Ik heb de droefheid gezocht in een klank. Maar de droefheid verstarde tot grijns. Ik zocht het kind en zijn droom, de vrouw en wat haar dreef, mezelf en mijn verlangen. Maar de klanken…

Ik zat nog even te overdenken wat ik zeggen zou op het gouden feest. De augustuszon stond laag maar gaf nog hitte af toen plots een koele schaduw me overdekte. Niet over de zonzijde zou ik spreken niet over de schaduwkant. Maar over de warmte van een stem de troost van een woord de zegen van de stilte de doem van de eenzaamheid.…

De Mont Saint-Michel, de prachtdroom van monniken trotseert de eeuwen.…

wereld van water schakering van blauw en groen rood en zwart mijn lijf als een splijtende vuurzuil triomf en schreeuw om redding…

Juni is halfweg. De langste dag komt eraan. Weemoed vult mijn hart.…

juist terug van een I.O.K.-vergadering betrap ik me erop dat ik tegen het weer zit aan te kijken ik bedoel de wolken de regen donder en bliksem van deze weken in mei en juni dat wekt in mij dat weer bedoel ik een vage treurnis om wat reeds bijna onherroepelijk voorbij is want nog enkele dagen en het jaar is over zijn hoogtepunt heen de…

Stralend lenteweer: de vogels zingen het uit. Gewandel alom. De knoppen springen open in het park. Zienderogen.…