inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.926):

Tijd

Ik verdwaal in de dagen,
ook al zijn er maar zeven.

Ze gelijken op elkaar,
een monolithisch blok.

Net als de mensenmassa,
zij schuift door de winkelstraten.

De tijd wist zichzelf uit,
langzamerhand.

Ik vlucht naar mijn jeugd,
herkenbare tijd.

De morgengeluiden in het huis,
de feestelijke zondag.

Daaraan klamp ik me vast,
in diepe tijdnood.

Een reddingsboei,
voor even.

Schrijver: Gust Adriaensen
7 december 2020


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 76

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)