inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.278):

Moeder

De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.
Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.
Of soms verwacht ik in de zon
het vertrouwde beeld
van moeder op bezoek
en hoor ik de kinderen
haar blij begroeten.
Helaas, mijn lieve moeder komt niet meer.
Slechts weemoed is daarna mijn deel.
En in de stille avonden
de herinnering aan lang vervlogen dagen.

Schrijver: Gust Adriaensen, 16 maart 2020


Geplaatst in de categorie: ouders

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 198

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
guy aarts
Datum:
16 maart 2020
Rakend gedicht uit het hart van de dichter.
Zo mooi verwoord, Gust.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)