Alle inzendingen van Gust Adriaensen

Blaren op het pad: glimmend herfstkleurenpalet. Een slippertje dreigt.…

Een blauwe reiger stijgt op van het knuppelpad. O schone traagheid.…

De zomer is voorbij. Herinnering, gestage pijn ingevreten in mijn hart -rosse roestschilfers- dat ouder is dan 34 jaren. In de Netedalen zie ik steeds vager de dierbaren oprijzen uit oktobermist en bleke blaren. Een beeldengroep uit vroeger jaren, dan weer een schimmenspel met onwezenlijke gebaren. Maar in een helder moment zie ik de…

Kijken naar zwanen geeft rust, al vermoed je veel beweging. Minimale beweging weliswaar: amper voortglijden, een rimpeling van water, het strekken van een vliespoot, de ander verborgen in het vederdek. Sprookjes van vroeger roepen zij op. Zwanenhalzen voor de mooiste prinsessen, nooit voor echte zwanen. Zo leer ik letterlijk en figuurlijk…

De hond blafte, er waaiden berkenblaren voorbij mijn venster. Toen was jij aanwezig voor ik je zag, zo intens en zeldzaam zacht, zo weemoedig en vurig. Ik voelde je voor jij me aanraakte. Weekgeel herfstlicht bereikte met moeite de kamer. Jij stond daarin zo sterk en teer, zo zwak en puur. Voor je iets zei, hoorde ik jou, mijn lief…

Eindeloos leek de dreef van herfstige kastanjelaars in de mistige oktobermorgen. De grond lag vol blaren. Wij stapten daarin majestatisch en speels. Het geritsel drong door tot de wortel van al onze zintuigen. Links was het blinkend water en statige zwanen staarden volkomen bewegingloos naar hun spiegelbeeld. Rechts lag het vierkante groenvlak…

Je zei toch herfst? Ach ja, de mooie kleuren, het roestbruin en het geel, het donkerrood der eikenblaren, de wind, de mist, de plotse regenvlagen, de specifieke geuren van november, de innigheid der avonden. Je zegt het wel, maar sta me toch, verdomme toch, wat raakt het mij. Mijn moeder is niet meer, niet eens de zomer haalde zij.…

Laat in augustus. Gekabbel en geflikker door een zacht briesje, door een bleke zon, in een zwaarbewolkte lucht, op het watervlak, waarlangs ik rust na een stevige wandeling, genietend van een trappist, een Westmalle Tripel nog wel, en nog een... Me langzaam beroezend in een vergeefse poging de nazomerspleen te bezweren. De herfst komt…

Zie ze aan: twee stralende baby's die energiek de ontdekkingstocht van hun glanzend nieuwe wereld beginnen. Een intens boeiende belevenis, soms ook wel schrikwekkend -daar niet van- ze slaan dan maar met overgave aan het huilen. Totdat goedmenende reuzen, wij allen dus, ze troosten, aan het lachen brengen, beschermend de handen op…

Over zomers schrijf ik vooral buiten het seizoen: in de lente, in het najaar, dus over de komende en de voorbije. Wat komt bijvoorbeeld: zon en zomerse luchten van Italië, bruiloftzomer, pelgrimszomer. Ook: de vage treurnis om wat reeds bijna onherroepelijk voorbij is. Want nog enkele weken en het jaar is over zijn hoogtepunt…

Mijn kleinkind van vijf vlijt zich tegen mij aan zo lief zo aanhankelijk. Mijn honigbieke mijn trutsemieke mijn pollewopke mijn wollepopke mijn troeteldiertje. Net als veertig jaar geleden. Tot voor kort. Nu sinds kort net als veertig jaar geleden. Zij weigert mijn hand kijkt me uitdagend aan rent van me weg. Ach mijn stouterikje…

Het beekje Rosep stroomt tussen uitbundig groen. Libellen dansen.…

Onder blauwe lucht de Oisterwijkse vennen: gordel van smaragd.…

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

Oud-leerlingendag. De lentebloesems geuren. Stralende ogen. Een gordijn schuift voor het nu. Mannen worden weer jongens.…

Mijn onderrug één doffe pijn. Opstaan een moeizaam proces. Onzeker op mijn benen loop ik naar de badkamer. Wat ik voel in mijn knoken zie ik aan mijn gezicht: ik word snel oud. Sneller en sneller.…

Werbeek Omstreeks 1920 --------------------------------- De oogst komt eraan het werk moet worden gedaan. Twee mannen ontbreken. Met elke houw van de pik snijdt de smart in het hart. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.…

Victor Adriaensen 22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort ------------------------------------------------------------ Keek je hoopvol uit over de watervlakte toen een verdwaalde kogel je in het hart trof à Nieuport? Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide…

Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg…

Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze…

Hotelgast bij het venster -------------------------- De melkbleke zon Zinkt weg in de trage Maas. De herfst is alom. De Hamert --------- De kudde schapen Graast onverstoorbaar verder. Ons bestaan telt niet. Ruïne Bleyenbeek ---------------- Bouwval Bleyenbeek Vol ijver gerestaureerd. Verlangen naar toen. Het Lange Ven -…

De Red Star Line start tocht in de Scheldebocht: een spoor van tranen.…

Het snelstromende water van de Witte Nete bekijken gebogen over de reling van Schaapsgoorbrug, baliekluiven? De dichtbegroeide oevers van de Witte Nete afspeuren, gebogen over de reling van Schaapsgoorbrug, geduldig wachten. Zie ik een ijsvogel onbeweeglijk op een tak? Of reeds zijn plotse duik het water in? Bemerk ik de krachtige…

Het water van de Witte Nete kolkt. Het rad tegen de verweerde muur draait. Het gebouw zo puur van vorm ligt onrustig gespiegeld in het wiel. Op het terras bij een glas soes ik weg in de lentezon in het geroezemoes in het watergebruis droom ik weg over de blauwe bossen de hooggelegen akkers de natte beemden over de…

Op de rotshelling zetten kinderen zich schrap. Trots in hun ogen.…

Biggeseetanka Grillige inktvis, de lieflijke Biggesee: verzwolg hij dorpen? bood hij de ontheemden troost? de weemoedigen wortels?…

Wat doe je met de lente? Stap je ze tegemoet en vergezel je haar drie maanden lang door bedwelmende geuren en kleuren en bewegingen vol energie en belofte? Zoals de vrouw van je dromen naast je wandelt in de mooiste tijd van je leven? Of treed je bij haar binnen, vermeng je je met haar en word je zelf lente al is het voor korte tijd…

in de nieuwe taal die wij moeizaam vormen ontstaat het nieuwe verbond niet de woorden zijn anders maar wel hun rangorde en hun geladenheid ook de kleur der klanken de trillingen der lucht scheppen een nieuw idioom zelfs de taal der stilte dreigend rustgevend is verschillend van vroeger neem nu als proef op de som lichaam geest…

Juni is halfweg. De langste dag komt eraan. Weemoed vult mijn hart.…

Uit een scherp omlijnde zwarte wolk, viel plots een malse regenbui. ’t Was mei. Het dal van de Geul vulde zich met nevel, die op slag verdween toen de zon weer verscheen. Die legde een zilveren schijn over de rimpelingen in de duizend kronkelingen der rivier, waarlangs wij liepen, een lange sliert. Her en der las ik een gedicht, in…