980 resultaten.
TOEKOMSTGEZICHT
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 148 Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag
als een liggende molme boomstam
op de vergane schors bloeien witte bloempjes
tussen jong mos met jeugdige kracht
maar uit de dode begroeide boom
verrijst één felle reuze oerwoudbloem
die ene gave vol wonderbeleven
door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…
DAAGSE VERWONDERING
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Een wijsgeer van het oude Griekenland
zit te peinzen, verscholen tussen struiken.
Nieuwe gedachten en beelden ontluiken
bij lentegeuren, bloeiende bosrand.
Vechtende vragen houden moeilijk stand,
willen haast het denkersbrein verstuiken...
Vrolijk gejoel: met luchtsprongen, grasduiken
snelt een hummel door het bloemenweiland.
Snuivend, woelend…
VROUWENBEZIT
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.264 Als slaafje
lag ik lekker lui op mijn rug
Meesteres Carla zat bovenop mij
bewerkte me overheersend maar minzaam
noemde mij strelend
haar eigendom.…
BRON DER MACHT
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 Het voelt heerlijk aan God te vereren
met allerhande werken en gedachten.
Boeken vol sterkende boodschap trachten
de mensen wijze levensmoed te schenken.
Kunstenaars mogen godsdienst beheren,
tonen hun deemoedige krachten.
Penselen, beitels en zingende nachten
geven luister aan de lof des Heren.
Het sterke geloof waart bescheiden voort,…
HERINNERING
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 694 In mijn jonge jaren
legde ik tijdens een treinreis
mijn hoofd te rusten
op de schoot van een Noors meisje
Ik denk nog eens aan haar
Ach
die kuise tedere dijen van toen
zullen wellicht reeds lang
een mij onbekende man
liefdevol omklemmen.…
MENS GEEFT AAN PLANT
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 920 Langzaam stappen door de zoele avondwind
vader en moeder met kleine jongens voort.
Peinzende bomen zuchten hun weemoedig woord;
schaduwen strelen loom, de wandelaars gezind.
Vriendelijke schemer, die kruiden mint,
vindt blaadjes vol kracht, schept een geurig oord,
wekt neuzen, terwijl hij ogen haast versmoort.
De vrouw snuift diep, knielt neer…
STUNTELIG SONNET
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.136 Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen
als het kuikentje, dat zijn ei verlaat.
Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat
onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen...
Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen:
"Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat
jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad
met kunstminnende taal? Verlang…
OPA 'S SCHOOT
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 520 Beide hummels hijsen zich
op de vertrouwde knieën
van hun oude speelmakker
wringen duwen krijgshaftig
vernauwen bedelven
de begeerde plaats
grote stramme handen
maken ruimte en vrede
twee ordeloze boedha's
zitten rustig samen
voelen overal warmte
die 't waaiende denken roept
de stem boven hen bezingt
onbekend verleden
dreigend…
PETRA 'S ONTDEKKING
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 304 Het meisje kan pas lopen
strompelt deinend hortend
door de tuin naar een struik
waaraan één grote roos hangt
dat bleke zachte
elkaar liefkozende
geel en roze...
vertrouwde gemengde vla
oh! _ heerlijke wenkgeur
vol roepende vragen
diep snuiven
voorzichtig tasten
fijne sierlijke frommels
die ontvouwen verbieden
drie bijen kruipen…
SPOEDIGE SLUITING
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 94 De Eftelingpoorten zijn in het najaar
moe van haastig getrippel, kindergekrijs
onder hun gewelven, waar wachters de prijs
laten klinken bij een schuivende mensenschaar.
't Komende herfstgrauw maakt een vertrouwd gebaar
voor Sprookjesbos, klein huis of paleis:
"Bezoekers verdwijnen ras, dan galmt een wijs
uit handen, die jullie sterk houden…
RENATE WIJST AAN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 250 Mijn dochtertje steekt haar hand op
murmelt: moesj moesj
ik raadpleeg de speelgoedmand
neem een geliefde donzen muis
die bot wordt geweerd
vader draait zich telkens om
grijpt alles
steeds dat gestrekte vingertje
moesj! moesj...
dwergspeurtochten in 't rond
muren suizen en zwellen
verdovingsgas vult de kamer…
KONING OVER LEKKERNIJ
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 728 Een smulpaap schuift de hem geschonken kersentaart
heen en weer op de lichtstrook in 't tafelkleed.
Het gebak toont een dof gelaat vol leed,
glimt dan zorgeloos. Eigen kunst gebaard!
Hij watertandt, maar klemt zijn lippen bezwaard,
duwt wat vruchten door een diepe roomspleet.
Eén vingertop is twee handen, wrijft, kneedt,
baant wegen voor verstrooide…
RUST VOOR RONDDOLERS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 271 Een paaltje, beschilderd met aardbeienglans,
zendt over het bospad zijn lokkend woord:
"Ziet de wandelaar mij? Stapt hij haastig voort?
De Chaamse jeugdherberg aanschouwt hem thans!"
Daar hangt een woud- en keukengeurenkrans
om mensen aan tuintafels, vloeit onverstoord
in hun smaakzin, die naar klare eenvoud hoort:
klein spijsgenot spreekt…
ZEGENRIJK DWALEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Het geestelijke leven is
een doolhof van gedachten,
voorstellingen en streven
naar hetgeen is wis
en duidelijk uit te leggen.
Het is steeds trachten
voor het hele leven
te vinden een richtsnoer,
dat biedt houvast voor
ieders vraag: waarheen voert
zijn levensbestemming hem,
wat staat te wachten hem
in het gebeuren weldra
en ook veel later…
VERDWIJNEND EN TERUGKEREND DENKEN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 299 Op een blinkende lentemorgen
rent het kind verrukt
over de zandweg door 't boerenland
jubelt om de nevelkronkels
als frisse damp
uit witte gesponnen suiker
watertandt
wanneer hij mooie huizen ziet
gemaakt van stijve slagroom
of gladgeschaafde griesmeelpudding
springt naar de weide
die hem zwakjes weert
toch met elke dauwdruppel
vrolijk…
VERLANGENDE BLIK
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 240 's Avonds loopt een kind peinzend achter het huis om,
ziet door zwarte boomkruinen het sterrenrijk:
hoge èn verzonken hemels binnen bereik
van één wijd, overweldigend vorstendom.
Benauwend klein is de wereld rondom,
glazen wanden onder duwende lucht gelijk.
Het ventje voelt zich ontmenst, onbelangrijk:
een wilde snoek in de goudvissenkom.…
HET TEGEMOET ZIEN VAN DE DOOD.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 852 Een ieder beseft in zijn leven
hoe ras heen gaat zijn leven,
dat eenmaal hij niet meer
zal zijn. - Maar wanneer?
Voor een ieder is de dood
weer altijd een toch zo groot,
ja, zelfs onoverwinnelijk mysterie.
Zovelen zien het als alles
afgedaan, diepe slaap. Weg alles!
Hoopvoller mensen verwachten
te vinden weldra achter
de poort, immer…
TERUGBLIK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 263 Levensoverdenking is een moeras
zonder eind. Een lichte nevel glijdt
ongehinderd over het natte gras
om dán mist te zijn - voor korte tijd.
Kon je maar die klein berken
laten groeien tot reuzenbomen,
dat groepje grauwe struiken bewerken
tot een tuin - mooier dan je dromen...
In de poelen drijven blaadjes, traag _
maar geen mens of dier…
VITAMINE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Grote zalen
galmend van sterke zang
en daverende spraak
verhalend over heerlijkheid
of grootse overwinning
zijn bij geestelijke voeding
stralende lekkernijen
die we gaarne tot ons nemen
het ware geloof is echter
een kleine druppel
deze verspreidt zich bescheiden
ongemerkt maar onbelemmerd
door heel de daagse maaltijd
bouwt het gangbare…
KUNST MINNEN
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 231 Met langzame, voorzichtige passen
schuifel ik door de zalen van
het schilderijenmuseum, oppassend
zo scherp, dat geen werk, erg markant
ontsnapt aan mijn zoekend oog.
Het is ondoenlijk om te blijven
staan overal om al te bekijken.
Alleen wat het sterkst treft mijn ogg
daarbij blijf ik staan een tijd
om het te bewonderen tot het kleinste detail…
GEESTELIJKE HAIKU'S EN TANKA'S
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 101 Avondmaalswijn vloeit;
mocht diens beeldspraak krachtig zijn
in elk mensenbrein.
De lucht wordt anders,
niet hun geest, voor wie almaar
de verte zoeken.
(naar Cicero)
Najagen van wind...
Als voortwaaiende blaadjes
zijn wij mensen,
vechten én werken samen
met die snelle luchtstromen.
De mens roept God aan…
BIJ OISTERWIJK
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Trotse pijnen zien vorsend, maar minzaam neer
op bescheiden eiken, ranke berken.
Bomen of struiken mogen klanken sterken
uit vogel- en kikkerkoor, bij stralend weer.
Hier beleven mensenogen de eer
klein leven vol grootheid te bemerken.
Speurgrage, denkende handen werken
in het rijk van betoverend bosmeer.
Over de vennen strijkt bosbessenglans…
RUST NA TOBBEN
hartenkreet
1.0 met 19 stemmen 1.916 De directeur stapt met lange lome passen
vermoeid van zijn werk en zijn spanning
de huiskamer uit, over het terras
de tuin in. Reeds daalt de schemering
en vormt zich een dunne nevel tussen
de struiken achterin de tuin, zo ruim.
De directeur schrijdt verder over het gras
naar het verborgen en veilig ruim
binnen de dichte struiken, gelegen…
VOGELS TREFFEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 De verdorde boom
heeft een top van trotse sier;
de aalscholver zit.
Twee spechten vliegen
zoekend heen en weer, te druk
om te hameren.…
PRINSENHOF
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 279 Waar eens met zweet bij zwoegende eenvoud
brandgrage veengrond werd afgegraven,
schept een bos- en waterlusthof gaven
voor allerhande mensen, jong of oud.
Kleine huizen in het vreugdewoud
mogen moede, voldane zeilers laven.
Heerlijk zwerven rondom vredige haven
blijft wild beleven, ofschoon steeds vertrouwd.
Avondglans verspreidt zich langzaam…
BOARNSTERHIM ADEMT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen
de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen…
TWEE GEZICHTEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 300 Dromend, vol angstzweet, zie ik de doodsstrijd
aan de vervloekte paal van 's mensen Dienaar.
De sterke Heiland is geheel kwetsbaar
voor kleinzielige wrok, die Hem honend bijt.
De man, tot het zwaarste slavenlot bereid,
voelt zich één grote gloeiende brandblaar:
folter- en spijkerpijnen zwellen almaar,
terwijl stekende zon door de wonden schrijdt…
STEEDS BIJ GOD
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 Veerkrachtig geloof is een zwak zuchtje
dat al dansend voortzweeft van bloem naar bloem
omhoog zweeft _ de wijde lucht tegemoet
waar verrassende vrijheid wenkt
door ruwe stormwinden geslagen wordt
vermoeid op brullende golven neerzakt
onder vernielzuchtig schuim verdwijnt
bijna zinkt maar stootsgewijs verder drijft
lang ronddraait - tenslotte…
KISTE TRUI
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 200 Op de ruige Mookerheide
loopt een vrouw rond met haar schep
spit overal de grond om
maakt wijde kuilen
zoekt naar de verhoopte schatkist
der graven Lodewijk en Hendrik van Nassau
die eens hier in een veldslag bleven
het bezeten mens zoekt jarenlang
vindt nooit de begeerde buit
is geheel ontgoocheld - sterft waanzinnig
niettemin maakte ze…
VERDWIJNEND EN VERSCHIJNEND BELEVEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 Speculaasgebak,
de lekkernij zonder tijd,
prijkt op kunstwerken
der Goudeneeuwse schilders,
belooft steeds weer iets _ voor straks!
Een reis gaan maken,
's morgens vroeg vertrekken;
op gras en daken
glanzen zonnestrepen,
wekken vrolijke vragen.
De hoge oever
is vol luchtig fluitenkruid:
tere zuiverheid
van fijn versnipperd wit
geeft…