Alle inzendingen van Han Messie

De directeur stapt met lange lome passen vermoeid van zijn werk en zijn spanning de huiskamer uit, over het terras de tuin in. Reeds daalt de schemering en vormt zich een dunne nevel tussen de struiken achterin de tuin, zo ruim. De directeur schrijdt verder over het gras naar het verborgen en veilig ruim binnen de dichte struiken, gelegen…

De verdorde boom heeft een top van trotse sier; de aalscholver zit. Twee spechten vliegen zoekend heen en weer, te druk om te hameren.…

Waar eens met zweet bij zwoegende eenvoud brandgrage veengrond werd afgegraven, schept een bos- en waterlusthof gaven voor allerhande mensen, jong of oud. Kleine huizen in het vreugdewoud mogen moede, voldane zeilers laven. Heerlijk zwerven rondom vredige haven blijft wild beleven, ofschoon steeds vertrouwd. Avondglans verspreidt zich langzaam…

Ochtendnevel rijst uit boerensloten strekt witte grillige vingers uit belust om al zoekend te grijpen de verijlde zwevende dampen omvatten met zonneglans verblijd het gaarne bezochte dorp Grou strijken vluchtig langs strenge muren waarachter papieren en kunstwerken verhalen van de geschiedenis der beminde Friese grond begeven zich tussen…

Dromend, vol angstzweet, zie ik de doodsstrijd aan de vervloekte paal van 's mensen Dienaar. De sterke Heiland is geheel kwetsbaar voor kleinzielige wrok, die Hem honend bijt. De man, tot het zwaarste slavenlot bereid, voelt zich één grote gloeiende brandblaar: folter- en spijkerpijnen zwellen almaar, terwijl stekende zon door de wonden schrijdt…

Veerkrachtig geloof is een zwak zuchtje dat al dansend voortzweeft van bloem naar bloem omhoog zweeft _ de wijde lucht tegemoet waar verrassende vrijheid wenkt door ruwe stormwinden geslagen wordt vermoeid op brullende golven neerzakt onder vernielzuchtig schuim verdwijnt bijna zinkt maar stootsgewijs verder drijft lang ronddraait - tenslotte…

Op de ruige Mookerheide loopt een vrouw rond met haar schep spit overal de grond om maakt wijde kuilen zoekt naar de verhoopte schatkist der graven Lodewijk en Hendrik van Nassau die eens hier in een veldslag bleven het bezeten mens zoekt jarenlang vindt nooit de begeerde buit is geheel ontgoocheld - sterft waanzinnig niettemin maakte ze…

Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets _ voor straks! Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe…

Radeloos knielt de Zaligmaker neer onder olijfbomen in de voorjaarsnacht. Scherpe bloesemgeur zweeft rond, prikkelt zacht de droeve man, poogt hem te sterken, gaat weer. Omringd door zegevierende bloeikracht voelt de Heiland met mateloze hartzeer hoe Satan loert, maar stelt zich niet te weer, wacht lijdzaam op de wraak der boze macht. Soms…

In het woud, dichtbegroeid en schemerig, en door het veld, open en zonnig, stapt met voorzichtige tred en bedachtzaam de weidsman met ogen, spiedend en waakzaam. De weidsman kent de leefbaarheid van het dierenrijk hier in de omtrek. Hij wil scheppen ruimte en vrijheid voor het jonge individu, gezond en sterk. De weidsman wil tegenhouden…

Verkruimeld wit golft zacht en luchtig heen en weer: 't veld vol fluitenkruid. De acacia's hangen vol bloemen: trossen blanke room.…

Op mijn voettocht in de ochtend door het bos in het voorjaar, bewonder ik hoe al zonder zorgen is aan het ontluiken. Elk jaar is dit weer het grootste genot, te aanschouwen het bos, ontwakend na de winter. Al zint ook mij de winter! Bij het naderen van een veldje verschijnt plots de reebok en blijft staan op een plekje onder katjes, neerhangend…

(haiku) De roofvogel kringelt heen en weer boven het veld, lijkt een vredesduif. (tanka) De Mookerheide: vredig glanzen de heuvels onder het koeltje; heerlijk wegzoezen, denkend aan de slag, die hier woedde... In 1574 was de bekende slag op de Mookerheide, waarin de broers Lodewijk en Hendrik van prins Willem van Oranje sneuvelden…

De koel denkende Prediker vertelt van vurig, maar zinloos mensenstreven: rusteloos zwoegen in dit korte leven doet wie domweg achter de wind aansnelt. Over dubbende steden, het vrije veld mochten we eens gewillig voortzweven op luchtstromen, die kennis konden geven... Wat werd ons al stijgend en dalend gemeld? Vanuit de wolken oogt 's werelds…

(haiku) Vage wijnvlekken op wit vloeipapier: denk aan bosanemoontjes! (tanka) Daar, in de verte ligt een dorpje, overhuifd door hoge beuken; groen en rood houdt elkaar vast, krult zich om de daken heen.…

De zomertijd nadert weer snel. Het is nu zo verrukkelijk wel om makend allerlei plannen voor de zomerse reis te dromen, over weldra maken vele plannen... Misschien wel het aangenaamste vullen der tijd, nu. Beloven nog zo weinig echter, slechts beraam. Waarheen het zal gaan weer. Wat ondernemen weldra weer. Hoe het dan zal zijn weer. Hoe…

(tanka) Groene pijlspitsen steken boven de grond uit; dagen verstrijken: slanke bladen omringen die witte elfenmutsjes. Het hierbovengenoemde beschrijft de ontwikkeling van de lelietjes der dalen, wat ons ieder voorjaar weer verwondert.…

Het is altijd weer een plezier om uit te kijken naar later, te bedenken hoe zijn vertier te vinden, straks _ veel later Hoe zal een ieder zijn levensdoel na zoveel ervaring bereiken? Konden maar zover toch reiken ons vooruitzicht, ons denken... Wat kunnen we ondernemen in onze aanstaande vakantietijd? Onze plannen komen te kort aan tijd…

(tanka) Varens in april liggen bruinverdord, warrig op het lentegras, beschutten hun nazaten, die, klein en teer, rechtop staan.…

Het bekende bijbelboek Openbaring meldt huiveringwekkende harde strijd van Satans macht met God en aards beleid. Vastbesloten, aansluipende dreiging? Engelen juichen de overwinning; het ganse heelal is stralend verblijd. Nieuwe Wereld voor alle eeuwigheid: de mensheid aanschouwt haar schoonste kroning! De apostel brengt zienswijze in zijn…

(tanka) In de kleine tuin groeit wild gras vol bloemen om gesnoeide struiken: beschaving en woestenij treffen elkaar kunstzinnig.…

Abraham betrad nooit een bedehuis, las evenmin aan God gewijde boeken. Zijn hart minde het ongedwongen zoeken, verder dan schrijfstift of vertrouwde kluis. Hij trok door weiden, over hard steengruis, zag de sterren der vage hemelhoeken, zou dikwijls vreemde volken bezoeken, wist zich overal bij de Schepper thuis. In onze dagen brengt de…

Kleine groene speerpunten steken boven de grond uit doorboren de lentelucht lange smalle bladen omringen vredig en zorgzaam die witte wiegende elfenmutsjes.…

Op een klein donker stadsplein brengen oude gekrulde straatlantaarns hun flauw schijnsel nederig over het ontzagwekkende hooggezeten Neptunusbeeld dat men ziet met de ogen van een pas ontwaakte slaapwandelaar zwijgend kijkt de baardige zeevorst langs schimmige gevels ergens onder zijn geweldige troon murmelt een watervalletje vertolkt bedeesd…

's Ochtends vroeg klapt de wandkast open uit die rappe hand suist een sterke starre wil onbezonnen naar de slaapdronken hemel ontmoet dampig voornemen zweeft terug tussen gladde kastplanken verblijft honkvaste kracht aanschouwt alles bedachtzaam beraamt knusse spookarbeid koestert zich in 't morgenrood van doorschenen wijnglazen.…

Verdwaalde moegereisde zuchtjes uit het verre heideland zweven loom boven de stad verliezen zich langzaam in de ruwe fabrieksdampen die elke geur willen overheersen of verdrijven maar sterke zilte luchtstromen van de Waddenzee winnen de jacht hun zuiverheid doordringt het mensengewoel.…

In het stille bos is de schilder druk bezig; zijn brede hoed brengt hem schaduw, die het werken fijntjes aanspoort en verbiedt. (Een tanka hoort thuis in de categorie "haiku")…

Seringentrossen wiegen statig heen en weer door vogelruzie.…

Op de stevige landrug van mul zand staat een kring korte, knoestige berken, tonen, bijna naakt, de late herfstwerken, toch niet door het trieste getij overmand. Glanzende melk met bruine vla omrand hun kromme stammen, die nóg laten merken hoe eens de wind hen boog, wilde sterken met zijn luchtige, beeldhouwende hand. De gedrongen bomen klemmen…