Netgedichten

netgedicht (nr. 44.031):

WINTERS GENOT

Het sneeuwveld glinstert;
jammer, de schroothoop ernaast
schendt heel zijn aanzien.

Stille duisternis,
maar een helderwitte nacht:
plantsoenen vol rijp.

Het wijde sneeuwveld
verdwijnt langzaam in nevel en
roze avondglans.

Een morgen vol sneeuw;
in de sprookjeswereld valt
pekel met verderf.

Winterzon breekt door,
wordt al warmer, vorst verdwijnt:
rijp valt van bomen.

Maartse sneeuw daalt zacht;
pas aan 't eind van de winter
zien we zuiver wit.