Netgedichten

netgedicht (nr. 43.414):

OCHTENDSPRAAK

De oeroude, onbedorven Schepping
blij maar ingetogen mogen smaken...
Bij stralende zonsopgang soezend waken
tussen bosbessen vol dauwschittering.

Even wil de vliedende schemering
die vruchtjes en morgendruppels nog raken
met haar afgedane wondertaken,
brengt overal kleine bolle spiegeling.

Reine vreugdetranen aan de struiken
omsluiten schimmige koepelpaleizen,
die langzaam, zacht, wazig blauw ontluiken,

trillend ineenzakken, weer verrijzen,
hun wezen beeldend laten gebruiken
door beitels der menselijke zienswijzen.