Alle inzendingen van Hanny van Alphen

Koreaantje is niet goed kijk maar naar z’n bolle toet hij is ziek van Trump’s getweet oorlogstaal en treiterbeat Hij, die Trump een lesje leerde kreeg precies het omgekeerde Koreaantje is niet lekker Donald wordt doorlopend gekker Heerszucht maakt van die debielen ongeleide projectielen.…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

Op ongeschoren velden wuift het riet langs poldersloten. Vrij en opgetogen weerklinkt het liedje van de karekiet in dit gebied dat gonst van tiervermogen. De korenrozen bloeien vurig rood en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras en zonder gêne geven we ons bloot terwijl de zon zich richt op het gewas. Ik voel je hete adem op mijn lijf,…

Opa drinkt zijn koffie, zwart met twee schepjes suiker hoe moet dat nu, moppert hij als ik geen suiker meer mag heeft koffie geen zin en zonder koffie heb ik geen zin dus basta, schenk nog maar es in. Kijk niet zo verschrikt een beetje zotheid kan geen kwaad. Wanneer de dood in mijn nek zal hijgen wordt er geprikt over de datum zal ik…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

De man die bij mijn hek staat, naast de berk Is oud en mager, bleek en zwart gejast Een eender pak draag ik, naar ik bemerk Ik schrik. Ik schouw en vind het ongepast Net nu het droef geschuifel naar de kerk Versterft en dan, de dood bij mij te gast? Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk En leid hem om de tuin, een duivels werk!…

Een groep rebelse mussen uit Den Ilp vertrok naar Leiden onder luid getjilp om tegen Hanlo’s tjielp te protesteren. Geen vogel kan zijn nabauwwerk waarderen. Dus eisten alle vlerken mordicus Catullus’ eeuwenoude lierdicht “Mus”…

De koeien moeten weg, zo ook het groen voor alle buitensporig grootse plannen van harde, niets ontziende vastgoedmannen die zich allang zien zwemmen in de poen. Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper…

Soms denk ik dat mijn eerste lief -die plompverloren binnen dreef- haar kroontjespen, die achterbleef vergat toen ze haar stem verhief. Die zomer lang, een nest gebouwd in zand waar meeuwen om ons lachten. Zij wisten wel van waterkrachten. Het kerend tij was hen vertrouwd. Soms denk ik aan die laatste dag toen woorden dropen van de regen…

er was eens... zo horen sprookjes te beginnen vreemd hoe zinnen zoet ingeslikt losgekoppeld gaan stollen in de maag bij ’t laatste treffen jij diezelfde blauwe blik beneveld bij de gedachte dat wij ik denk het zou ’t einde moeten zijn er was eens...…

Daar sta ik dan uitgekleed met mijn handen bedek ik de schaamstreek die mij wordt geleverd door Rutte, Samsom en een asociale feeks verschijnt het vege teken ik zal in de winter sterven zonder dak en deken.…

Zij was een vrouw van alle markten thuis en schreef sonnetten of een kundig vers. Haar vrije werk ontlokte veel gekners want menigeen vond dat gepruts; een kruis! Zij leed niet onder de gelaagde toon van de kritieken op haar dichttalent. Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat…

een vrouw als ik, zo kien en fijnbesnaard zal nooit een man op wrede wijze slaan met woorden, zoetgevooisd en heel bedaard krijg ik, hetgeen ik wens wel voor elkaar ik zet hem op een voetstuk, langzaamaan zijn ego groeit, een man zo trots van aard laat ik niet naar de gallemiezen gaan al staat een kind niet op zijn repertoire ik…

Wanneer hij bijna niet meer kan maar moet terwijl zijn tijdklok aan het zoemen is, zijn groentetuin naar de verdoemenis en het pensioen gegapt door vals gebroed. Is vrijheid loos of domweg dan van waarde wanneer zijn as zal waaien rond de aarde?…

In mijn verschoten kop met slappe oren en ranzig vel, tot op de draad versleten heeft tijd zich zienderogen vastgebeten sinds jij, nog broos en naakt, jezelf liet horen. Aan snuit of poten altijd meegesleurd door huis en tuin. Geknuffeld bij het leven, aan mij, toen apetrots, een naam gegeven. Er met me dweepte, tot het was gebeurd. Op…

verhaal heb ik gehaald noch genomen een straatje woorden neergelegd een taalpad gekozen mis gerekend en fout geraamd uiteindelijk de som van de kleinheid gezien…

Ik verdien een maagd met gulden vlies verkondigde de argonaut wanneer ik drie heldendaden verricht. Daarom zoek ik vuurvretende stieren met ballen als kokosnoten. Nog voor de regen valt zal ik ze temmen en mijn land laten ploegen. Dan zoek ik een draak wiens tanden ik uit z’n bek zal slaan waarna ik ze in de aarde stamp. Na al mijn zwoegen…

In Haagse hofjes en wegen kom je haar tegen de concubine van de VVD onder de mondaine rok van Rutte snuift ze goud op snee van het heilig boek der grondrechten neemt ze slechts het schutblad mee.…

Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen die drinkt en dan tekeer gaat als een beest. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en by the way, ons huw’lijk is geweest, dat theatrale, ik hou het voor gezien. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen.…

Een blauwe engel zet zijn zeilen bij. Met zoutverglaasde vleugels, wijd gespreid. Er moet een ziel gehaald, de hoogste tijd om neer te strijken zonder averij. Hij heeft de dood nog wazig in de gaten. Gezichtsbedrog misschien, ’t is slecht te zien. Zijn oude ogen tranen, bovendien heeft hij het bitter koud. Een veer gelaten toen hij een…

Bomen wuiven westenwind buigen over ieder mensenkind dat bij hen wat luwte vindt waar vogels zich verdringen om genesteld in hun armen de onschuld te bezingen die de aarde zal verwarmen tot de kou, die ooit zal komen hen zal verjagen uit de bomen. Dan breekt de lange vlucht naar eindeloze vertes aan waar ver van aards gewemel de ware…

vlieg dier van hier naar veiliger oorden laat je niet vermoorden scheer hoger door de blauwe lucht zorg dat je jachthonden ontvlucht zij die schieten bloed vergieten blijven op jou jagen en zichzelf behagen met jenever en jouw lever…

gisteren zag ik de groene ogen van mijn moeder weer, nog altijd onbewogen achter glas dat elk moment kon barsten ze rook naar gekookte was het moet maandag zijn geweest vader keek naar haar gezicht, strak als de lijnen op het bleekveld moeder zei dat hij op moest schieten werk gaat voor, kom, was uitwringen haar wijzende vinger blind…

Was ik een meeuw, ik liet een dame hevig schrikken door groots en krijsend op haar sjieke hoed te landen zodat ik haar garnalencocktail in kon slikken. Was ik een meeuw, ik scheerde over vele stranden en boulevards om hier en daar wat mee te prikken. Dan hapte ik een haring zo uit iemands handen. Was ik een mens, dan zou ik dit niet kunnen flikken…

Soms denk je, het is toch een beest, de mens en koester je de irreële wens dat je -ofschoon je aan het mens-zijn went- het liefst iets anders zou zijn dan je bent. Zoals de Collie die geen schaap ooit beet of zo een apensoort met rode reet. Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel…

Een gratis drankje, bij de prei- en uientaart. Da’s mooi denkt schrale Hans en roept terstond de ober. Van alles slechts de helft want ik eet heel graag sober en ik betaal de halve prijs dan uiteraard. De ober schenkt beleefd een halfje jonge klare. De borden brekend vraagt hij, dat was het, meneer? Voor mij wel foetert Hans, je bent een…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

De eerste baby is naar de Beschermde Wieg gebracht de moeder, hoogst waarschijnlijk helemaal ten einde raad Wie weet wat haar is overkomen, thuis of op de straat Zag ze geen uitweg, heeft ze enkel aan haar kind gedacht Het kindje af te moeten staan is hartverscheurend zwaar Niks mee te maken zegt de wet barbaars, we pakken haar…

Kinderen vallen licht, zij weten niets van breuken van prikkeldraad, een haveloze mensenzee. De vuisten die verwoed op onze deuren beuken uit angst voor weer een oorlogswee. Kinderen vluchten niet, ze worden meegenomen. Belanden in een mallemolen, één van leven of de dood. Zijn zij het, die uit oorlogszaad zijn voortgekomen, is dat dan onze…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…