Netgedichten

netgedicht (nr. 57.008):

Oorlogszaad

Kinderen vallen licht, zij weten niets van breuken
van prikkeldraad, een haveloze mensenzee.
De vuisten die verwoed op onze deuren beuken
uit angst voor weer een oorlogswee.

Kinderen vluchten niet, ze worden meegenomen.
Belanden in een mallemolen, één van leven of de dood.
Zijn zij het, die uit oorlogszaad zijn voortgekomen,
is dat dan onze vrees? De dreiging van papaverrood?

Schrijver: Hanny van Alphen, 14 september 2015

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: oorlog

Kinderen

angst

oorlog

4.0 met 9 stemmen

336

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: hanny van Alphen
Datum:: 13 oktober 2016; Bijzonder om een fraaie reactie te mogen ontvangen op dit gedicht wat ik toch alweer ruim een jaar geleden schreef. Dank daarvoor Herman.

Naam:: Herman Grouwels
Datum:: 10 oktober 2016; Mooi dat papaverrood ( verwijst subtiel naar WO1)

Naam:: Leonardo
Datum:: 16 september 2015; Ja..., de kinderen zijn altijd slachtoffer van de daden van hun ouders.

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 15 september 2015; En het enige wat je als goedwillende volwassene kan doen is zo dikwijls machteloos toezien.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 15 september 2015; prachtig gedicht dat de afgrond van de mensheid op de voorgrond zet!

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 15 september 2015; Prachtig maar een in en intriest gegeven!

Geef je reactie op deze inzending: