126 resultaten.
Terwijl de aarde om het zonlicht gaat
poëzie
3.1 met 28 stemmen 3.697 Terwijl de aarde om het zonlicht gaat,
terwijl de bossen stralende energie
van de zon drinken, terwijl ieder wie
leeft, de lucht gebruikt, alles brandend staat.
Terwijl de aarde tellekens beslaat
met damp, haar zee geeft wolke' aan haar gelaat,
terwijl de aarde aldoor voorwaarts vliegt,
en als een slinger om de zonne wiegt -
stijgt midden…
LEVEN
poëzie
3.5 met 6 stemmen 3.666 LEVEN, zoele omsomberde even inschitterde,
in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde,
o leven het gevende altijddoor stillende,
o leven dat toch schijnt het altijddoor willende,
het inzwevend kameren, het volop verlichtende
de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende,
klaar, nimmer dromende ogenbewegen,
armstrekkend leven…
Vreselijk is het lot der mensen
poëzie
3.5 met 14 stemmen 3.659 Vreselijk is het lot der mensen.
Tussen hen woedt eeuwige strijd.
De machtigen strijden om het bezit
der aarde en offeren de massa,
de arbeiders,
de miljoenen,
op in de strijd voor het niet hunne.
Vreselijk is het lot der mensen.…
Ze zat daar rechtop
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.651 Ze zat daar rechtop en keek,
de ogen op éne streek.
Stil licht school daarin,
een lach- of een schreibegin.
Haar handen en haar gezicht
waren in de kamer licht,
haar ogen lichtten naar voren –
de stilte deed ruisen horen.
Ik wachtte of ’t spreken begon,
langzaam aan ze begon
woorden stil na elkander
als kindergewandel.…
Verleden
poëzie
4.2 met 6 stemmen 3.634 Ik zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer vervelend,
met groene bladen al gelend.
Mijn ogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak…
Staren door het raam
poëzie
3.5 met 20 stemmen 3.633 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…
De gouden aarde
poëzie
4.3 met 3 stemmen 3.591 De gouden Aarde is vol en vast en klaar,
De Hemel welft zich donker en zacht blauw,
Het Heelal is die donkerzachte dauw,
Alleen de Zon en de Aarde zijn zichtbaar.
Van die twee samen, van dat jonge paar,
Is de Zon de algoudene flambouw,
En de Aarde de liggende landouw.
In goud en groen beide volkomen baar.
En in het zachte en volkomen blauw…
Mij brandt dit ene grote verdriet
poëzie
3.7 met 20 stemmen 3.560 Mij brandt dit ene grote verdriet,
ik kan niet vinden,
wie eens om mij het leven liet,
die jonge hinde,
dat jonge kindje, die jonge bloem,
die ochtendwolk, die nachteroem,
die witte ster, die bloemewinde,
die jonge hinde.
Ik ben gegaan de werelden door,
ik kan 't niet vinden
waarin ze schuilt die ik zo minde,
zij is te loor.…
Men zegt...
poëzie
3.6 met 20 stemmen 3.534 Men zegt de Absolute liefde
Kan niet bestaan in een Mens.
Maar mijn Liefde voor U, Geliefde
Geest der Mensheid, is zonder grens.…
Een ogenblik
poëzie
2.2 met 5 stemmen 3.518 'k Heb mijn oor tegen zoveel stemklokken geleend,
mijn mond is door zoveel winden gegaan,
ik heb toch zoveel lachen meegemeend,
bij toch zo heel veel dingen heb ik stilgestaan
-
tot ik bij u kwam, o mijn schitterlief,
mijn edelsteenhand, u mijn oogelief,
mijn vonkend rad, mijn vogel vliegend vuur,
mijn schitterlief van altijddoore…
Daar ligt dat water -- dat schitterende water
poëzie
3.6 met 24 stemmen 3.513 Daar ligt dat water -- dat schitterende water.
Zie hoe het schittert, het schitterspreekt, schittertrompettert in de lucht
in de donzige gonzige fijne satijne lucht --
dat droogzilvere opzwemmende water
in dat rondomblauwe dronkkoude dronkdiepe water,
't is een zee bleek sprekend schuim
een woordenmond in het ruim
schreeuwende door de…
O kon ik zijn in u
poëzie
3.3 met 24 stemmen 3.436 O kon ik zijn in u,
O kon ik maar zijn niets,
Geheel in u, in u.
Dat men mij zocht en niets
Vond, maar een spoor, een iets
Van mij, in u, in u.…
Terwijl de wind scheen
poëzie
3.8 met 13 stemmen 3.397 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
’n stil ogenblikje van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in de dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden…
ERGENS
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.393 Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
Mijn handen zijn zo hete en droge
en het lichte water van haar stem
mijn keel is een dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.
-----------------------------
uit: Verzen (1890)…
Gij staat zo heel, heel stil
poëzie
4.0 met 46 stemmen 3.384 Gij staat zo heel, heel stil
met uwe handen, ik wil
u zeggen een zo lief wat,
maar `k weet niet wat.
Uw schoudertjes zijn zo mooi,
om u is lichtgedooi,
warm, warm, warm - stil omhangen
van warmte, ik doe verlangen.
Uw ogen zijn zo blauw
als klaar water - ik wou
dat ik eens even u kon zijn,
maar `t kan niet, ik blijf van mijn.
En ik…
Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem
poëzie
3.3 met 12 stemmen 3.356 Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem
in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem -
vèr òm der stede opschokkend gedoem,
dicht òm der stilte suiskokend gezoem -
een lichte rode bloem, een witte bloem.
Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart,
de daden van mijn lijf slaan rondom hard,
wreed klaterende stem veinst vreugd en…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.4 met 11 stemmen 3.337 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt –
en de morgenzinnen
zweren: zolang ’t leven schijnt,
’t hoogste…
Het is niet waar
poëzie
3.0 met 4 stemmen 3.336 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…
Hé, Ik wou jij was de lucht
poëzie
4.0 met 41 stemmen 3.314 Hé, Ik wou jij was de lucht
dat ik je ademen kon
en je zien in het hoge licht
en door je gaan kon.
Waar zijn je armen en je handen
en die witte overschone landen
van je schouders en schijnende borst -
ik heb zo'n honger en dorst.…
Wanneer ik ...
poëzie
3.2 met 13 stemmen 3.302 ‘Wanneer ik in Uw ogen staar,
Geliefde,
Dan wordt mij het Mysterie klaar
Der Liefde.’…
En overal ontstaat deze verschrikking
poëzie
4.2 met 10 stemmen 3.294 En overal ontstaat deze verschrikking,
Misdaad, Laagheid, Vergaan der Ziel tot Niets. -
O donkre macht van 't Kapitaal. O Avond
Van heerschappij. O toppunt van de macht
Van mensen op mensen door der dingen macht.
O Natuur, die in handen van de mensen
Geworden zijt tot de vreselijkste vloek,
Die èn heersers èn beheersten beheerst.
O…
De gonsregen
poëzie
3.8 met 15 stemmen 3.258 De gonsregen, regen -
het òpbewegen
van bladen als water valt,
de regen valt valt valt.
Zo in me zelf gedoken te zitten
in 't glanzige niet meer witte
licht - en nooit te beginnen
beweging en niet te bezinnen.
De regen maakt grauwe strepen
in de gladgrauw geslepen
lucht - de gordijnen hangen…
Ik liep 's avonds door mijne stad
poëzie
3.2 met 24 stemmen 3.246 Ik liep 's avonds door mijne stad,
Het water zwartvloerig, elk huis had
zich van boven tot onder met rouw behangen,
dat was zo mijn verlangen.
En voor alle ramen zaten
mijn onderdanen naar me te zien,
ze hadden het donker gelaten
om me te beter te kunnen zien.
En midden op een plein
wou ik alleen zijn,
ik heb mijn herauten verzonden…
Zo stil moet het zijn
poëzie
3.5 met 6 stemmen 3.203 Zo stil moet het zijn
om de dichter,
dat, als in de schijn,
het duizendvoudig gelichter
der fantasie die in de stilte bloeit,
- het schoon en rein
beeld van de wereld richt er
zich op - hij het hoort in het fijn
ruisen der stilte. Verdichter
heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
het gezicht dat hij hoort in zijn oren
en het…
Wanneer gij ...
poëzie
3.5 met 13 stemmen 3.193 Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil
van vuur, dan ziet uw wit gezicht mij aan
van liefde, en uw ogen zijn vol tranen.
Gij had het niet gedacht, dat zo iets was
op aarde, en uw ogen vullen zich als twee
meren, door bronnen, komend uit uw hart.
Zoals gij aan mij hangt, uw ogen maken
twee streken opwaarts naar mijn ogen.
Ik dacht niet dat…
Het gras heeft de nacht al begonnen
poëzie
3.8 met 6 stemmen 3.165 Het gras heeft de nacht al begonnen,
de tuin is stil bezonnen.
De hemel is onbezonnen,
licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit
hangen neer stil in schoonheid,
maar de losse kastanjebladen
zijn schichtig en overladen
van wind.…
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan
poëzie
3.1 met 17 stemmen 3.127 Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.
Zo ga ik ook, terwijl de grote maan
kogelend voortgaat langs de stroeve dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.
Dit heb ik zó…
AAN ZEE
poëzie
3.7 met 3 stemmen 3.096 In 't land der dromen in het dromenland,
het is als kindren badend in de zee,
met het gekniel van lichtvrouw in gebee,
de lichte armen hoog op de zee, want
er is gezweef van bove', en van de kant
ruist donkere muziek in om de vree
der wereld, der zonneberuiste steê,
en maakt het een verward doorzocht droomland.
Zachte dromen maken een…
O als de zon schijnt
poëzie
3.6 met 5 stemmen 3.087 O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
in die luister
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schaduw omloofd -
treedt nader, treedt nader
blankvoeten te gader
te gader de voeten, de handen -
de lachtande
de blauwoge
de blondhoge
de zilverwoorden wenende,
het lijnig hoofd lenende
achterover omhoog in de lucht -…
Het is niet waar dat dit het zonlicht is
poëzie
3.5 met 8 stemmen 3.081 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…