350 resultaten.
Waar blijf ik met mijn vragen
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 291 de zomer heeft zich ingepakt
berust in een verlatenheid
herfst brengt me heimwee
een stille weemoed
terwijl de wind
toch zo vol van leven
over de aarde raast
menig blaadje omhoog blaast
en ik zie hoe een kind
dansend haar weg vindt
zich verbaast over de vruchten
die de bomen verlaten
hoe handjes graaien, pakken
verstoppen in jaszakken…
Poëziegeluk
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 256 dat ik hier nu alleen zit
aan de tafel, met mijn kladblok
een pen, in stilte gehuld
afgezonderd van de mensen
achter een gesloten deur
geeft een gevoel van schuld
dat ik mezelf de vrijheid
van het ongestoorde
schrijven heb gegeven
ver van het moeten
zo het intense geluk
van poëzie kan beleven…
Notensymboliek
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 299 een mistdeken kleedt de aarde
windlied zucht klanken
gelijk een spelling van woorden
dichtverzen over het bedaarde veld
thuis speelt de radio
het is alsof een componist
in melodieën vertelt
van vlinders denkbeeldig flanerend
rond klokjes, bloemrijke bodes
het voorjaar in een notensymboliek
ik luister
droom nog wat
rond zijn jaargetijdenmuziek…
Ik zou het moeten weten
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 201 ik zag een vuurgloed
over het koperblad
het streelde mijn emoties
de tranen die ik had
geuren roken minder rot
van dat wat sterft
het is het jaargetij
de herfst
die weemoed
in de aarde kerft
en och
ik zou het moeten weten
in een ritsel
van de stille nacht
onder de sprei van dauw
daar is het
waar nieuw leven wacht…
Stilzwijgen
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 190 ik dwaalde
door het januariwoud
al liet de winter zich
nog niet zien
het was er koud
de wind speelde er
met het mistkleed
een markant breiseltje
van spinnendraden
rustte er op het oude hout
wat spelende reeën
zo heel dichtbij
zielenrust van binnen
stil jaargetij
waarvan ik toch wel houd…
vadersnaam
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 571 een naam rust in de lente
rozerode bloesemblaadjes
vormen een warme deken
het zaad ontspruit
de aarde wordt weer groen
mijn gedachten zijn nog bij toen
is het al vier weken?
het is alsof de vlinders
langer dan ooit slapen
de bij haar weg niet weet
in een treurig zoemen
zoekt naar de bloemen
haar vleugeltjes verzwaard
ik slinger…
Oud van dagen
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 172 het stempel van moe
drukt zich als een steen
op de worstelende man
zijn armen strijden
met de wielenstoel
hij rijdt verloren rond
door eindeloze gangen
zonder enig verlangen
gepruttel rond zijn mond
-
kom maar man
dan ik zal je duwen
de benepen ruimte uit
naar de mooiste kamer
ver van de geraniumruit
-
je kent
herkent…
Allemaal licht
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 203 het virus overkomt ons
rakend tot in de kern
maar,
niet jezelf kwijtraken
blijven verlangen
naar de lentebomen
met de vogels dromen
luisterliedjes binnenlaten
de lach van een gezicht
we hebben de liefde
in de kleinste dingen
allemaal licht…
Slotstuk van mei
netgedicht
4.5 met 8 stemmen 162 dan wiegt de mei
haar blije woorden
als kleine klokjes
nog even klinkt
haar lied
langs het water
over het zandpad
door het groen
als een fluister
ik ben stil, luister
ze nodigt juni
om in haar vroege
zomer te verschijnen
de mei zo mooi
klingelt wat woorden
slotakkoorden
zoetjesaan
zal ze verdwijnen
……
Rekbaar
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 100 klein is het
als spinrag aan de dakgoot
het levensdraadje
zomaar wat wapperend op de wind
breekbaar is het
maar soms zo onnoemelijk sterk
draad na draad weeft zich
een spanning mee
het gevormde frame
draagt het wel en wee…
Narcis
netgedicht
4.4 met 18 stemmen 521 op de zon gericht
als een geel gekleurd wonder
draag je de lente…
Woud van zoete dromen
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 488 in het woud van zoete dromen
groeien buigzame bomen
groene kruinen wuiven schaduwen
waar de zon de bodem te vurig raakt
jaarringen genieten er de taaiheid
van een gewortelde kracht
vogels knappen er een uiltje
rond de schemer, in de nacht
er klinkt een heilzaam lied
in de sporen van de wind
daar, waar de weelderigheid
het leven zijn…
Kind van de wind
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 240 het is stil
zo stil
enkel de wind
zachtjes maar
de wind is er altijd
draait rond en rond
wuift door het riet
wiegt een lied
op meeuwenvleugels
in het verheven blauw
o, als ik iets kon wensen
dan werd ik het kind
kind van de wind
en ik wist wel
ja, ik wist wel
waar ik waaien zou…
* dagboeknotitie…
Mijn moeder, een vrouw
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 250 hoe ze er uitzag, soms weet ik het niet meer
ik moet er enigszins naar gissen
allicht zal ik me wat vergissen
toch probeer ik het keer op keer
mijn moeder, ik wil haar gedenken
ze verdient die plaats in mijn gedachten
en och, ze is er soms in slapeloze nachten
dan weet een herinnering mij rust te schenken
ze was zo knus, vol liefelijke zorgen…
Kom dan lief
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 241 tegen de horizon
tekent zich zichtbaar
een wolkenbloem
kraaien krassen niet
fluiten ritmisch
een verstaanbaar lied
in de verte klinkt
sluimerend door het grijs
een draagbare lach
kom dan lief…
de wind keert zuidwaarts
harten kleuren samen rozenrood
ze kloppen liefde door de dag…
Hartenbloem
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 199 een bloem weerspiegelt
in het water
gracieuze blaadjes
dansen in de luwte
op de stroming
ze kent geen tijd
enkel de jaargetijden
waarin ze droomt
van een lange lente
een bloeiende zonneglans
in het nu
ze verbergt, spaart
wat harmonieuze kleuren
want, ze wil er nog zijn
bij de mens, de zomer
waarin vlinders elkaar ontmoeten…
Gedichtendag, trotse dag
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 595 de aarde broeide vandaag
letters ontloken
als bloesembomen
verzen werden geschreven
uitgesproken ook
door dichtersmonden
die verwondering vonden
in de universiteit van het leven
kunstige sterren straalden
op open podia
ook muurbloempjes namen deel
lazen op het enge toneel
gedichtendag
emotievol, glimlach
trotse dag…
Schrijf, schrijf dit zeegezicht
netgedicht
4.4 met 8 stemmen 231 een scheepje dobbert
op de stroming van het water
het licht speelt aan de kim
een vuurbal van warmte
schetst herinneringen
in smetteloze wolken
hoor de muze roept:
“Schrijf, schrijf dit zeegezicht,
als een herinnerend gedicht”
een scheepje laveert
zeilen manoeuvreren
bollen op door de wind
meeuwen vergezellen
naar daar, waar de…
In de groene vogeltuin
netgedicht
4.4 met 8 stemmen 240 ik mis je
temeer nu het zomert
in de groene vogeltuin
het is er zoet
zoet als de lepel kandij
in de kop zwarte koffie
in dit jaargetij
beleef ik de kracht
schoffel ik het onkruid
en och
toch
draag ik het vraagteken
zal het blad zich wederom
opmaken om te sterven
tot in vergaande nerven
ook weer veel te vroeg…
De eik is mijn voorbeeld
netgedicht
4.4 met 8 stemmen 247 vandaag, ja, vandaag
zal ik de herfst loven
ik heb hem steeds
voor mij uitgeschoven
de kwetsbare vogels
schrijf ik in mijn dagverhaal
laat ze triomferen
met opgetogen veren
en ik deel
wat rode appels
vol zoete korrels en kaneel
niets is mij teveel
vandaag, ja, vandaag
stel ik mezelf de vragen
over de intentie van het leven
antwoorden…
Niet vreemd
netgedicht
4.4 met 8 stemmen 406 niet anders willen zijn
niet raar, niet bijzonder
niet leven bij het wonder
niet meer alleen
op een lege bank
in het overvolle park
niet een dwaling
een eenzelvige gestalte
frêle hangend in de mist
niet verloren
in een geschapen wereld
die niemand kent
niet de grijze droom
tussen de blozende slaap
maar weten wie je bent…
Natuurlijk geluk
netgedicht
4.4 met 13 stemmen 269 een meisje van weinig woorden
ziet een bleke zon in de herfst
zet wat stappen, staat stil bij
hoe een blad glanst of sterft
de waaierwind blaast
en raast zo zijn eigen taal
een duif koert zijn verhaal
in kruinen van de bomen
het gedachterijke kind
leeft haar kijkdoosdromen
knuistjesstevig sprokkelt ze
cadeautjes van het jaargetij…
Overlast
netgedicht
4.3 met 17 stemmen 179 mag het soms
iets minder zijn…
altijd de energieke
altijd de kwieke
het leven doet
soms gewoon pijn
mag ik soms
heel soms een keer
me even verschuilen
heel hard huilen
kniezen, broos
losweken van het zeer…
al die vragen
in die diepe lagen
laten vervagen…
Stil moment
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 217 dromen, dromen
rusten op de koelte
van het lelieblad
de ochtenddauw
spreidt zich uit
als glasbelletjes
een libel zweeft
danst zich een weg
over de vijver
stil moment
vreugdescheppend
in perfectie gemaakt
de aarde is mooi
waar liefdelicht
haar zachtjes aanraakt…
Het heden stroomt
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 709 de kracht van het leven
ik vind het toch
hoopvol golft het in mij
als een geschenk komt het voorbij
wat eens was, zal ik,
wil ik niet vergeten
het verleden hangt
als een amulet, een juweel
op het midden van mijn hart
het rust in verknochtheid
het heden stroomt
vol dynamiek en euforie
mijn levensader nipt
vraagt en ontvangt…
Bij spiegellichten
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 172 te blijven dromen
onder bloeiende kastanjebomen
bij spiegellichten dichten
op het bankje, op het plein
waar morgen kinderen spelen
dansend als de zomer zelf
in passen vluchtig als de wind
rond een welriekende bloem
te kunnen dromen
bij het groen, het ligusterblad
waar een merelpaartje
een goddelijk nestje had
fonteinen sproeien
vloeien…
Zomerzoen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 419 spetterwatergolven
spelen links en rechts
komen en verdwijnen
bootjes deinen
honden dansen
viervoetig op de kade
een bal rolt en rolt
onder een bomentriade
de wind speelt gretig
streelt het fluwelen groen
duizendschonenparadijsje
in een zomerzoen
* een dagboeknotitie…
Knuffelbeer, knuffelkind
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 472 knuffelbeer,
wil jij over me waken
als de vleierige vlinders
slapen in de rozenhagen
wil jij mij dragen
als de nacht zich schikt
om de zilverberken…
knuffelkind,
mag ik de bloesems ruiken
mijn neus in jouw gezicht
troetelen in het morgenlicht
mag ik dicht bij jou blijven
op een waterval van liefde
de dag in drijven……
In het voorbijgaan
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 188 zoveel mensen
kom ik tegen
enkelen raken soms
mijn hand
zomaar onverwachts
delen ze warmte
geven een glimlach
op een moeilijke dag
bewust of onbewust
is er een woord
of juist een ogenblik
van stil begrijpen
dat er soms een
ongenode schaduw ligt
zwarte kringen
die het licht omringen
zoveel mensen
kom ik tegen
onder een zonnedak…
Het komt goed
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 345 een regendeken legt zich
over de lege straten
van een slapende stad
kiltedruppels raken
een smaak van verlaten
pijnigen een hart
stilte schrijft zich
in vergeten gedachten
zoekt een openheid
-
zonlicht komt, ontluikt
wekt een verwachten
het is nog zomertijd
de dichter wikt, schikt
verzen tot een bloemlezing
een bundel vol…