Waar blijf ik met mijn vragen
de zomer heeft zich ingepakt
berust in een verlatenheid
herfst brengt me heimwee
een stille weemoed
terwijl de wind
toch zo vol van leven
over de aarde raast
menig blaadje omhoog blaast
en ik zie hoe een kind
dansend haar weg vindt
zich verbaast over de vruchten
die de bomen verlaten
hoe handjes graaien, pakken
verstoppen in jaszakken
vol bewondering
wijst het kind omhoog
naar de ganzenstreep
die er voor mij zo in gewoonte vloog
*
een moment zo kostbaar
waar blijf ik met mijn vragen..
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 21 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: emoties
vragen van een volwassene die beantwoord worden door de verwondering van een kind....