Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

ze balanceerde op het koord van haar angsten zoekend naar balans…

Goedemiddag, u moet eerst iets kiezen, voordat u met ons verder kunt gaan. Heeft u de productenlijst? Kies één, dan gaat ons keuzemenubandje aan. Kies nu nummer twee, twaalf of drie, of kiest u liever nummer vijf of tien? Want dat kan natuurlijk ook, of liever nummer negen misschien? U heeft gekozen voor nummer acht, dat is een prima…

de oeroude bomen geworteld in de grond als zij eens zouden spreken dan verstomde onze mond misschien konden zij de wereld ervan doordringen dat de mensen door alle eeuwen heen hetzelfde liedje zingen…

ze ligt in het gras met gesloten ogen dromend over die ene dag die dag was voorbijgevlogen vandaag is het een jaar geleden het was op een maandag dat ze hem voor het eerst zomaar in de trein zag ze zag hem en bleef kijken de bliksem sloeg in hij keek ook naar haar dat was het begin ze stapten allebei uit op het volgende perron ze…

hij is drie jaar hij wil een jurkje aan ach, wat schattig zeggen ze hij is zes jaar hij wil een jurkje aan ach, gaat wel over zeggen ze hij is tien jaar en dol op verkleedpartijtjes hij gaat als meisje haha, kijk hem nou zeggen ze hij is dertien jaar hij wil een zij zijn wil niet in een jongenshokje wil in een meisjeshokje…

vlinderke, wat ben je mooi wat zijn je vleugeltjes teer ach, vlieg nou niet weg of kom je strakjes weer je danst bij de vlinderstruik zo sierlijk en vol kleur je strijkt op zijn bloemen neer en geniet van hun geur vlinderke, vertel me over vreugde over geluk en over hoop vertel me over de liefde en over jouw levensloop vertel me over…

het hoog opspattende water van de woedende zee zoekt een opening naar de zachtgroene aarde onbeschermd door afbrokkelende muren staan standbeelden hun monden wijd opengesperd een angstaanjagend aanzwellend geluid is de voorbode een lugubere bijna zwarte lucht komt dreigend naderbij de totale vernietiging barst los de aarde…

De paardenbloem staat met de klaproos in een mooie bloemenwei. Ze staan daar al een poos. De paardenbloem zegt: Ik ben heldergeel en jij bent prachtig rood. We zijn een mooi geheel. Maar dat duurt niet lang, want ik heb dikke pech. Ik word een pluizenbol, mijn gele kleur gaat weg. Mijn pluisjes worden weggeblazen, weggeblazen door…

begrip opbrengen  door inlevingsvermogen  en medeleven…

ik kijk naar de weerspiegeling van de bomen in het water in de verte hoor ik eenden met hun vrolijk gesnater er gleden net twee zwanen statig en sierlijk voorbij ik groette ze hoffelijk ze keken even naar mij in het water zie ik stukjes blauwe lucht en soms een rimpeling als de wind eventjes zucht ik voel me vredig en kom helemaal…

de getemde eenling geboeid door regels is slechts in gedachten volledig vrij…

handen schudden met elkaar een lachje hier en een glimlach daar een minister-president is dat wel gewend met veel woorden niets zeggen dan hoef je ook niets uit te leggen een minister-president is dat wel gewend verguisd en bewierookt met lastige vragen bestookt een minister-president is dat wel gewend steeds in de schijnwerpers staan…

alles koek en ei noodgedwongen speelden ze het spelletje mee…

De vlinder fladdert dwarrelend en dartelt vrolijk in het rond. De rups roept jaloers: Ik wil ook vliegen, maar ik kruip hier op de grond.   De vlinder zegt: Lieve rups, heb een beetje geduld. Want voor je het weet wordt je wens vervuld.   Na een poosje verander je en word je een pop. Ja heus, zo heet dat, het is echt geen mop.   Ik ben…

rennen en vliegen haast, haast, nergens meer tijd voor nooit bij iets stilstaan…

De boterbloem was erg verliefd op een heel mooi madeliefje. Hij zei smachtend: ‘O, o, o, wat vind ik jou een liefje.’   Het madeliefje zei blozend: ‘Ik vind jou heel mooi geel. We passen goed bij elkaar, want mijn hartje is ook geel.’   De boterbloem en het madeliefje werden dikke vrindjes. Ze trouwden en na een poosje kregen ze vier kindjes…

hij maakte het uit  haar gebroken hart bracht ze naar de hartchirurg …

smijten met woorden het bekvechten gaat maar door tot iemand stilvalt …

daar in de dakgoot twee musjes kwetteren druk een onderonsje…

moeilijke keuze besluiteloos getwijfel gevoel of verstand…

een golf aait het zand de zee kust de horizon  en omarmt het strand…

Slenteren door Montmartre, volop genieten in Parijs. Met mijn vakantiegeld betaal ik deze reis. Daarna een muntje gooien in die fontein in Rome. Door mijn vakantiegeld kan ik daar makkelijk komen. Wandelen in Wenen, in het Wiener Prater. Maar bij nader inzien maak ik deze reis wat later. Eerst wil ik nog in Londen Big Ben zien…

Ik heb je lang niet gezien en mis je nog iedere keer het is nu een maand of tien zie ik je ooit nog weer? Het leven was niet altijd fijn er waren ruzies, keer op keer geen rozengeur en maneschijn maar toch, wanneer zie ik je weer? Je ging weg, je had het wel gezien je wilde het niet meer het is nu sinds een maand of tien zag ik je nog…

een zaal met witte muren om de bedden hangen witte gordijnen witte jassen rennen door de gangen witte gezichten in witte bedden een lachend kindje komt op bezoek rood jurkje rode schoentjes rode wangetjes en een rode ballon doffe ogen lichten even op handen worden uitgestoken naar de rode ballon een kleurrijk…

een donkere dag de zon komt niet tevoorschijn ze heeft een baaldag…

het ‘alleen’ woont prettig in het huis gebouwd met trouwe muren en knusse hoeken met ramen dichtgeplakt voor ogen die kijken op de stoelen zitten gedachten te wachten op hun beurt ruziënde gevoelens rennen rond de tafel verschuilen zich voor ogen die kijken het ‘alleen’ woont tussen klachten krakende protesten van ouderdom…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

jonge vogeltjes opengesperde bekjes net een zangkoortje…

de bloem bloost door de vlinderlichte aanraking ze voelt zich geliefd…

Ze is de spil waar alles om draait. Ze weet altijd precies uit welke hoek de wind waait. Ach, een huilend kind, dat is kleine Rie. Gauw een pleister en een snoepje voor haar kapotte knie. Jan kreeg straf op school, de meester is zo gemeen. Kom maar, jochie, zegt moeder, we gaan er samen even heen. Hij heeft het uitgemaakt, huilt…