Alle inzendingen van Ineke

ze ziet op de datingsite de foto van een vraagteken nieuwsgierig klikt ze erop die wil ze weleens spreken   binnen de kortste keren klikt het en zijn ze met elkaar in gesprek eerst nog over ditjes en datjes hij wil al snel een ontmoetingsplek   ze zegt dat ze te weinig van hem weet en dat ze eerst nog wat wil praten ze wil meer over hem…

langzaam verdwijnen  de laatste zonnestralen in de schemering …

het heden worstelt met de toekomst worstelt met het verleden   het verleden strekt zijn armen uit omarm me laat me bij je zijn vergeet me niet   de toekomst zegt denk na over morgen over volgende week denk aan later   het heden kijkt naar de toekomst kijkt naar het verleden   hij schudt zijn hoofd en kijkt naar vandaag hij kiest…

die ene ster die straalt in je leven is de ster die je liefde zal geven die ene ster in de zwarte nacht geeft je licht en geeft je kracht die ene ster die schijnt in je leven heeft een naam die je er zelf aan hebt gegeven…

wolken worden opgejaagd alles wat beweegt wordt geplaagd   de storm met zijn getier zwiept alles heen en weer met een duivels plezier   het is één en al onrust daarbuiten de storm beukt tegen de ruiten van haar gedachten   ze kent de kracht van de storm die soms in haar woedt en die alle verworven zielenrust in één vlaag verdwijnen…

vliegende vogels verlangend kijk ik ze na had ik maar vleugels...…

jij leeft je eigen leven met af en toe wat aandacht voor mij   ik leefde ook jouw leven maar dat is nu voorbij   ik was mezelf verloren ergens in de voorbije tijd   nu ben ik als herboren een nieuwe kans op vrijheid   ik voel weer dat ik leef nu ik mezelf meer aandacht geef…

verbroken contact alleen een boek met foto's ergens in een kast…

pluisjes in de lucht dansen sierlijk met de wind wervelende show  …

niets is alles alles is niets iets is alles alles is iets wat is alles? wat is niets? wat is iets? soms wil ik alles soms wil ik niets dan weer wil ik iets als alles niets is waarom is dan niets soms alles ik hoef niet alles ik hoef niets maar geef me alsjeblieft iets…

dode bladeren  vallen stil van de bomen hun taak zit erop …

als de vakantie bijna voorbij was en het nieuwe schooljaar kwam eraan ging ik eerst nog even winkelen om nieuwe spullen in te slaan soms ruik ik nog de geur van een leren schooltas de pukkel en de rugzak die kwamen later pas ik kocht een nieuwe schoolagenda die niet lang leeg zou blijven volgeplakt met plaatjes was er weinig plek om…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

de rivier kolkend en woest als een wild dier kronkelend door het landschap gedachten kolkend en woest verraderlijk onstuitbaar als de rivier onberekenbaar onbereikbaar onbetrouwbaar stromend naar een waterval van kolkende emoties neerstortend in een onpeilbare diepte…

diep in haar wonen woorden soms zijn ze droevig, soms fijn het zijn er veel, toch zijn er situaties waarvoor geen woorden zijn het komt regelmatig voor dat ze iets zeggen moet waar zijn de juiste woorden geen enkel woord voelt goed ze kan de woorden vaak niet vinden is naar het goede woord op zoek het ligt op het puntje van haar tong…

ze gedroeg zich niet zoals ze zich voelde zei niet wat ze dacht ze speelde toneel   ze lachte terwijl ze vanbinnen huilde deed alsof ze plezier had ze speelde toneel   toen zette ze haar masker af ze vertelde hoe ze zich voelde zei waaraan en hoe ze dacht en wat haar mening was   ze verloor daardoor vrienden maar degenen die bleven…

niet het uiterlijk maar het innerlijke telt  net als een krasboek…

Ze sliepen dan weer hier en dan weer daar En soms sliepen ze bij vrienden van haar Ze hadden geen eigen stek Ze hadden geen vaste plek Want het station was sinds kort onbewoonbaar…

eerst man, nu een vrouw en iedereen kijkt haar na want ze is bloedmooi…

ze balanceerde op het koord van haar angsten zoekend naar balans…

Goedemiddag, u moet eerst iets kiezen, voordat u met ons verder kunt gaan. Heeft u de productenlijst? Kies één, dan gaat ons keuzemenubandje aan. Kies nu nummer twee, twaalf of drie, of kiest u liever nummer vijf of tien? Want dat kan natuurlijk ook, of liever nummer negen misschien? U heeft gekozen voor nummer acht, dat is een prima…

de oeroude bomen geworteld in de grond als zij eens zouden spreken dan verstomde onze mond misschien konden zij de wereld ervan doordringen dat de mensen door alle eeuwen heen hetzelfde liedje zingen…

ze ligt in het gras met gesloten ogen dromend over die ene dag die dag was voorbijgevlogen vandaag is het een jaar geleden het was op een maandag dat ze hem voor het eerst zomaar in de trein zag ze zag hem en bleef kijken de bliksem sloeg in hij keek ook naar haar dat was het begin ze stapten allebei uit op het volgende perron ze…

hij is drie jaar hij wil een jurkje aan ach, wat schattig zeggen ze hij is zes jaar hij wil een jurkje aan ach, gaat wel over zeggen ze hij is tien jaar en dol op verkleedpartijtjes hij gaat als meisje haha, kijk hem nou zeggen ze hij is dertien jaar hij wil een zij zijn wil niet in een jongenshokje wil in een meisjeshokje…

vlinderke, wat ben je mooi wat zijn je vleugeltjes teer ach, vlieg nou niet weg of kom je strakjes weer je danst bij de vlinderstruik zo sierlijk en vol kleur je strijkt op zijn bloemen neer en geniet van hun geur vlinderke, vertel me over vreugde over geluk en over hoop vertel me over de liefde en over jouw levensloop vertel me over…

het hoog opspattende water van de woedende zee zoekt een opening naar de zachtgroene aarde onbeschermd door afbrokkelende muren staan standbeelden hun monden wijd opengesperd een angstaanjagend aanzwellend geluid is de voorbode een lugubere bijna zwarte lucht komt dreigend naderbij de totale vernietiging barst los de aarde…

De paardenbloem staat met de klaproos in een mooie bloemenwei. Ze staan daar al een poos. De paardenbloem zegt: Ik ben heldergeel en jij bent prachtig rood. We zijn een mooi geheel. Maar dat duurt niet lang, want ik heb dikke pech. Ik word een pluizenbol, mijn gele kleur gaat weg. Mijn pluisjes worden weggeblazen, weggeblazen door…

begrip opbrengen  door inlevingsvermogen  en medeleven…

ik kijk naar de weerspiegeling van de bomen in het water in de verte hoor ik eenden met hun vrolijk gesnater er gleden net twee zwanen statig en sierlijk voorbij ik groette ze hoffelijk ze keken even naar mij in het water zie ik stukjes blauwe lucht en soms een rimpeling als de wind eventjes zucht ik voel me vredig en kom helemaal…

de getemde eenling geboeid door regels is slechts in gedachten volledig vrij…