974 resultaten.
Camarillo
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 58 Dolend door vergeetachtige waarheden
leg ik mij dwaze woorden in de mond.
Door in het nachtcircus op te treden
dood ik donkere uren tot de morgenstond.
Daglicht toont littekens in het blanke hout
dat monter tegen elke verdrukking in leeft.
Doofheid verbergt signalen van grof en oud,
zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft.
Mijn zwijgen belet…
Broekzak
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 Huis en haard voelen als
de twist van een dubbelspiraal.
’s Nachts buigt de horizon
onder het mom van een vreemde taal.
Het bekende is niet veel anders,
niet echt anders dan gewoon.
Toch is er een verschil,
iets ziet de kans schoon.
Om toe te slaan,
ongemerkt binnen te sluipen.
Een voetstuk laat wankelen,
doet op handen en voeten kruipen.…
Plan B
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Voor het hoofd stoten,
aan dezelfde steen bezeren.
Ten hele dwalen
en ten halve keren.
De kronkels volgen
en de hoeken afsnijden.
Recht door zee,
gejaagd door het getijde.
Te kiezen en te falen,
met vallen en opstaan.
Om op eigen benen
van A naar B te gaan.…
Radiostilten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Momenten van zwijgzaamheid,
afgewisseld door indringend geluid.
De stilte doorbreekt geruisloos de tijd,
de klok zit de gedachte op de huid.
Aan wat komen gaat,
of ooit geweest is.
Aan wat voor de deur staat,
in het volle licht van de duisternis.
Is het beter aan onwetendheid besteed?
Is het beter te weten wat de toekomst zal brengen?
Wakker…
Bewolkte hemel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Grenzen zijn de sublimatie van de gedachte
dat mensen de aarde bezitten
en haar kunnen opdelen in stukjes
alleenrecht.
Wolken worden voortgedreven
door de hand van een universele god
die schrijft in wit en blauw;
de aarde is van niemand,
zij is van mij en jou.…
Nazaten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Het is het licht van het leven,
in het volle aangezicht,
voorbij de alledaagse pijn.
De fakkel door willen geven,
ook al dooft het licht,
om geen doodlopende weg te zijn.…
Het Nieuwe Land
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 153 Wat hier aan het oog
is blootgesteld,
is ordentelijk geschikt,
veld na veld.
Metrisch rechtlijnig,
gelijk plaatsbepaling,
kruisen eindeloze rijen
zonder dwaling
smetteloze lijnen,
om ginder in ijle ielheid
naadloos te verfijnen.
De open horizon
ademt een blauwe bries.
De wijde omtrek
zegt los te laten zonder verlies.
Hier geen gepijnigde…
Naderend front
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Luchten verhalen van de tijd
Wolken die altijd bewegen willen
Om plaats te maken, zonder respijt
Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen
Is het versteende pijn
Die niemand ooit zal zien
Als er geen ogen zijn
Om te aanschouwen
Geen bewegende luchten
En geen hemel bovendien
Om naar te vluchten
Luchten verhalen zonder respijt
Wolken die…
Schemerende stromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 De lucht is elektriserend
van opgekropte spanning,
bezwangerd van angsten
en walm van boekverbranding.
Geen idee wat mensenhand
in een reflex vermag.
Het begrip zinkt traag
en eindigt in hard gelag.
De ijskerker van vroege dagen
verbergt een verleden schaduw.
Vers geworpen licht
verstoort de trage rust ruw.
Een gewaagde fluistering
verhaalt…
Mombassa
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 66 Ik zie uit naar verre oorden
maar meer nog naar een gedicht
van blaartrekkende eenvoud
met zo min mogelijk woorden.…
Ephemera
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 155 Als ook de langste dag ten dode loopt,
zal zelfs dan de schemer kleuren laten verstillen.
Geen dag ontkomt aan de verstikking van het licht,
geen dag, ook al zou je nog zo graag willen.
De dagen zijn zo sterfelijk als zij talrijk zijn,
de gedachte aan eeuwigheid is vergeefs gehoopt.
Totdat, zo moet althans nog blijken,
de dag komt die niet voor…
Vals licht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Woorden die niets raken
tot zij oren treffen.
Naamlozen die van twijfel blaken
zonder tastbaar te beseffen.
Onstoffelijk schijnsel bestijgt
vaal langs onberoerde gordijnen.
Ruimte die naar leegte neigt,
afgezonderd, in gesloten staat.
Krapte van kruisende lijnen,
belichaamt desolaat.…
Filefuik
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 De jager wordt prooi.
De verkeerde plaats en tijd.
Wereld op z’n kop.…
Zusterland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Kinderen van aarde en wolken,
geboren met een wil te gaan of te staan,
vrij de weg te kiezen, langs alle volken,
langs de stroming van de grenslaag te gaan,
op het spoor van brieven zonder woorden,
met foto’s kreukbaar vergeeld
in de zon van oneindige oorden,
als globale nalatenschap, ongedeeld,
op de tast, zwaaiend in ’t rond,
schuifelend…
Mijlenver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Op reis,
in vrije vlucht,
naar een plaats voor mij alleen.
In vrije vlucht, ver weg.
Over de top van de heuvel.
Door de begrenzing heen.
Te gaan waar gedachten brengen.
Naar een onontdekte plaats.
Om de dood te verjagen
en het leven te verlengen.
Gewichtloos onder het hemelgewelf.
Naar een plaats,
dichtbij.
Dicht bij mezelf.…
Het onthoofde land
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 171 Mijn herinneringen zijn ommuurd
en mijn weg versperd.
Ik ben zo naarstig op zoek naar mijn bestemming,
dat ik op mijn geboortegrond verdwaal.
Ik verdedig mijn grond zo verbeten,
dat hij te heet wordt onder mijn voeten
en tot peilloze diepte vervalt.
Het heeft lang genoeg geduurd
terwijl het kind in mij ouder werd,
mijn zoektocht naar vrijheid…
Respijt van de schemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 In de ochtend van de mist
ontwaakt de dag
die schaduwen wist.
Bij het vallen van de avond
vervagen de contouren
tot aan de morgenstond.
De dag dat licht en duister
wisselen in een flits
beantwoordt zonder luister
wat de eerlijkheid gebiedt.
Het zeker te weten
maar soms even niet.
Geklop op de deur,
geluiden zonder gezicht.
Maak je ‘m…
Buitenplaats
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 159 In verloren oorden,
ver voorbij een demarcatielijn
van uitgesproken woorden,
zoekt men veilig samenzijn.
Doden zijn er levend
en levenden gaan er dood,
gewoon.
Voor hen die vrezen
in angstige dromen
te worden gekwetst
en verlaten.
Immers,
de doden kwetsen niet
de doden verlaten niet
de doden sterven niet.
De doden leven niet
en de levenden…
De milde vrijheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 Is er een vrijheid zonder vloed
die dunne lijnen op het strand
overspoelt en kastelen van zand
vormeloos verliezen doet.
Als een vrijheid
zonder scherpe randen,
zonder exodus,
zonder muren,
zonder ijle lucht,
of zwaar gemoed.
Is er een vrijheid zonder herrie,
in stilte,
in kalmte,
in rust,
in vrede,
in de koestering van lommerrijke schaduw…
Zwaargewicht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 Ik sta met beide benen
op de grond.
Geworteld in aardse aarde.
Wolken boven mij verluchtigen
in grenzeloos voortgaan.
Ik zoek een zwaartekracht, krachtig genoeg
om een luchtkasteel
aan de koude grond te binden.…
Een storm van stilte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 Dagen gaan in slagorde voorbij.
Ik heb ze niet geteld,
ze lijken allemaal eender voor mij.
Ik staar naar het kopje dat ik in m’n hand houd.
Niet om eruit te drinken,
de koffie is al koud.
Er staan rozen bij het portret.
Niet werkelijk,
ik heb ze er in gedachten neergezet.
Er gaat een rilling over mijn huid.
Niet van de kou,
het voelt van…
Schaduw van de schemer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Er gaat geen dag voorbij,
nou vooruit,
geen week zonder springvloed
aan onvoltooide tijd.
Het is niet nodig om een standpunt
in te nemen.
Het volstaat ergens lukraak
te beginnen.
Noem het maar de schaduw van de schemer,
die valt over de schouder,
of het licht van de zon
dat in mildheid smoort.
Het is zinloos het laatste licht
te vangen.…
Voetnoot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 200 Het is niet meer dan bijzaak,
ofschoon onlosmakelijk
in gedurigheid verbonden.
Wegstervende woorden
van alle mensen
wiens stem we horen konden.
Uitdijende zwaartekracht
rekt de ruimte op en laat
grenzen terloops vervagen.
Het achterland van herinnering
vernevelt op gedempte toon
in de zoom van lengte van dagen.…
Kort door de bocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 Rusteloos voortbewogen water
kent geen moment geduld.
De ware beweegredenen
blijven in nevelen gehuld.
In de bocht van de rivier,
in de luwte van de stroom,
komen golven tot rust,
beweegt het water sloom.
Hoe kalm zij hier ook is,
de rivier is te breed voor mij.
De drang naar zee onstuitbaar
en water trekt aan het oog voorbij.…
ASOT 550
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 in trance verheven
de handen ten hemel gericht
een nieuwe religie…
Nalatenschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 Met de mond beleden
woorden verwaaien
tot gemakkelijk praten.
Met voeten getreden
en in zompige modder
sporen achtergelaten.
Iemand is de weg kwijt
door de zelfgestrooide
stenen op te rapen.
De tredmolen van tijd
laat almaar draaiend
het geweten inslapen.…
Water en koekjes
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 163 De zee schijnt te bollen
onder het gewicht van de aarde.
Een kromming van de waarneming,
voor wie maar lang genoeg staarde.
Land wordt heet onder de voeten,
als zelfs de zon een bezoeking is.
Maar alleen voor verworpenen
buiten begrip van enige kommernis.…
Doorsneden ziel
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 464 Betreden paden verraden nog een verscheurde alledag.
Het café op de markt is inmiddels gesloten,
de bomen gesnoeid,
de straat geveegd waar rommel lag.
Het verkeer gaat voort, onverdroten.
En de omwoelde grond is al met gras begroeid.
Gaandeweg.…
Dag van achttien doden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Bij een dag is het niet gebleven
maar die ene dag beklijft.
En meer dan achttien lieten het leven.
Wat echter blijft,
is de kracht om tegen tirannie
te vechten.
De moed om met opgeheven hoofd
de rug te rechten.…
Een blik door neus- en sleutelgaten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 In huidporiën
van gladgestreken plooien.
De laatste stuiptrekking
van levenden en dooien.
Ga bloot met de billen,
niets om naar te gissen.
Dichterbij dan bovenop
de klysma- en bevallingsverhalen,
geen kans iets te missen,
niet te ontlopen voor wie zou willen.
Nieuwsgierigheid op drift,
een wijdbeense kijk op de samenleving,
alles op publiek…