Camarillo

Dolend door vergeetachtige waarheden
leg ik mij dwaze woorden in de mond.
Door in het nachtcircus op te treden
dood ik donkere uren tot de morgenstond.

Daglicht toont littekens in het blanke hout
dat monter tegen elke verdrukking in leeft.
Doofheid verbergt signalen van grof en oud,
zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft.

Mijn zwijgen belet mij niet om te zien,
te staren zelfs naar het verbleekte licht
dat een betere invalshoek biedt bovendien.
Het is de zon die ik van schuilen beticht.

Denkbeeldig wakende ogen kijken helder groen,
echo's vervagen en herinneringen sterven.
Maar laat ik opnieuw het zwijgen ertoe doen,
ik wil de sfeer in dit Wonderland niet bederven.

gekheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 58