Een storm van stilte
Dagen gaan in slagorde voorbij.
Ik heb ze niet geteld,
ze lijken allemaal eender voor mij.
Ik staar naar het kopje dat ik in m’n hand houd.
Niet om eruit te drinken,
de koffie is al koud.
Er staan rozen bij het portret.
Niet werkelijk,
ik heb ze er in gedachten neergezet.
Er gaat een rilling over mijn huid.
Niet van de kou,
het voelt van binnenuit.
Geplaatst in de categorie: emoties