1946 resultaten.
reizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 358 het tomeloze water
tilt de jongen op
maakt hem los
van de grond
in de verte ziet hij
zijn slaapkamerraam
in miniatuur
de man kijkt uit
over het rusteloze water
dat hem eens bevrijdde
hij ziet door zijn enige
raam naar de wereld
een zeilboot zo klein
zo ver weg…
niet slapen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 132 in deze doorwaakte nacht
hoor ik de klagende roep
van een zwarte zwaan
in dit winters noordland
mijn slaapkamer
als wachtkamer
ik houd me doof
maar mijn lijf wil slapen
het duister breekt
ben ik de waker die het
vuur brandend houdt
en wacht op wat komen gaat
ben ik bang
om me los te maken
bang voor het verlies?…
afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 369 in de loop van vele
vervagende jaren
raakte ik je kwijt
in een duistere uithoek
van mijn lichaam
klonteren weggeëbde
opeengehoopte herinneringen
samen tot een amorfe massa
zoals vergeelde foto's
in een kille kelder gepropt
in uiteengevallen vergeten
kartonnen dozen zich gekruld
en gescheurd een weg
naar buiten wurmen
waar de hongerige…
Kijk over de rand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 64 bevrijd me uit
het kleverige web
van draderige
zwalkende leugens
dans onder
de magische zon en
spreek in droomwoorden
raak mijn ziel
verbind me
kijk over de rand en
schilder je taal
in felle kleuren
niets is wat het lijkt…
tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 in verweerde spiegels
zien we de tijdgeest verkleuren
het craquelé van de verscheurde tijd
het onuitspreekbare
dat niet aangeraakt door het licht
in donker stilzwijgen sterft
we laten los
liefdevol zien we om
de tijd vliegt…
drijfzand
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 ik keer niet terug
op mijn schreden
stromend water kent
geen weg terug
ik weeg woorden
noch stappen
als hemelbestormer
verleg ik grenzen
ik ondergraaf de verbeelding
ga aan de rots van zout voorbij
onbeholpen drukt
mijn inbeelding me
met de hakken in
het drijfzand…
hoe zou het zijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 hoe zou het
zijn als je
de last loslaat
die je meedraagt
over zwarte bergen?
niet ontsteekt in
redeloze razernij niet
meer zint op
vergelding en de
furie achter je laat?
hoe zou een
mens kunnen zijn
als hij vergeeft
en zich onvoorwaardelijk
verzoent?…
band
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 letterlijk onbewogen
lig je op de stapel
hoe je daar belandde
maakt je niet uit
het laat je koud als
ik aan je voorbij ga
het kan niet anders
ik moet je bevrijden
ik pak je op
houd je vast
ik lees je naam
streel je tegenstribbelende kaft
ik ruik je versheid
verslind je woorden
ik neem je mee
je geeft je over
onze band…
gezien (voor J.v.L.)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 105 met één oog
kijkt het opgesloten
kind vanuit de hoogte
naar de wereld buiten
in de binnenkant
van het breekbare
hoofd nestelt zich
het versmalde leven
het volgt een verdwaald
dansend papier
dat tot slot voorgoed
in de goot beland
het hoort de vleugelslag
van overvliegende ganzen
vangt flarden op
van wegstervend gezang
het ziet…
zing je ziel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 tast teder
naar verloren woorden
roffel razend
op de trommels
blaas leven
in een dode taal
wijs woedend
naar de witte wolken
schreeuw je schor
vanaf de daken
zing je ziel
uit je lijf…
er is niets anders (voor J.W.)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 toen de zon
op zijn gezicht viel
keek hij omhoog
en zong een lied
dat zacht door het stof
zweefde en wegstierf
in de hitte van de dag
in het donker leek hij
in de aarde op te gaan
lichtflitsen zigzagden door de
duisternis van zijn gesloten ogen
zijn hoofd duizelde van de
sterren aan de heldere hemel
het verstrijken van de tijd
liet…
de kleuren van gras
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 op deze heldere ochtend
strooit de vroege ochtendzon
haar roze stralen
over de eindeloze vlakte
het gras kleurt in verzadigd grijs
en later
het gele licht als groet
van de zonnegod
zet het prairiegras de toon
en hult zich in felgroen gewaad
de zon kruipt naar het middaguur
en waaiert haar helle licht
over het wuivende gras
een vleugje…
in deze stad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 208 in deze stad
waar de tijd bedremmeld
de haast omhelst
waar wachten en weggaan
elkaar rakelings passeren
in deze stad
waar bouwval en bouwstenen
haastig histories kneden
waar werkelijkheid gewillig samen
loopt met wanen van de dag
in deze stad
waar 's nachts het spervuur
van woorden verwatert
waar de verbinding verdwijnt
in oplossende…
dichterbij
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 107 je ligt dicht bij me
dichter dan
de waarheid die zich
als een olievlek
verspreidt door
mijn lichaam
niet te horen haast
sluipt de kilte op
kousenvoeten binnen
het huis vult zich
met een loden leegte
buiten blaft de hond
naar de maan…
verstaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 verstaan
woorden scherp
als scheermessen
monden vol van
oude woorden
en nu het zwijgen
in alle talen
het breekpunt
is nabij
aan de voeten
de hel die gretig
geheel gratis inviteert
voor de afdaling
oren tegen
de grond
en verstaan voor
de eerste keer…
verlangen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 162 de rusteloze reizen waarin
hoogte en diepte grillig
van gedaante verwisselen
vermenigvuldigen de onthechting
voor de wees op drift
ongekende niet gestilde
verlangens naar verre
veelbelovende verten waar
hoog en diep hun eeuwige
slaap slapen
de hitte brandt
onder zijn voeten
de bestemming ontreddert
ontneemt ieder zicht
het hazenpad…
Haiyan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 na de vloedgolf dendert
de grillige dood
- zij klopt niet aan -
ongenood de verminkte
wereld binnen
de zoekgeraakte zon kleurt
zwart bij de verweesde
aanblik van de onverbloemde
rauwe dood
tasten in het ontluisterende
duister naar de onvindbare
weg…
nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 ontmasker de nacht
zie zijn ware gezicht
stoot de onheilsgodin
van haar voetstuk
ontmantel het duister van
diep en donker verdriet
ontneem de zon haar
zwarte kleur
tussen de bomen
lost de mist op
de ontreddering
voor even voorbij…
scherven (2)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 de vaas schampt
tegen de muur alleen
scherven blijven over
verwonderd staart ze
naar die doorzichtige
stille verscheidenheid
ze raapt de stukken op
bekijkt ze een voor een
op het gebroken glas
weerkaatst het licht
duim wijsvinger scherven
kleuren langzaam
rood…
scherven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 409 de vele vormen
van gemis zijn
de grillige scherven
op ongebaande paden
leidend langs kantelende
beelden van onvermijdelijke
verliezen
schrijf
met woedend hart
scherp
alle zintuigen aan
open
onwillige vensters
niets
blijft onbeschreven
het is bijna tijd…
de wraak van het meer (Kameroen 1986)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 148 iedere dag loopt Nya naar
de grot van de vleermuizen
met onzichtbare ogen ziet hij
dingen die voor ons
verborgen blijven
het heldere water is blauw
als de ziener zegt dat
de wraak van het heilige
meer groot zal zijn
een plotseling opstekende
wind brengt reusachtige
golven teweeg
het water kleurt rood
leven verandert in de dood…
terwijl mijn moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 387 terwijl mijn moeder
me wiegt neemt
ze voor mijn komst
afscheid van het dode kind
met dezelfde naam
wie is het kind
in haar armen?
terwijl mijn moeder
me wiegt wacht
het kind in haar buik
om me uit haar armen
te verdringen
wie is het kind
dat zij wiegt?
terwijl mijn moeder
me wiegt streelt
ze over haar buik
als het ongeziene
leven…
bewaren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 terwijl de trein stil staat
kleur ik je gedachten in
op zoveel manieren kan
ik naar je kijken
we staan nog maar
aan het begin
toch zijn we aan
het einde van onze tijd
soms moet je iets bewaren
omdat het later van
betekenis kan zijn…
de boom die alles zag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 de boom staat
aan de grond genageld als
een verwoestende vuurzee
haar inferno uitspuugt
de boom, de stille getuige
die niet vluchten kan
blijft zwijgend staan temidden
van een kolkende ontwrichting
de boom blijft alleen achter
weet hij misschien
hoeveel mensen stierven
tranen vloeien als
de achterblijvers
een bloemenzee aan…
Laatste dagen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 op grofkorrelig zwart wit
denk ik de dagen door
van stilgevallen verhalen
uit de kleine open mond
van het uitgemergelde kind
ik kijk in de gedoofde ogen
van de man die de verten
niet meer zoekt
ik zie het uitgeholde hoofd
van de vrouw die zich vastklemt
aan een meegenomen leven
in een koffer
en dan een zwart witte vlinder
achter prikkeldraad…
korenbloem (Gul Makai)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 798 het kind
van een schitterende vallei
groeide op te midden
van weelderige boomgaarden
buiten kookte de moeder
liefdevol en zwijgend het eten
de onverschrokken vader
streed met een groot hart
het kind deelde zijn dromen
het liet de woorden vloeien
wist van hun onmetelijke kracht
moedig kind van de vrede
je naam reisde over de wereld
toen…
wildernis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 208 de weerbarstige bergen
waar hij, klein mensenkind,
het eerste hert moest schieten,
keken honend op hem neer
het hert viel van grote hoogte
het rolde van de steile wand
naar beneden
al die tijd schreeuwde het
het schreeuwde
zoals mensen schreeuwen
zoals zijn vader later?…
verbonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 in de ijskelder verzaagt hij
gruwelijk, grote ijsblokken
tot wonderlijke leguanen
en zeeschildpadden
het ijs, verhard verzet,
te trots om neer te gaan,
geeft zich verbeten over
aan de verbeelding
verstilde fauna van spookachtige,
melancholieke schoonheid
ontvouwing van het verhaal
buiten stroomt het overweldigende,
onophoudelijke…
duizendmaal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 416 ik groet je duizendmaal
vanuit deze onherbergzame nacht
op het stampende, kreunende schip
waar het zwarte water
meedogenloos op me neerslaat.
ik groet je duizendmaal
vanuit deze onherbergzame woestijn
waar de zinderende zon
met verzengende tentakels
tergend het leven uit me perst
ik groet je duizendmaal…
sta niet stil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 180 sta niet stil
in deze stad
waar afval lawaaiig
aan de muren kleeft
kijk niet naar boven
in deze stad
waar torenhoge titanen
onbewogen neerzien
op het minuscule leven
dat krioelt aan hun
onverzettelijke voeten van steen
kijk niet vooruit
in deze stad
waar de morgen al
voor haar ontwaken
tot het verleden behoort
kijk niet achterom
in…