1942 resultaten.
reizen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 333 op de landkaart
volgen onze vingers
de kronkelende blauwe lijn
van een stilgevallen rivier
we lezen de namen
van steden in miniatuur
we beklimmen de bergtoppen
met wijs- en middenvinger
zonder poespas dribbelen we
over stippellijnen van de grens
waar een ander papieren land
in zakformaat
onze verbeelding tart
we schuiven de kaart opzij…
laten we
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 laten we eenmaal
achter de maan kijken
om te zien waar
het licht vandaan komt
laten we eenmaal
uit de lucht samenvallen
om het logge lichaam in tijd
en ruimte te verliezen
laten we eenmaal
het licht schijnen
op het ijzig
nog ongevormde hart
laten we eenmaal
de hemel bestormen
en opgaan in een eindeloze
sterrenregen…
stil (voor V S - M)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 526 houd me in je armen
troost me sus me
wieg me in je armen
fluister me in slaap
de vader vervloekt getergd
het kind dat niet weet
hem tart tot op het bot
en hartverscheurend huilt
het is stil op de gang
zachte klassieke klanken
in een verlaten kamer
niemand luistert
ze loopt haar kamer binnen
na de autopsie altijd
de muziek troostend…
lampionnen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 670 als een jonge vogel die
los van zijn nest wil komen
slaat het kind zijn armen
fladderend op en neer
het ondoorgrondelijke water
kan het tere niet dragen
opent de stomme onverzadigbare kaken
om de mond te snoeren van het weerloze
kruipend neemt het stille geweld bezit
van wat het niet tillen kan
als het kind de kleine armen strekt
buigt…
gewogen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 585 de god van de dood
legt de luchthartige
veer op de weegschaal
neemt behoedzaam het hart
plaatst het naast de veer
het hart houdt zich vast
Anubis schudt mismoedig
het hoofd:
hart je hebt zwaar
getild aan je bestaan
je legt teveel gewicht
in de schaal
enkel het hart, het vederlichte
viert de lichtheid
van de dood…
achterwaarts
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 385 op een stil terras
drink ik koffie
een duif scharrelt
in de buurt van
mijn voeten
ik vlieg achterwaarts
en zie de handpalmen
van mijn vader
in de vorm van een
klein nest
waarin een witte duif
is thuis gekomen
teder strelen zijn vingers
de vederlichte veren
je bent mijn mooie
snelle duifje
roerloos luistert duif
naar de zachte stem…
bestaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 zijn ogen lopen
lichtvoetig uit haar beeld
onnavolgbaar
hij blijft niet hangen
stapt over
drempels andere
werelden in
valt samen
met zichzelf
hij blijft iemand
voor het oog
van de camera
onvervangbaar
hij ontloopt
het verlangen
naar de val
niet de pijn
van het bestaan…
Lied
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.145 de dag verdwijnt
avondwolken schuiven over
de schemer ontneemt
het licht
de bomen hullen zich
in zwijgzaamheid
hij kan de dag niet
langer vasthouden
op kousenvoeten sluipt
het gevaar naar binnen
zij kent de weg naar
zijn vele kamers
hij slaapt op de rand van zijn
en niet- zijn
scheidingswanden storten in
als hij haar hoort
hij hoort…
bagage (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 403 zwijgen is zoveel
moeilijker dan praten
onze tollende hoofden
houden de overtreffende
trappen (wat zijn ze met veel!)
koortsachtig in toom
verbeten lippen verstrakt
tot dunne strepen
niet wijkende nagels boren
zich in onze handpalmen
het zwijgzame verleden
ingepakt in koffers
met uitgesproken bagage
op de granieten vloer…
bagage
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 444 praten is moeilijker
dan zwijgen
onze woorden duiken
onder in een
smeltkroes
zijn niet langer van elkaar
te onderscheiden
geruisloos pakken we
het dode verleden in
vullen we
kleurloze koffers met
bittere bagage
sluiten ze
voorgoed in
vergeefsheid…
voor I.J. (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 op dit zwijgende papier
landt de hand met
vastbesloten pen die het
zwart op het wit wil zien
watervlugge woorden
springen van hak op tak
achterna gezeten door
ongeduldige tekens die
punten op de i zetten
terwijl het hoofd
binnen de lijnen van
het verblindende wit
uit de band wil
springen…
nultijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 voor vergeten dromen
moet je verder
verder varen terug
in de tijd
luister in de vroege ochtend
naar de mist
vaar van meer tot meer
langs het grijzig mos
van de rotsen
vaar verder terug
vier de schoonheid
als de zon laag staat
haar betoverend licht
een goudbruine gloed legt
over de boomstammen
als waaiers van paarsblauwe
boshyacinten…
reizen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 247 reizen voorbij de vleugelslag
van overvliegende ganzen
tot de rand van het bevroren
meer waar de sneeuw de stilte
onderstreept als zij
van de takken glijdt
reizen naar de ijsgrens
waar loodzware leegte
de ruimte ondoordringbaar
bedekt met zwarte dekens
reizen onder de verzengende zon
die het hallucinerende leven
meedogenloos smoort…
ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 337 een ongedeeld
woordloos ogenblik
het verwarde gemoed
scheept niet aan
blijft bezwaard voor
de drempel hangen
het zoekend oog
valt niet samen met
het onvindbare
de naar binnen
gerichte blik
het laat zich
niet vangen door
het oog van
de camera…
stromen (2)
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 139 in vergaarde stilte
stroomt de loop der dingen
meanderend voorbij
ze brengt ons terug
we wisten het niet
naar wat verloren ging
onder de bloeiende kersenboom
verschuiven tijd en licht
gewichtloos met ons mee
breekbare bloesem
versmelt aarzelend met
het zachte gras
een kleine roodborst
onttrekt zich teer
verborgen in het struikgewas…
stromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 in onze vergaarde stilte
stroomt de loop
der dingen voorbij
teruggebracht tot
wat we verloren
toen we zonder het
te weten afdwaalden
zitten we
onder de bloeiende kersenboom
tijd en licht verschuiven
gewichtloos met ons mee
de lente biedt een schrijnend
mooie bloemlezing uit
verdwenen werelden
breekbare bloesemblaadjes
versmelten…
Ogenblik (Breitner 1895)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 de handkarren ratelen geluidloos
over de keien
het carillon geeft de beurshandelaren
taal noch teken
vastgelopen voetstappen
op het plein
stakende stemmen
overvleugeld door het bronzen
bevroren klokgelui
kinderen rennend gestold
in woordeloze beweging
ongehoorde straatventers
prijzen schreeuwend
hun koopwaar aan
ze overstemmen…
ochtend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 op deze opengebroken
stille ochtend
waarin het licht voorzichtig
verschuift
springen
mijn woorden van schots
naar schots voordat
ze onder water
verdwijnen
teruggebracht
naar ondoorgrondelijke diepten
als de kringen
vervagen
ga ik
leeg op weg
naar huis…
slaap (3)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 567 in de onderwereld
neemt Thanatos afscheid
van zijn moeder
de nachtgodin
hij gaat op reis
om mij te halen
grondig snijdt hij
een haarlok af
ik weet het
mijn tijd is gekomen
de doortocht op aarde
loopt dood
zijn tweelingbroer Hypnos
sluit mijn bange ogen
en sust het vasthakende
lijf in diepe slaap
de veerman brengt me
over de rivier…
verbeelding
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 192 ze zetten het leven
dik in de verf
kleuren zwarte woorden
en vangen echo's
ze bevriezen vuur
laten geesten los
en maken wolken
ze dompelen donkere dagen
in glinsterend licht
openen onwillige deuren
en zetten dichte denkramen open
ze zijn hoeders
hoeders van onze verbeelding…
de aarde is rond (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 de aarde is rond, fluistert de kameraad
Shin lijkt het niet te horen, tuurt onbewogen
naar de koeienpoep en peutert de maiskorrels eruit
elke korrel telt in deze verborgen schaarste
er bestaat nog een wereld, klinkt het zacht,
voorbij de hekken van het kamp
Shin verbergt zwijgend zijn verwarring
zijn leven hangt aan een martelende draad…
rafels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 240 's avonds in het vervloekte huis
sluiten de man en de vrouw
tevergeefs de geesten op
in hun hokken
's nachts kijken ze achterom
de man en de vrouw en ze zien altijd
hetzelfde: hun beschadigde kind
de tijd wil maar niet verstrijken
het wrakke leven wankelt
het wacht niet langer
op de afgepelde toekomst waarin
hun dromen bij opbod…
verscheurd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 284 's avonds in het vervloekte huis
sluiten de man en de vrouw
tevergeefs de geesten in
hun hokken op
's nachts kijken ze achterom
de man en de vrouw en ze zien altijd
hetzelfde: hun diep beschadigd kind
de tijd wil maar niet verstrijken
het wrakke leven wankelt
het wacht niet langer op de
afgepelde toekomst waarin hun dromen
bij opbod…
dans, dans! voor Pina.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 131 vast aan het koord
danst ze in tijd en ruimte
het tanige, tengere lijf
tot het uiterste gestrekt
botst ze - net niet -
tegen de raamloze wanden
het weerbarstige koord
remt haar, bijna behoedend, af
het verliest enkel zijn weerstand
als ze stilliggend zittend staand
meer het midden kiest
de zon zendt haar warme licht
door de openstaande…
dans, dans! voor Pina.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 vast aan een koord danst ze
in tijd en ruimte
het tengere tedere lijf gestrekt
tot het uiterste botst ze
- net niet -
tegen de raamloze wanden
het weerbarstige koord remt haar
behoedend bijna, af
het verliest enkel zijn tegendraadsheid
als ze stil liggend
zittend of staand het midden kiest
de zon zendt haar warme licht
door de openstaande…
in een handpalm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 145 We morrelden aan hele en halve waarheden
lijmden oude verbroken woorden
en haalden de zon van zolder.
We verbonden onze voeten met het licht
vonden het diepst denkbare donkerblauw
en streelden het met poreuze handen.
We gaven de giftige liefde vleugels
en zagen het licht van onze ogen.
Er viel niets te begrijpen
en niets was wat het leek…
Hoeveel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 121 Hoeveel schepen
zal ik tellen
Hoeveel dagen
zal ik slijten
Hoeveel strepen
zal ik zetten
Hoeveel stenen
zal ik voelen
Hoeveel bergen
zal ik zien
Hoeveel nachten
zal ik slapen
Hoeveel maskers
zal ik dragen
Hoeveel landkaarten
zal ik lezen
Hoeveel woorden
zal ik vinden
Hoeveel witregels
zal ik zwijgen
om te vinden?…
zeezicht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 114 In de luwte van de duinen
ontwaakt de zilte zee.
In het zachte licht
brengt ze haar golven
naar het strand.
Op deze laatste ochtend
ben ik thuisgekomen
en keer ik niet meer om.…
Kinderschoenen (2)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 112 Je taal wil op grote voet
zomaar en zonder meer
van zich laten horen.
Je taal heeft geen poot
om op te staan maar gaat
met opgepoetste verhalen
aan de haal.
Je taal gaat graag morsend
met woorden op de loop
in je knellende kinderschoenen.
Taal is een afgebroken tak
met onbeschreven blad
waarop woorden niet landen.
Taal reist ontheemd…
Schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 435 Hij bekijkt de foto
met het luie timmermansoog.
Zijn lichaam werpt een lange
schaduw over het portret.
Met de handen betast hij
het landschap van haar gelaat.
Ik weet niet wie ze is
toch ken ik haar van
een leven dat ik niet leefde.
Ik verpakte het in schuurpapier.
De diepte van de stille nacht
knaagt aan mijn onvoltooide leven.…