inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.423):

lampionnen

als een jonge vogel die
los van zijn nest wil komen
slaat het kind zijn armen
fladderend op en neer

het ondoorgrondelijke water
kan het tere niet dragen
opent de stomme onverzadigbare kaken
om de mond te snoeren van het weerloze

kruipend neemt het stille geweld bezit
van wat het niet tillen kan
als het kind de kleine armen strekt
buigt de duisternis voor

de dieproze hemel die zich langzaam
vult met kleurige lampionnen

Schrijver: J.bakx, 19 juni 2013


Geplaatst in de categorie: overlijden

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 670

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)