er is niets anders (voor J.W.)

toen de zon
op zijn gezicht viel
keek hij omhoog
en zong een lied
dat zacht door het stof
zweefde en wegstierf
in de hitte van de dag

in het donker leek hij
in de aarde op te gaan
lichtflitsen zigzagden door de
duisternis van zijn gesloten ogen
zijn hoofd duizelde van de
sterren aan de heldere hemel

het verstrijken van de tijd
liet zich zien
in zijn gekerfde gelaat
hij keek omhoog en fluisterde:
behoed me voor de
leegte waar ik voorgoed
alleen zou zijn

Individu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 99