Alle inzendingen van Jaap

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

De oude man leeft van herinneringen, al zijn geliefden raakte hij kwijt. Het heden kan hem niet bekoren, zijn toekomst is verleden tijd.…

Je kent hem wel, die opa langs de lijn op 't voetbalveld, verhalend over vroeger, ja, opa was een held. Hij speelde toen linksbuiten, gleed langs z'n back steeds weer, gaf een gave voorzet of scoorde zelf een keer. Dat spel van toen, zegt opa, dat zie je zelden meer en een goede buitenspeler nog maar een enkele keer. Je kent hem wel…

Al zijn ze echt stokoud en niet meer vlug ter been, opa en oma wandelen samen nog overal heen. Als het maar even mooi weer is, gaan ze met hun rollator op pad en zie je hen rustig schuifelen door het park of in de stad. Vraag je, hoe het met hen gaat, dan maken ze wat lolletjes: 'We zijn nog zeer automobiel, ons leven loopt op rolletjes…

Trekkend aan zijn sigaar zat opa tegenover mij rustig na te denken tijdens een schaakpartij. Maar altijd kwam 't moment, dat hij begon te praten, zeggend: 'De één zou 't doen, de ander zou het laten'. Dan blies hij een rookgordijn, viel fel mijn stelling aan en zag ik steeds mijn kansen geheel in rook opgaan.…

In de kamers van mijn hart woont een boezemvriend, die zijn plaats zo nabij zonder meer verdient, omdat hij mij van binnen en van buiten kent en altijd bij me is op het juiste moment.…

De toren staat gestrekt Als hele trouwe vriend Waarboven uitgerekt De hemel allesziend De stad kent op de grond Een schaal en intimiteit Tot ver achter het waterfront Tref ik geborgenheid IJssel mijn rivier, je maakt me bang Met je overstromingsrampen En met je onverstane drang Tot spoeden richting Kampen Ik ben voor je…

Vanmorgen begint een nieuwe dag Met veel of weinig zorgen En met lachen Of een hard gelag…

Ik zou dansen in de regen, als ik zeker weten kon, dat ik daarna op zou drogen in de warmte van de zon.…

Op het dorpsplein voor de kerk spelen grijsaards jeu de boules, werpen één voor één de bal naar de but met veel gevoel. Urenlang staan ze te spelen met een ingespannen smoel, tot het tijd wordt om te eten, dan laten ze de boules de boel.…

De zwerver kreeg van de pastoor bij de eucharistieviering een hostie. 'Wel fijn, maar klein', verzuchtte hij, 'ik zie toch meer brood in een tosti'.…

De krokussen, de krokussen staan overal te zoenen, stiekem in omheinde tuinen en openbaar in de plantsoenen. En als je vraagt, waarom ze dat nu allemaal doen, dan roepen ze eendrachtig: 'Het is ons seizoen'.…

Als de temperaturen stijgen, krijgen de padden trek na maanden van onthouding, eenzaam in de drek. Ze gaan 's nachts op pad naar meertjes, poelen, vennen om voor nageslacht te zorgen en elkaar flink te verwennen. Met velen tegelijk bereiken ze hun geliefde stek, met lentekriebels in de buik, men noemt dit paddentrek.…

Scheurend schort mijn leven op Pijn brandt voort door mijn nacht Ik ween, en wacht, en wacht Alleen de dood komt dichterbij. Dit is niet wat ik wil Ik zoek de zon en het paradijs Vooral de roes van jou Geen dood, o neen, geen dood. -------------------------------------------- Een ode aan deze dichter en vriend. Drie jaar geleden…

Dagen ken ik zoals ik dag ben en hallo en jij hoi in de gang buiten verwaaid soms als eens in een even en op de fiets is dat weer anders.…

Verscholen achter het riet volgde ik ademloos in de vliet, gedurende vele minuten, de hofmakerij van twee futen. Hij baltste, zij walste, hij danste, zij sjanste, hij lonkte, zij pronkte, hij praalde, zij straalde. Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Een kloosterlinge, die bij volle maan er met de pastoor vandoor was gegaan, is naar aanleiding van de nachtelijke pret door moeder-overste op non-actief gezet.…

Zij was welgevormd en goed gevuld. De mannen keken haar begerig aan. Maar ook de blikken van de vrouwen bleven smachtend in haar richting gaan. Opa riep: "Aan tafel, ik zal een schiet- gebedje doen, dan krijgen we vlug een lekker stuk van oma haar kalkoen".…

Voorlopig schaats ik naakt en alleen op het ijs Mijn bloed sijpelde weg uit mijn gekromde aders; Mijn geest boog zich neer voor mijn dorre kaders Eén ding weet ik: ik sta op de tocht, maar ik besta. ----------------------------------------------------- Geschreven door mijn overleden vriend 1983.…

Tussen al die chique dames, behangen met juwelen, was zij, zonder opsmuk, eenvoudig om te stelen.…

de bloeddoorlopen maan strandt voor de onbedwingbare brand die Marianne ontsteekt in het zand van het zwartomlijnde heideland. zij eist lekkende tongen van vuur en de louterende, bloedende rozen die haar bemantelen tijdens haar kuur en die zij dan plots driftig doet lozen. dapper doorstaat zij zijn waarheid lijdt zij in deez' nacht vol…

Mompelend en monkelend schrijd ik langs een meer, boven mij een rood satijnen lucht, rondom mij de stilte, de oneindige verten, de borende weelde verwarren mij; ik voel mij sterven en weer herboren worden. Stil sta ik, laat deez' zuiverheid op mij instromen, plechtig, met een overdadig gevoel van levenslust, geniet ik met ademnood van deze…

Als een tochtvlaag scheerde zij aan mij voorbij eer ik wist, wat zij mij te doen aanried huiverend stond ik op een duinslag nabij de zee, die landinwaarts dreigde te springen, die trachtte mij te verzwelgen met een weids gebaar ik, die niet goed wist, wie zij was, wat zij deed niet alleen de zee, ook de winter was nabij die mij zou dopen in eindeloze…

zijn levens waren als voorheen weemoed, drank en vrouwen hij dichtte zich heen door die kluwens en klauwen drank, voor hem was het koffie het werkte slechts een minuut doch het riep op tot een dispuut beslecht met nog meer koffie. vrouwen, ze kwamen niet dichterbij ze bleven dralen in het riet zich wachten voor het verschiet van een zomer…

indien de grob ontslimpt door badwedder doen wij er goed aan de zompbevoetsels ferm van onder te verblubberen. al gluwend en flebberend zuigen wij dan in waddentred ten einde toe de slemp en doorzien wij een diepzogende voetzomp bijtijds!…

Misschien help jij een ander Omdat jij de pijn herkent Omdat jij niet anders bent Zo helpen wij elkander En geef jij die ander dat Met een intieme afstand En de uitgestrekte hand Wat jij niet hebt gehad…

Zelfs de datum is verdrongen Alsof deze onbepaalde tijd Zich nooit heeft opgedrongen Het stille water rimpelt weer En toont je vroege afscheid En je uitgesloten terugkeer Nu beweegt een andere dag En leidt het een ander leven Jouw ziel in mijn oogopslag De pijn slijt traag en stroef En laat mij weer beleven Wat ik naast jou begroef…

Ik heb je nooit gekend En met gesmoorde keel Word jij meer bekend Als ik je sporen zoek En elk gevonden deel Belees als open boek Dan beeld ik mij nu in Wie jij bent geweest En hoe ik jou verzin En ook die leegte schep Waarin ik onbevreesd Jouw ziel gevonden heb ---------------------------------------------------- Opgedragen aan…

Het rationeel besluit Over leven en dood Maakt verdwazing Onze lotgenoot Ik kan het niet laten Te denken dat leven Soms te makkelijk Wordt opgegeven Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…

Stuiptrekkende ledematen En de pupilreactie nul De reflexen minimaal Na die ene laatste pul Dan volgt de snelle diagnose Op gesmeerde spoedopvang Als rubberen wielen piepen In de bochten van de gang Alle paniekgezichten bidden Uit angst voor eigen schuld En op dat moment zijn zij Met zorg en spijt gevuld Weer een falende selectie…