174 resultaten.
Zeeschuimzacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 bij de zee heb ik mijn zorgen losgelaten
als een handvol veertjes bij windkracht acht
buitelden ze als acrobaten de zee in, of uit zicht
ik zoog mijn longen vol, voelde mij licht
door het zorgeloze dat het bracht
een bovenzinnelijk aderlaten
zo onbegrensd en zeeschuimzacht.…
Geen afscheid waardig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 226 zoals ze daar ligt in het steriele hoog-laag bed
oogt ze bijna breekbaar. De glans op haar
gezicht herinnert me aan druppels dauw in
het eerste ochtendgloren
het zou me zoveel meer bekoren
als de sfeer niet zo geladen was
de stilte drukt mijn borstkas naar binnen
mijn moeder zwijgt, in meer dan honderd talen
mijn adem hapert even in het…
Vederlicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 54 jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht
letters weven woorden in welsprekendheid
die zachtjes landen in een literair gedicht
dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd
woorden die als veertjes
blijven liggen op mijn huid
zo teer, zo fijngevoelig en zo licht
maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht
hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…
De dood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 nooit ben ik alleen
hij eet met me, slaapt met me
zwijgt tegen me, gaapt, zet de
tijd vast van mijn heen-
gaan
geen traan
die hij daar om vergiet
hij reist met mij door de dagen
over zeeën van vreugde, langs vlagen
van verdriet, het raakt hem niet
als een giftige termiet
bouwt hij heuvels in hiernadagen
waaroverheen hij me zal dragen…
Heb mij lief, gelijk ik ben
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.395 Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan
- Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn -
En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben
En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan
Niet onderhoudend praten, niet gevat
Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk
Vertellen van mij zelf of van mijn ziel...
Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar?
Laat mij maar…
Het bos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 kom, laat ons wandelen
in de stilte van het bos
waar bomen zielsrust druipen
zwijgen zelfontmoeting is
even geen verwachtingen
geen ruis van tijd en ego
maar lopen over oergrond
waar licht een nieuwe taal schept.…
Waar het zonlicht sluiers weeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 waar het water vredig stroomt
langs oevers uit vorige levens
de stilte wijsheid fluistert
het meisje in mij dagdroomt
waar het zonlicht sluiers weeft
van onvoorwaardelijke liefde
waar verbinding met de bron
boven aardse sferen zweeft
waar het Is met Zijn versmelt
in een beschouwend accepteren
hoop haar tere vleugels spreidt
met liefde…
Zielsverwant
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 trillingen op het hoogste niveau
licht en liefde vloeien samen
in gevoel van thuiskomen
diepere lagen openen zich
in een feest van herkenning
doorvoelde liefde op zielsniveau
ontsprongen uit de oerbron
we overtroeven elkaar niet
weten wie we zijn.…
Zie mij aan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 90 o zie mij aan lief innerlijk licht
gebroken zit ik hier en ween
het voelt alsof een storm doorheen
mijn ziel mijn Zijn ontwricht
een licht verloren stroomt in mij
gelijk het kind van ver voorbij
dat liefde zocht maar nimmer vond
op 's moeders kille oudergrond
o hoor mij aan lief innerlijk licht
uw kracht is uit het oer geweven
laat…
Moeder
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.111 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot……
Maar wat dan? Wat zult gij tot…
Touwtje uit de brievenbus
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 193 Nog niet zo lang geleden
Of in een ver verleden
Gemoedelijk en vertrouwen
Op elkaar kunnen bouwen
Heimwee naar die tijd
En toch dat gevoel al een beetje kwijt
In gedachten ben ik weer klein
Dankbaar,het was zo fijn
Ik ga naar school mam
Dikke kus
Laat je het touwtje uit de brievenbus…
Bitterheid
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.013 Het woord, dat mij met kracht omgordde,
En vrede en vreugd gaf,
Is alsem voor mijn mond geworden,
En voor mijn ziel een straf.
De naam, die al mijn onrust stilde...
Het fluisterzachte woord,
Waarop ik eenmaal pleiten wilde,
Staande aan 's Hemels poort -
Die Grote Naam, zal ik niet noemen,
Die grendels open schoof…
Stil verdriet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 343 Om uit te kunnen leggen wat ik voel
Moet je weten wat ik bedoel
Waar het vandaan komt wat ik zeg
Dat het een reden heeft waarom ik het uitleg
Mijn bedoelingen zijn echt goed
Hoe ik het overbreng is soms wat raar
Het kost mij echt wel moed
Maar dan is het duidelijk en klaar
Begrijp me nou
Ik heb verdriet
Maar het is de stilte die je ziet…
Afscheid
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.059 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan.
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Acaciabosje
poëzie
3.0 met 4 stemmen 847 Klein, fris plekje
Groen gras in bronzen heide,
Teergroen bosje
Van lichte acacia's,
Omringd door donker dennenhout,
Hoe slaat mijn hart zo blijde!
Hoe slaat mijn hart zo lustigjes,
Zo jolig en zo dwaas!
Bén ik een kind?
Mijn jeugd moest lang voorbij zijn,
Mat ik mijn ouderdom
Naar mijner jaren tal.…
Bergen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.881 Nu zien de grote bergen op mij neder.
Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang
Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig,
Half spelend volgt hun oog mijn trage gang.
Nu zien de bergen goedig op mij neder,
Terwijl ik altijd verder, rusteloos
Naar boven klauter naar hun kale toppen.
Niet ongeduldig zijn ze en niet boos
Om mijn vermetelheid;…
De bladeren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.383 De zonne zond haar stralen uit
om d'aarde te vergouden,
Die, al te lange tijd verwaaid,
verregend en ontverfd,
Niet meer aan blijde dagen dacht,
maar aan de winterkoude
Zich zonder klagen overgaf
en stil en willig sterft.
De stralen die op 't bladerdak
een wijle wilden rusten,
Ze gleden door de takken heen
en vonden vuil…
Avondnevel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.489 O, die blinkend witte nevel over de venen! de uitgestrekte,
Grote, stille nevelzee, wier waatren de aarde bedekten!
Wij liepen des avonds tegen
De tijd, dat de zon onderging,
Samen op stille wegen
Door het moeras en zwegen
Van verwondering.
Slechts hoopjes turf en daken
Van donkere huisjes staken
Zwart uit de nevel omhoog.
Ze was zo…
DE NAJAARSLAAN
poëzie
3.0 met 25 stemmen 4.074 Ik keek in de gouden heerlijkheid
van een najaarslaan...
Het was, of ik goudene deuren wijd
zag openstaan.
Het werd mij, toen ik binnenging
of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
diep van verwondering.
Ik voelde me eerst als een kindje, dat stout
doet wat verboden is.
Ik sprak: "Zijn voor mij die gewelven gebouwd…
IK BEN MIJN ZONDE MOE EN MIJN BEROUW
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.059 Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
ik ben mij zelve moede en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en die ik toch zo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God! -
ik ben het zoeken moede - maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde…
Wintermorgen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.495 Week op het wit van het wazige land,
Week door het grijs van de wolken daarachter,
schemert de schijn van de zon, die met zachte
goudglans de zomen omrandt.
Blank als de glans op het wazig verschiet,
week als de schemer van de zon door het grijze,
weifelt het licht door mijn stille gepeinzen,
schemert de vreugde door mijn lied.…
De dood en haar spel
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 261 Ik zag net een dood dier op straat liggen.
Ik moest aan de dood denken.
Ik zie het als een morbide spel
van een extreme nymfomane.
Maakt niet uit hoe je eruit ziet of wie jij bent;
ziek, zwak, sterk, gezond, jong, oud,
levenslustig, arm, rijk, nobel,
net geboren, net getrouwd,
net afgestudeerd, net ouder geworden,
net met pensioen…
KOMENDE SCHEPEN
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.380 Ik zit aan de zee in de donkere nacht.
Met ogen als vuurtorenlichten
Tuur ik naar verre kusten en wacht,
Op overzeese berichten.
Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
Naar schepen die langzaam komen,
Met lichtende blikken zoek ik naar
Het schip uit het land mijner dromen.…
voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 Vandaag gisteren en morgen
De dagen volgen opeen
Massale steun massale zorgen
Iedereen leeft mee
Jullie zijn niet alleen
Tot in de verste verte kijken dat kunnen we niet
Tot nu zien we alleen het verdriet
Een steun betuiging een lief gebaar
Is alles wat we kunnen doen voor elkaar
Voor iedereen die het nodig heeft
Niet alleen vandaag of morgen…
De spoortrein
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.589 Eens op een dag, toen ik de stad
Verliet en in de spoortrein zat,
En daar in stille lijdzaamheid
Geduldig wachtte tot de tijd
- Bij 't langzaam voortgaan van de klok -
Zou komen, dat mijn trein vertrok,
Geschiedde 't, dat in 't naaste spoor
Een trein rangeren ging en voor
Mijn venster schoof. Ik kende wel
De vreemde werking van…
WINTERSTILTE
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.845 De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witte rijp beijzeld.
De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel…
Aan....
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.422 Ik durf met mijn denken
Uw smart niet genaken,
Niet aan te raken
Uw droefenis;
Hetgeen mij zou troosten
Licht zou het u krenken,
Het teerste en brooste
Dat in u is.
Ik zie uw verklaarde,
Uw stilfijne trekken,
Die, wat ze bedekken
Aan wanhoop en strijd,
Verheerlijkt belijden
En dankbaar aanvaarden
Het gevensbereide,
Dat in ons schreit…
Bij 't venster
poëzie
5.0 met 3 stemmen 2.200 Het windje, zoel van bloemengeuren, streek
Mij langs de warme wangen, zwaar en loom,
De bijen gonsden om de lindeboom,
Vlak bij mijn open venster, en ik keek
Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg
Aan de andere zijde van de eikenlaan,
Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan,
En toeven zag en uitzien langs de weg.
En, toen je kwam, en…
Kastanjes
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.629 Het is een heldere dag in mei,
De wind waait lustig, de zon schijnt blij
Op bloeiende paarse seringen,
En gouden regens in gele tooi
En alles is zo mooi, zo mooi!
En alle vogels zingen!
En zie hoe blauw de hemel blauwt
Boven de weiden geel als goud,
De zonnige, bloeiende landen,
En zie de kastanjebomen daar staan!
Daar groeien witte kaarsjes…
Sonnetten zijn vol liefde
poëzie
1.0 met 6 stemmen 2.037 Sonnets are full of love
Chr. Rossetti
Sonnetten zijn vol van liefde, dus ik zal
Mijn hoogste liefde ook in sonnetvorm uiten,
Niets weet ik dan die liefde, niets staat buiten
Niets boven haar - zij is mij 't een en 't al.
Zo liefde zwijge, waar ze in d'enge hal
Van aardse min de liefste aan 't hart mag sluiten,
Of stijgend, waar gedachte…