inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 62.231):

De dood

nooit ben ik alleen
hij eet met me, slaapt met me
zwijgt tegen me, gaapt, zet de
tijd vast van mijn heen-
gaan
geen traan
die hij daar om vergiet

hij reist met mij door de dagen
over zeeën van vreugde, langs vlagen
van verdriet, het raakt hem niet

als een giftige termiet
bouwt hij heuvels in hiernadagen
waaroverheen hij me zal dragen
als het leven uit mij vliedt.

Schrijver: Jacqueline Pronk, 5 maart 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 127

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
7 maart 2017
Mooi werk Jacqueline :)
Lieve groet,

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)