Alle inzendingen van Jan Leendert van der Mooren

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie? Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken…

Kou, grauw en schemering vergrijzen te lang al de kentering waar mensen naar reiken; moeten ten leste toch wijken. Kraken de rolluiken op en baren, tinkelend eerst nog door reetjes, zonlicht goudgeel, het verblindt twinkelend nat in het gras: miljarden splintertjes glas. Dingen zijn vlammend iconen geworden: passerende wagens tot praal…

Vanmorgen was het mijn huis- arts weer, die moeite had met protocollen en formatten, standaardmodellen, formulieren, controlelijsten, procedures, kwaliteitsbewaking, garanderen, isonorm en monitoren. De hand vermoeid onder zijn hooggeschoold hoofd, verzuchtte hij murw en gelaten: 'Ach ja, we worden legaal beroofd van waar we dingen voor…

Zie hoe die specht weer in de boom hangt: De kleine bonte timmerman ontschorst een tak, waarschijnlijk vangt ie torretjes, hij smult er lekker van. Het beestje wipt en draait zich in zijn vlijt: Het zal vroeg donker zijn vandaag. De dag is grijs, hij zoekt profijt, heel wat anders dan een tak omlaag. Daar zit een bolle vink te chillen:…

Al het contact dat hij heeft met zowel zijn omgeving als zijn eigen herinneringen heeft slechts die ene betekenis: in hoeverre heeft het waarheidswaarde? Als dan de deur zich opent hij vol schroom de lege ruimte binnen schuifelt waar het donker is behaaglijk warm toch wijkt van hem zijn Rede en dwaalt hij zonder zich ook maar een…

Alomtegenwoordig vanaf dan, dreint de stem van notameneer, ambtelijk als een bewindsman, feodaal ook, als een kasteelheer. Ooit jubelden koren het paean voor Apollo: lied voor hun Heer. Zo hoort thans het meisje uit gras, plant en boomschors veelstemmig een doemleer: glorie en eer van bonnetjesman. Zelfs wat ruikt naar mos en herfstweer…

Hij predikt in jargonne zinnen en weet precies wat hij zegt. Aan al wat hij ziet, wil hij winnen Zegt: ‘d’ economie bestaat echt!’ De mensen, zij zien hem vaak in eh programma’s waar uit wordt gelegd: bezuinigen moet voor wie in de toekomst ook aan zijn geld is gehecht. Hij praat niet in plussen maar minnen, zegt: ‘zo komt er niets van…

Ze huppelt op luchtige voetjes: ze raken amper het gras. Aan al wat ze ziet, brengt ze groetjes, zegt: ‘hoi, ik was hier nog pas!’ De mensen, zij kennen haar toetje, ze woont daarginds bij boer Bas. Dat kind met die geinige sproetjes, olijkste meid van haar klas. Nâ nâ, haar ondeugende snoetje zegt: ‘lekker toch zonder jas! 'k glij uit…