inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.981):

Hoe een kind het verschil tussen dikke dingen en dunne dingen leert kennen: Drieluik van de schaarste, luik 1

Ze huppelt op luchtige voetjes:
ze raken amper het gras.
Aan al wat ze ziet, brengt ze groetjes,
zegt: ‘hoi, ik was hier nog pas!’

De mensen, zij kennen haar toetje,
ze woont daarginds bij boer Bas.
Dat kind met die geinige sproetjes,
olijkste meid van haar klas.

Nâ nâ, haar ondeugende snoetje
zegt: ‘lekker toch zonder jas!
'k glij uit op de vlaai van een koetje,
land plat op mijn bips in een plas’.

Onder de zon vies en vuilig geworden,
staat zij plots stil bij een knipstrakke tuin.
Twintig bij tig meter vierkante orde

Achter een hek onder statige kruin,
eenzaam staat daar een narcis te worden,
roept: ‘hé meisjelief, ik ben jouw fortuin!’

Het hek staat te schreeuwen: ‘Je mag hier niet kommen’.
Ze wipt op haar tenen, haar hoofd houdt ze schuin
Dan reikt ze voorover en plukt er die blomme

... Het gedicht is onderdeel van een libretto in wording voor een opera in wording over zaken als (om er enkele te noemen) 'toen de tijd nog geen horizon had', 'toen de dunne dingen nog uit de tijd waren' en 'wat papa in haar zojuist geboren oor fluistert'. ...


Zie ook: http://afzwevig.blogspot.nl/

Schrijver: Jan Leendert van der Mooren, 2 december 2012


Geplaatst in de categorie: overig

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 144

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
4 december 2012
Email:
irmart140xs4all.nl
Een bloeiend gedicht dat de oude degelijkheid doet herleven... Gelukkig, dat dit nog bestaat!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)