inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.495):

Consolatio

Kou, grauw en schemering
vergrijzen te lang al de kentering
waar mensen naar reiken;
moeten ten leste toch wijken.

Kraken de rolluiken op en baren,
tinkelend eerst nog door reetjes,
zonlicht goudgeel, het verblindt
twinkelend nat in het gras:
miljarden splintertjes glas.

Dingen zijn vlammend iconen
geworden: passerende wagens
tot praal, baasjes met honden
tot engelen glanzend, hagen
tot luchtig fonkelend kristal.

Rondom mij is alles voor even
niet raakbaar, zichtbaar alleen.
Brandt in mijn hunkerend zuchten
dit licht een vooruitzicht, een weten,
dat telkens het voorjaar weer wint.

... Voor iedereen wiens hoop op lente elke morgen wordt afgesneden door de koude noordoosten wind. ...


Zie ook: http://afzwevig.blogspot.nl/

Schrijver: Jan Leendert van der Mooren, 23 maart 2013


Geplaatst in de categorie: overig

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 98

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Jan Leendert van der Mooren
Datum:
24 maart 2013
@Switi Lobi: Daar heb je wel gelijk in eigenlijk. Dank voor de tip.
Naam:
switi lobi
Datum:
24 maart 2013
Binnen is het warm- gelukkig :)

(Als je de tweede 'Dan' weghaalt,is het m.i. prettiger lezen en het woordje hoeft er niet persé bij... )

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)