Alle inzendingen van Jean-Pierre Roosen

van straatlantaarn tot straatlantaarn dartel ik onderweg vallend in zwarte gaten het verkeerslicht biedt geen uitkomst het groen slaat regelmatig op hol aan beide zijden ontwaar ik de gloed van snelweg ondertussen vlot ik op het pad de linkerkant plat getreden de rechterkant overgroeid beide leidend naar het zelfde punt…

Wij zijn de 2 koningskinderen en staan voor het water, uitgegraven door ons trots onbegrip en gevuld met tranen van spijt. Mijn mond zei woorden die ik niet denken kon maar mijn mond zei ze toch. De tranen vielen 1 na 1 en vormden een lawine die de rots doordrong.…

wij zijn een zandloper: het zand stroomt er van jou naar mij en omgekeerd altijd maar door vermalend de tijd die voor ons wind is en het kaf wegblaast zo stroomt het zand van mij naar jou en omgekeerd altijd maar door…

Oude kranten met verdaagd nieuws dwarrelen voorbij en weg. De regen op de ruit versnippert elke duidelijkheid. Het is weer onweer. Rood-groen-rood-groen, nooit eens oranje, rood-groen-rood-groen-rood-groen, het gaat te vlug, rood-groen-rood-groen-rood-groen, zo is geen verkeer mogelijk, het licht verspringt te rap, soms snellerer…

Elke avond dat wij welterusten zeggen Is elke keer een beetje meer afscheid. Dit begreep ik dezelfde dag dat vele jaren geleden wij waagden 1 te zijn voor de 1ste keer. Stilaan Lijkt het slaapwel de laatste keer.…

Ik kijk haar aan al kijkend kijkend luister ik haar aan al luisterend luisterend ruik ik haar aan al ruikend ruikend raak ik haar aan al smakend smaak ik de liefde?…

Een bos winkels Een tros koopwaar Om te plukken Is het dat wat de dag vult Of is er meer naast het slijk der aarde Waardoor een mensenkudde wordt gedreven Vragen staat vrij, consumeren moet. Koopzucht en veel gebakken lucht. Grote figuren op een bankbriefje, vele briefjes bij kleine figuren!…

m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" want dit land van duiven blijkt meer havikken te bevatten dan me lief kan zijn m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" want ons nest is bevuild met koekoekseieren van hen met dubbele tong m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" maar schreeuwen durf ik niet meer daar mijn eertijds sterke…

Het geluk is als een slang: maar al te vlug en o zo klein, verborgen in het hoge gras. Het geluk is als een slang: arglistig ontglippend, bijtend wanneer men er te hevig naar verlangt. Verraderlijk, sissend, soms met een muil, druipend van ander bloed. Het geluk is als een slang, glad van tranen lang en met gespleten tong.…

De zwarte takken verbrokkelen de witte lucht, net verdorde grond. De witte lucht barst, breekt open, de avond puilt eruit. Halfstok hangt de zon aan de horizon, klaar om met rode kaken het hazenpad te kiezen. De sterren stellen gerust: morgen komt er weer zon. Op zijn beurt barst en valt de zwarte lucht in duigen.…

Kringetjes krabbelen in de bovenhoek van jouw blad. In de draaikolken van jezelf. De wereld is groter dan een hoek, maar je ziet het niet. Je kijkt ook niet op. Je merkt een verder leeg blad. Breek uit jezelf, zong een zanger, maar je hoort het niet … eentonigheid.…

Zeemeeuwen doorklieven de lucht. Zij penselen gensters van vuurwerk. Op zijn palet tovert de zon het zilver van de zee tot goud om. Windvlagen vegen de verouderende rimpels op het eenzame zand uit. Dan pinguïneer ik langs pelgrimerende schelpen. Met engelenvleugeloogjes de van Japanse makelij zon zien ondergaan. Die schelpen klinken…

Je lag naast mij Ik nam jou op, In mijn droom Jij zette mij op stelten Hoog en droog Onderaan wankel Wakker werd ik Jij sliep verder…

Bomen schetsen ragfijn aders op het huis. De bomen worden omgehakt, verschrikte vogels vliegen weg. Het huis ziet nu grijs en grauw. Gestapelde stenen. Na een aderlating. Het lijkt in rouw. De bomen, immer goedschiks, tonen medelijden met het huis. Zij nestelen er zich als meubels in, schenken comfort en warmte. Vergeefs, het huis…

trappend overlangsonder maar nooit op snelwegen trappend jezelf overbruggen trapper zijn waar alles al ontdekt is de trap zonder verdieping jezelf betrappen natrappen…

Verzinkend in het slijk der aarde rest me slechts wroeten en geknabbel. Een spitsmuis die gangen graaft in de spitstechnologische machine, een vuiltje met andere woorden. Geen vuiltje aan de lucht?! Enkel een zonsondergang doch niet meer voor mij: ik zou mijn vingers verbranden. Schichtig vluchten mijn gedachten als een rat. Vetgemest…

De snelweg van nu snijdt het wandelpad van gisteren af en maakt herinneringen onbereikbaar voor iemand van meer dan tien tot twaalf jaar. Het land van toen ligt daar en hoe graag stap ik in de tijd over wat mij hier weerhoudt. Een scherm van bomen voor het verleden dat ik door de nevel even ontwaar.…

Wij vouwden samen lakens op Jij zei: blijf daar, ze moeten strak Maar ik wou naar jou, de lakens delen In de plooien van de naderende nacht…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Vroeger dwaalde ik in vier windrichtingen: oost, west en al de rest totdat ik jou tegenkwam. Stotterend stond ik daar, daar jij mijn adem benam. Harmonie bracht je mij, van het noorden de standvastigheid, van het westen het bewustzijn, de diepzinnigheid van het oosten en de warmte van het zuiden. Een hart kan niet jokken: weggestoken…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

Wij duiken het bed in En bedrijven de liefde Op golven van genegenheid Lijf en geest zijn Baken en boei Wij verdiepen ons Zalig op kussen Wij baren enige eeuwigheid…

6 jaar tezamen, 9 maanden getrouwd, 69 keer en meer van, uit, in en aan mekaar : je slaat er pal achterover van. Beha's, kousen en meer verspreid op het slagveld van liefde, de gedachte aan jouw kruis stevig in mijn zinnen gepland, beelden en geuren in mijn geest gebrand : de werkelijkheid in dromen binnengeleid.…

Je kleedde je uit, je zette me in mijn blootje : ik stond in mijn hemd. Je kruiste je armen, afstotend, een streep door mijn verlangens. Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

In elke steen van dit huis kon een herinnering ingebakken zijn. Onze belevenissen waren echter niet zo gefundeerd en constructief.…

Wij bestormden de Bastille om onze gevoelens de loop te laten. Later vormden wij de pijlers van spanten die aan de hemel vanuit het Aards Paradijs tot 1 spits samensmolten : een Eiffeltoren waarmee wij luchtkastelen tekenden. Thans zijn wij de raakvlakken van een eeuwige en ondoorgrondelijke piramide in het hart van wonderlijke pracht…

Mijn jouw-indrukken gegrift op stenen tafelen in m'n geheugen staat verzegeld ons gebeiteld verbond vanaf het ogenblik dat we mekaar vonden was het een blik op oneindig was het geen blik meer maar goud dank zij jou, m'n Steen der Wijzen waarvoor ik gouden kalveren terzijde liet.…

De bomen op de brug verbinden met uiteenlopende gevoelens wat zich niet spiegelen wil in verwijlen: een kruisbestuiving op het netvlies.…

De deuren van werkelijkheid Met doorzichtige en afgedekte kanten Zijn veelhoekig met verdrongen lagen Tussen de plooien van de jaren gevallen. O jaren, heropent jullie hoogten en niet de dalen.…

De wekker loopt af Mijn droom loopt uit Ik loop van de trap Ik loop naar ‘t station Ik loop door de menigte Het uurwerk loopt achter Ik loop rood aan Ik loop over van ‘t werk Ik loop om eten Ik ontloop de drukte Alles gaat zijn beloop Ik loop in de gangen Ik loop heen en weer Ik loop weg naar huis Ik loop de laan af Ik ben op de loop…