Alle inzendingen van Jeroen

je ruikt hemels zei de man met zijn tong in vreemde bochten terwijl zijn ogen en zijn speeksel onbeschaamd haar borsten zochten maar toen haar knie zijn delen raakte en daarmee zijn bron van zaligheid ontsloot werd zij verrast door de ongerioleerde lozing uit zijn laatste ademstoot…

weet mijn vrijheid werd geroofd niet omdat ik in iets geloof maar omdat ik blind en doof politici vertrouwde die geschiedenis herkauwden tot een ondoorzichtige brij terwijl zij mijn "ik" verbouwden tot een onherkenbaar "wij" weet mijn stem werd verspild door ego's die onbezwaard en kil en blijkbaar zonder eigen wil als elkaar…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

De dwaalsporen van de giraffe staan hier in het achterland op het grasveld wie durft er nog zijn nek uit te steken wanneer iedereen boven het maaiveld wordt onthoofd als een maagd met een mening en het doet er niet toe wat de mug over de olifant denkt als de kat van huis is dansen de luizen op tafel en neem ik je in mijn volksmond…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Daar zit je dan te midden van alles wat is geweest. Vier muren en een bed en een boek dat zich niet leest. Stilte en alleen met jezelf en geluiden van de straat. Zoveel vragen zonder antwoord en niemand die vraagt hoe 't gaat. Daar zit je dan eenzaam en ontheemd. Jouw wereld bleef hetzelfde terwijl je van jezelf bent vervreemd. Stilte…

Eenzaamheid komt alleen het vreet zich een weg naar binnen en praat zonder veel zinnen maar de stilte is nooit sereen. Eenzaamheid grijpt om zich heen als klauwen in het duister slissende klanken, geen gefluister eenzaamheid, sarcastisch en gemeen. Eenzaamheid is een monddode stem die vertelt zonder iets…

Je was even bij me in gedachten ontstaan na een droom we liepen samen over de kust van een emotieloos strand jij bladerde mijn geheugen terug naar mijn lijfsbehoud ik nam een beetje ruimte uit mijn omgeving die een zweterige geur had je vertelde iets over een gestolen tekening ik gaf je een leeg vel papier voor de toekomst nog voor…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…

Nooit zag ik de hemel meer toereikend dan die nevelige juliavond na het voorbij trekken van onweer dampend boven het liefdesweiland waar wij betrapt door een terugkerende zon onze kriebelkleren weer aandeden om aan de waanzin te ontsnappen het was bijna aanraakbaar geweest die zonde tussen het zomerse gras maar nog voor het tot werkelijk…

Laat mij alsjeblieft binnen diep in jouw hart en ziel, geef me jouw tederheid laat me alsjeblieft jouw liefde beminnen. Geef me jouw alles, jouw zijn en proef mijn liefde in jou, mijn tederheid en warmte verdrijft voorgoed alle pijn. Laat mij alsjeblieft binnen en vergeet wat…

Waar ben je? Op de vlucht voor jezelf? Geloof me, ik ken je ik ken jouw angst zo goed, zelfs meer nog dan mijzelf. Vlucht je voor mij? Of voor de liefde in jou? Weet je nog wat je ooit zei 'Ik laat je nooit meer gaan omdat ik té veel van je hou'. Is mijn liefde erger dan jouw angst? Wil je het daarom juist…

Er heerst een winterse stilte tussen de lege bladzijden van het onbeschreven winterboek wat er na het bezinken is blijven hangen aan de mensheid is jouw wanhoop uniek in zijn alleen zijn maagdelijk als onbetreden sneeuw als een ster in donkere nacht die menselijke schaduw verlangt waar het licht de wensen wegneemt doodse kalmte zich…

Hoe hoog vliegt de naam van de moordenaar met faam in droeve vrede van het lied door alweer een bloedvergiet is het keerpunt weer bereikt hij die zich zonder wapens ijkt aan de aard van het bestaan zonder drang in stille waan zie de vogels vliegen hoog het kind houdt het niet droog plast verdrietig in zijn bed door zijn dromen uitgezet…

Dit zuur van wat gras was was het Soms loop ik er weer op maar de grup is leeg, los hangt de ket Probeer ik op te vegen, tastbaar te maken, wat buiten nu staat Probeer ik plaats te geven wat plaats verloor…

Winterbomen staan kaal in de straat wolkenkolossen drijven boven natte daken jij bent slechts bij me in een laatste brief alleen de dood kan mijn verlangen doen staken je aarzelt in het naderbij komen stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid ik droom tussen het zwijgen van antwoorden alsof ik een landschap ben in de tijd mijn rivieren…

We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten We draaien cirkels binnen achten Hoe lang zal het geleden? We buigen altijd af We zoeken in de boeken We beginnen steeds in hoeken We draaien in een draf We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten Draai jij cirkels binnen achten? Hoe lang was het duren? Kinderen…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

We dwalen in een vierkant land onze gezamenlijke waarheid kent geen verfstreken meer het leenschilderij is veranderd in een maagdelijk doek droom niet, verzin niets verlang niet meer lijkt het namens de kunstenaar te zeggen we schaduwdansen achter de horizon waar herfstvogels afscheid nemen met nieuwe moed als levensbloed ben jij…

Er zijn beeldhouwers die herinneringen hakken uit wind en heimwee omdat het trauma probeert te ontsnappen en grafdelvers ongeschonden met het gelaat in de wind die dromen laten ontglippen in zwijgen zonder horizon er zijn steeds grenzen te verkennen maar jouw zielsverwantschap raakt mij tot in de kelders van mijn hart.…

Om in dromen te dwalen moet je innerlijk rijp zijn zoals het authentieke knaagdier in verte van jouw landschap waar molshopen op bergen lijken een schilderij zou je kunnen zijn met verwilderde vergezichten voor een pastelkleurig konijn onder mijn hoed van eeuwigheid terwijl de regen het woord zoekt vliegen er dromen naar herfstkraaien…

Geluidloos neemt de herfstnacht alle gedachten mee naar toen het begon met jouw fluisterstem, daar bij het graf van jouw vader vertelde je eindelijk wat jou was overkomen in jouw jeugd er vlogen kraaien boven bomen die onder herfstlicht op het kerkhof stonden er huppelde een verdwaald konijn op het goed onderhouden graf van de…

Je hebt je opengeslagen, als het ware dat wat geschreven staat getoond. Ik heb je gelezen, nee uitgespeld en ontdekte tussen de regels door iets wat ik niet meer krijg uitgewist. Dat moment was pure poëzie. De woorden werden ijl, verdwenen, lieten zich niet langer tot zinnen kneden. De witregels bleven over, waarvan alleen ik weet wat ze willen…

De waarheid bij nacht heeft hier niet veel om het lijf nu je naast mij ligt blijf je voortaan onzichtbaar licht in tijdsverblijf schoon in jouw vergankelijkheid neem ik ontvangst van jouw muze met kleine gebaren omring ik de liederlijke lethargie van jouw ontheemde bestaan iets in de intensiteit heeft een vacuüm doen ontstaan terwijl…

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

Ik zag mijn moeder in een meeuw veranderen tijdens de lucide dromen van mijn onrust er stak een wind op die over het verleden blies mijn ingewanden lagen hulpeloos op een tapijt van brandend zand de meeuw kwam naar mijn rug naar mijn maag, longen en hart met een onheilspellende oorlog in de lethargie van haar schaduw ik schreef een…

Hoe waarheid draait in menselijk verkeer de ziel die merkt het telkens weer een vreemd verhaal over moraal een man begrijpt zijn geest niet meer maar toekomst werpt een rechte lijn de winterkou vindt niemand fijn klimaat hangt aan een zijden draad en smeltend ijs ten einde raad zorgt voor extremen in het weer de mens die krijgt geen lente…

Zij is niet langer de boom waaraan jij je na doping zou verhangen hij is nooit meer de droom waar je op jouw fiets naar zou verlangen droeve helden van weleer gaan in de hemel tekeer met helden van vandaag en stenen in de maag droom niet, verzin niets, verlang niet meer de begroting van de tandarts doet evenveel zeer als een verleden…

Door dromen diep verbintenis De vogel vliegt vrij zwemt de vis In volle vlucht door held're stroom Zwevend zwemmend geheel gewoon De vis versnelt plots vogel pikt Hij hapte graat gelijk gestikt Door dromen diep voor altijd saam Zo stierf mijn God in vredesnaam.…