Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(bij 'Daphne im Wind', het nieuwste standbeeld van Iris Le Rütte, wat binnenkort naar Oldenburg (Duitsland) gaat!) Haar knappe gelaat is reeds in bladerloze takken veranderd en weer doet zij me huiveren van diepe ontroering, hoe haar slanke benen, spiegelglad, lang en elegant als de boomstam van een berk, de wind trotseren, de kou weerstaan…

Ik heb niet geleerd om te communiceren met mensen, mijn ouders weerden vreemden uit smetvrees en god mag weten wat voor bekrompen angsten. Ik kom daarom niet verder dan 'hallo' en soms een snedige opmerking, er gaat heel wat liefde en vriendschap aan mijn dichte deur voorbij. Natuurlijk, Dagobert Duck is mijn vriend, maar die vindt me geen…

(voor Raffaël Nadal) Ik zag je verbeten tennisspel tegen Roger Federer, die ook niet gek speelde, want het spande erom, al had jij net even meer spierkracht en gedrevenheid. Ik voelde de spanning van de wedstrijd in mijn eigen lijf, zoals echte poëzie mijn botten raakt. Je evenaart nu de legendarische Björn Borg. Misschien ga je hem ooit…

(bij een Etruskische schildering, 325 v. Chr.) Je hoofd knikt naar links, terwijl je ogen vol mededogen staan, turend, verdrietig en liefdevol, het krullende haar rond je beeldschone gelaat. Je dikke, zwoele lippen tuitend vanuit een extra pijnlijkheid. Wat is er toch met jou gebeurd, waarom je zo de wereld aan blijft kijken? Ik voel…

In het British Museum mocht ik werken van El Greco aanschouwen, zijn 'Johannes de Doper' ligt nog steeds op mijn netvlies te branden als ronddartelend kwikzilver. Wat een enorme gratie! Wat een mystieke basaliteit! Ik wilde het schilderij maar wat graag onder mijn arm mee- nemen naar mijn prehistorische grot, waar ik vissen braad, kruidendranken…

(voor Hanneke Majoor) Jij kende mij als jonge dichter, toen ik met zwartgelakte nagels en zwarte oogstrepen doelloos over de straten zwierf, doorn in het oog van de braverikken, doelwit van valse roddelaars. We correspondeerden over onze diepste zieleroerselen, terwijl je wist dat ik met Oost-Indische inkt mijn gedichten in schriften…

(Bij 'Badende nymph', marmeren beeld, 250 v. Chr.) Als geest dwaal je door de Griekse bergen, je schoonheid wordt beschermd door goden en godinnen en je droomt in donkere grotten, terwijl je kuis als een non door het leven gaat, bewapend met pijl en boog, want geile saters liggen overal op de loer en dat moet jij niet hebben, want die bezoedelen…

Ooit bestelde ik een Heineken-bier op een terras grenzend aan het San Marco-plein, de groene beugelfles was zo uit de tijd, dat ik er extra veel de tijd voor nam. Ik bezocht de kerk, waar Vivaldi het orgel had bespeeld. Hier had hij rondgelopen; zenuwachtig, opgefokt, versteend. Dat ik zo dicht bij de 'Vier jaargetijden' kwam, schokte mijn…

(voor mijn moeder) Als kind schrok je van die Duitse soldaten, die zomaar rond de boerderij marcheerden, terwijl je vader een schuuruil opzette en jij naast Hans Werkman in de schoolbanken zat. Verliefd? Je wilde nooit trouwen met een boer, liever met een meester of een dominee. Het werd dat laatste. Ooit liep je met zelfmoordgedachten…

(voor Jotie T'Hooft) Wat hadden we samen een lol kunnen trappen, als je in leven was gebleven. In mijn meest sombere momenten las ik jou en beurde jij me op, gek genoeg, maar zwaarmoedigheid werkt averechts, alleen voor ingewijden. Ik houd zowaar net zoveel van Ingrid als jij. Ze is al net zo ver weg als jij, ook al leeft ze nog en kom…

( bij een vrouwelijk beeld, Tureng Tepe, 3000 v. Chr.) Na ruim vijfduizend jaren spreid jij alsnog je armen naar mij uit, hoewel je armen met stompen een klerenhanger nadoen en een van je tere voeten is afgebroken, bekoor je mij met je zoete gulheid. Je gezicht ziet er niet zo fraai meer uit, die zou in een griezelfilm niet misstaan, maar…

Jij alleen kent mij ten diepste jij hebt me getroost toen ik meer dan dronken heftig gevloerd aan diggelen lag. Jij geloofde nog in mij, terwijl ik mezelf opgaf. Jij wist me op te beuren, terwijl ik als een vis op apegapen lag in de benauwde vissekom die ik bewoonde. Jij vree met mij in een bizarre locatie. Ze hadden het zó volledig mis.…

(1700 - 1550 v. Chr. te Kreta) Ze heffen hun armen om ons te zegenen met hun bevallige benen als wortels van woudreuzen diep in de aarde gestoken, hun ogen wijdopen gesperd, in diepe trance, en via hun hoofddeksels in direct contact met hun andere wereld, de godinnenwereld. Een houdt met gespreide armen twee slangen vast in elke hand, oppermachtig…

(voor mijn vader) Jij haalde hoge cijfers op het gymnasium in de binnenstad van Groningen, waar ze je plagend op het schoolbord natekenden met een rokje aan. Pestkoppen zijn van alle tijden, toch bleef je in de kast, waar het veiliger was en anders was ik er nooit geweest, tenminste niet zo. Misschien als plant of dier of gangkast. Maar…

(voor M M) We sluipen virtueel langs elkanders lichaam, we dromen beiden van de daadwerkelijke vervulling, maar het blijft bij tikken op ons toetsenbord en met de muis klikken op 'verzenden', terwijl we in feite lucht verzenden, want mooie woorden op een helder beeldscherm, meer niet. Hoewel, we proberen elkaar toch te benaderen, zij…

(voor Monique Methorst) Ik kan er niets aan doen, maar je drijft me terug naar de middeleeuwen waar ik in gevecht moet gaan met andere ridders om de trofee van het toernooi te winnen, jij die in volle glorie schittert op je met edelstenen versierde troon, die mijn ogen verblinden door het scherpe zonlicht. Ga ervoor zitten, schat, anders…

(voor broeder Henk) Als postulant had ik de taak om het trappenhuis van het dormitorium schoon te vegen. Verbazingwekkend, want iedere week lag het weer vol grote proppen stof. Eerst vegen en daarna stofzuigen. Ik heb nog vaak nachtmerries van al die stenen treden, zo grijs als mijn ziel destijds. Maar bovenin woonde broeder Henk, een brave…

(voor Anouk) Je kijkt verslagen en verlaten in de lens, niet geknakt, maar wel volop beschadigd, onder je neus bedonderd door trouweloosheid, wat moet je ook met zulke jonge knullen, terwijl er genoeg vaderfiguren zijn die jou met veel plezier in hun armen sluiten. Met mijn rechterhand streelde ik je uitgedunde haren en met mijn lippen…

(voor Monique Methorst) Ik ken je slechts van je gedichten en van enkele foto's, roofdiervrouw, poëtische kanjer, lustige uitdaagster, ik sluip inderdaad door de duistere nacht op zoek naar wilde erotiek, ik weet inmiddels dat allen dat doen, ook overdag. Jij tijgerin, ik tijger. Jij Jane, ik Tarzan. Ik wil je gespannen huid graag strelen…

(voor Margot Fonteyn) Je lijkt wel twee meter in de lucht te springen in een topscène van Giselle de benen gracieus gestrekt de armen eveneens zoals in die Franse hofstijl je benadert de perfecte balans terwijl ik ademloos het fotobeeld inhaleer Als ballerina heb je de schoonheid aanbeden en vooral weergegeven op sublieme wijze met die…

(voor Ingrid Weverbergh) Je vader hield niet alleen van jou, maar ook van Jotie, wiens poëzie hij maar wat graag uitgaf. Zelf was hij ook een serieus schrijver, maar nooit zo goed als jouw man, dus was hij snel overstag. Je bent nu ver in de vijftig, verdwenen in volstrekte anonimiteit, wieweet wat je uitvreet, ik niet. Toch zul je voor…

(bij 'Hond met zottekap' van Iris Le Rütte) Hij draagt zijn zottenkap als een kroon, misschien dat hij daarom geen ogen heeft, zodat hij niet kan zien dat hij op de lachspieren inwerkt, met zijn maffe hoofddeksel is hij koning van de narren en toch heel aandoenlijk, zou ik hem zo in mijn armen willen sluiten. Wie heeft hem toch die klederdracht…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen. Hogere wezens…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

(bij 'Hazentafel' van Iris Le Rütte) De drie hazen lijken het ronde blad ergens gevonden te hebben, twee tillen het marmer met hun achterpoten op en de derde met zijn voorpoten, hoewel? hij lijkt er het meeste profijt van te hebben, laat de andere twee het zware werk doen. Hij zal wel een geboren leider zijn, zo gaan die zaken. Niet de…

(bij 'Venus' van Iris Le Rütte) De slanke, malse benen lokken mij naderbij, haar opengevallen hoepelrok van 100% zijde ligt als een grote binnenkantschelp, een volop geopende waterlelie, uitnodigend op mij te wachten (ik denk aan iets) de rest van haar toverlichaam verstopt ze diep in de aarde, die zij immers is, juist door die anonieme…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms? Dus het duivelse schenkt de uiterste waarheid en wijsheid, niet die Brave God, projectie van domheid…

(Bij 'Fata Morgana' van Iris Le Rütte) Ergens in Amsterdam lopen drie dromedarissen loom langs de spoorlijn, terwijl treinen met rare haast voorbij snellen. De beesten zijn levensecht gemodelleerd en doeltreffend in de locatie opgenomen. Dit droombeeld heeft Jungiaanse allure en maakt sprookjes waar, waar we even dachten dat alles vlak blijft…

(bij 'Daphne' van Iris Le Rütte) Apollo was nog nooit zo verliefd geweest, want deze keer had hij het zwaar te pakken, de wonderschone nimf Daphne had zijn hart gestolen, gepaaid, gelaafd, verlaten. Toch wilde ze liever onberoerd blijven. Ze vluchtte de bossen in, hij stalkte haar totdat ze een metamorfose onderging, ze werd door de goden…

Soms raak jij nog even mijn behaarde arm aan met een zacht, wit veertje kietelend als God, oud-geliefde, voor eeuwig verdwenen Godin, 's nachts voor het slapengaan in mijn bed doe ik alsof ik mijn tranen niet voel. Ik droom nog steeds van je zwierige rokken en je strakke broeken, de klem in je haar, hoe je in louter een slip mij naderde, mijn…