Netgedichten

netgedicht (nr. 39.124):

Torenbewoner

(voor broeder Henk)

Als postulant had ik de taak om het
trappenhuis van het dormitorium
schoon te vegen. Verbazingwekkend,
want iedere week lag het weer vol
grote proppen stof. Eerst vegen en
daarna stofzuigen. Ik heb nog vaak
nachtmerries van al die stenen treden,
zo grijs als mijn ziel destijds. Maar
bovenin woonde broeder Henk, een brave
zonderling binnen de toch al zonderlinge
gemeenschap. Hij liet me altijd binnen
komen om klassieke muziek te luisteren
of om de gedichten van Gerrit Achterberg
te aanhoren, die hij bijna allemaal uit
zijn hoofd kon voordragen en vol passie.
'Ernst en luim, broeder Joanan, dat is
het leven!', zei hij. Ook hij was ooit
protestant geweest, ik zie nog voor me
hoe hij met zijn kruk de houten celdeur
open sloeg. Hij bewoonde de top van het
klooster, dus moest hij uitzonderlijk
wijs zijn, dacht ik als symbolist. Niet
die paters, die Frederik van Eeden nog
gezien hadden, vond ik interessant, nee,
juist deze eenling onder de eenlingen,
die mij volop vreugde bood voordat ik
weer moest afdalen met mijn bezem en
rare, ronde, droefgeestige stofzuiger.