Schrikreactie
(bij 'Venus' van Iris Le Rütte)
De slanke, malse benen lokken mij naderbij,
haar opengevallen hoepelrok van 100% zijde
ligt als een grote binnenkantschelp,
een volop geopende waterlelie,
uitnodigend op mij te wachten
(ik denk aan iets)
de rest van haar toverlichaam verstopt ze
diep in de aarde, die zij immers is,
juist door die anonieme overgave
spring ik niet als een dolleman op haar,
maar ik volg de cirkel van haar rok
als in een plechtige processie,
prevel bezwerende formules,
totdat ik de aanblik van haar kwetsbare
openheid niet langer kan verdragen,
mijn jas erover heen gooi
en hysterisch wegren.
Geplaatst in de categorie: kunst