Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Mirjam Bruijn) Van extreme liefde schoot je zomaar redeloos naar extreme haat, ik dreigde gek te worden, alsof je uit twee verschillende mensen bestaat, de één kent de ander niet, dat heb ik goed gevoeld, ik hoop dat het niet waar is voor jou, maar ik denk er wel aan, die term die ik liever niet uitspreek, want ik ken de desastreuze…

(voor Mirjam Bruijn) Stiekem stap ik op de trein en reis ik naar Milaan, zoek daar naar wegen om jou te vinden en zal als een magere Franciscus op de poorten van je ecodorp beuken. (ik vroeg mijn ouders om reisgeld, maar ze weigerden pertinent, zeiden dat ik een psychiater nodig had) Maar zij hebben het geluk in mijn ogen niet gezien toen…

(voor H. Manna) Velen gingen je voor waren gemangeld in de ketenen van gereformeerde kwellingen en wetten die niets met liefde te maken hebben. Mijn vader was een gereformeerde dominee en vervloekt nu zijn verleden en dwaalteksten! De satanische indoctrinatie van zondebesef en fnuikend schuldbesef heeft al vele levens tot het bot verwoest…

Als kind tekende ik graag en ik deed zelfs een cursus via de post uit Groningen met prima resultaten, zodat ik dacht een nieuwe Van Gogh te worden, want die was gek genoeg. Ik ontdekte daarna de taal en raakte verslaafd tot nu toe en verder, schreef liefdesgedichten voor de vrouwen van mijn dromen en had er zelfs zichtbaar succes mee. Een…

Ik heb liefde gekend die het voorstellingsvermogen verre te boven gaat. Raad maar. Ik heb tantra-ervaringen beleefd die menige tantra-goeroe jaloers zou maken, als ik erover spreek. Ik kijk wel uit, ben niet zo masochistisch als vrouwen denken, hoewel ik wel vaak de kous op de getormenteerde kop krijg, maar ik beschouw het totaalbeeld en…

Ik drink na zoveel ellende op amoureus gebied weer veel teveel wijn, bier en sterke dranken, ken maar nauwelijks een juiste methode om het leed te dempen. Denk dat ik qua liefde en erotiek voor het brute ongeluk geboren ben. Ik heb slechts sporadisch hele hoge pieken en die onthoofden mij zo genadeloos, dat ik er sprakeloos van blijf.…

Ik heb verdriet om de vrouwen die oud leed projecteren op nieuwe liefde en daardoor de kansen op geluk domweg laten glippen Ze stelen het meest armzalige van mij en blijven blind voor de ware liefde Ze denken hun vrijheid te nemen maar door hun kortzichtige acties verwoesten ze hun diepste integriteit en gaan ze onbewust hun heiligheid…

Ik ga mezelf nu verbergen in de duisternis, want de dagen slopen mijn gestel, maken mijn identiteit kapot en ruïneren mijn spirit. Ik heb mijn engelenvleugels om jouw ellende heengeslagen, maar je wil me liever doden. Dat bedoel ik nou. Waarom geef je me niet de liefde, die mij toekomt? Doe je zo wreed en extreem het tegendeel, sirene…

Mijn godenlach is weggemaakt door een lawine van kwaadheid die jij over mij heen stortte, in één klap heb je onze hemel het graf in geholpen, bespuugd en driftig aangestampt alsof ik er nog uit zou kunnen klimmen na zoveel geraffineerd doodgraven. Toch lig ik hier in mijn kist nog wat na te hijgen, de ademnood wordt alsmaar groter, het…

Na twee weken met jou in een liefdesroes en grote plannen voor onze toekomst, ik was je ecodorp, je leermeester, alles waar je naar verlangde in je leven, nooit beminde een vrouw mij vuriger en meer dan jou, ik zag niet hoe het tij meer en meer keerde in jou, hoe je mij overheersing verweet en dat je eigenheid verdween, al deed je heel…

In deze verkeerde wereld zijn de liefste mensen het eenzaamste. De natuur wordt uitgebuit de harmonie verbroken de aarde huilt. We snakken naar echte liefde, voor elkaar en voor de aarde. In onze betonnen dozen zijn we armer geworden dan we waren, de natuur mist ons. Ik heb mijn hart gegeven aan een zeer bijzondere vrouw, die haar…

Ik zie mensen die gelukkig worden van oliebollen met poedersuiker, Glühwein, knipperlichtjes en kerstboeketten, een nepkerstman en overdadig eten, maar vooral veel drankmisbruik. Plus al die opgefokte blijheidsstemmingen vol prullaria en glitterrotzooi, mislukte sfeermakerij en debiele pogingen om er nog wat van te maken. Al die afgekapte…

(voor Mirjam Bruijn) De schaarse momenten, dat ik met je samen was waren voor mij als de onbekende eeuwigheid, ik keek recht in je artistieke ziel en ik voelde me dadelijk op mijn uiterste gemak. Je gaat volgende week ons land verlaten, mijn tranen zijn onstelpbaar, ook al kon ik je niet echt genaken, fysiek dan, ik hou van je als van God…

Jij, lieve schat, je wordt zo ongenadig bejegend door blinde gnomen en stupide machtsmisbruikers, kom, ik wil je met zachte hand naar mijn hart en ziel, heel teder, begeleiden, sluit je op binnen de grenzen van mijn wezen, voel je veilig, want ik heb me jaren verdiept in allerlei magie, dieptepsychologie en sjamanisme. Mijn krachtdieren en…

Een ruime tijd geleden was je zo sprankelend en kwam je glimlach van binnenuit, nu loop je als een gewond hert en laat je bloedende sporen na. Omdat ik zielsveel van je houd volg ik die rode plekken in de sneeuw en leiden ze mij naar een toverpaleis waar jij als in een onderaardse schuilplaats uit de oorlog je kwetsbare schoonheid tentoonspreid…

Dat mijn aftakeling reeds lang begonnen is besef ik des te meer nu ik na het lezen van een deel uit een roman van G.G. Márquez een minuut later niets meer onthouden heb. Ook de vele vullingen in mijn gebit zijn een bewijs van mijn afgang, een herstel bedacht door tandheelkundigen, knap, maar ik weet ook wel dat ik anders zonder tanden mijn…

( voor Myriam Bruyn ) Ik mis je nu al nu ik weet dat je voorgoed naar Italië gaat, ergens bij Turijn, je kunt mijn tranen niet zien, maar ze zijn er wel, heel gek, daar we elkaar maar één keer stevig omarmd hebben, toch kan ik dieper schouwen, weet je, ziener die ik ben. Je gaat andere wegen, maar ik had een huwelijk met jou best aangedurfd…

Dus voorgoed nee is je antwoord op mijn nederige oproep om nog iets van de geleden schade in te halen, het zal allemaal wel, ik ken je niet meer, ik ben je al veel eerder kwijtgeraakt, je bent andere werelden ingedoken en mij allang vergeten, tot fossiel verklaard. Ik zie in een meest recente foto van jou nog wel de studente literatuur doorschemeren…

( voor Hannie Schaft ) Slechts vijf-en-twintig jaren heb je op Hollandse bodem geleefd, gezien je integere inborst vier keer te weinig. Als ik iemand de honderd heb gegund, dan ben jij het, zo laf neergeknald door een Duits machinepistool in de anders zo stille duinen te Bloemendaal. Je geverfde, rode haren wapperen wat mij betreft…

( voor Kristine Hemmerechts ) Je bent een literaire vrouw, die ouder wordend alsmaar mooier wordt en begeerlijker dan het model voor Aphrodite. Je stem klinkt zo ad rem en hartverwarmend, zo typisch Belgisch en uitgelezen, scherp als van een strenge meesteres, maar ik ken je. Ik droomde dat ik ooit met jou in een warm bad jou werd en…

Ze woonden wel een halve kilometer hoog tegen de dorre rotswanden. gevlucht voor dominante islamieten en slavenhandelaars klommen de Tellem via boomwortels naar boven. De Dogon verdreven hen en deze akkerbouwers legden tuintjes aan op die verschroeiende hoogten. Ze geloofden in de geesten van de voorouders en natuurkrachten, tovenaars en heksen…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

( voor Julian Assange ) Je ging voor de waarheid en de waarheid heeft je bedrogen, want nu jagen ze op jou, de goddelozen, als op peperduur wild. Ze willen je villen, onthoofden, vierendelen, eindeloos martelen en in de electrische stoel smijten, maar dat is allemaal farce en emotieloos gekrioel van slangen. Je genialiteit overstijgt…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog. Later heb ik die grap nog eens gedaan, maar toen lag Catherine Deneuve opeens zonder enige textiel om mijn beminzucht te smeken…

We hebben alles al gehad, denken we, maar de deur staat nog wijdopen! De fantasie is nog steeds grenzeloos en onder de deurmatten liggen pardoes weggeschoven hoogtepunten, krabbels die later goudstaven blijken. Zo gaan we verder, als rampslaven, we rukken de rokken van sappige lijven, we eten hun slippen op, verslikken ons en komen niet…

Overdag dwaalt hij op zijn fietskar door de straten van Gouda op zoek naar alles van ijzer. Hij eet ijzer, maar het ligt nogal zwaar op de maag, hij niest ijzerdraad, poept kanonskogels. Vroeger was er een beroemde voddenboer, die eruit zag als een reggaeman, maar dat was een echte zwerver, de ijzerboer zit 's avonds gewoon in zijn verwarmde…

Er zwemmen bloeddorstige kaaimannen en zeemeerminnen met zware boezems in de Goudse grachten en ze verdragen elkaar. In de Museumhaven heb ik gevreeën met een aardige zeemeermin. Ze ritste zo haar vissestaart open. Het kan dus. In mijn woonboot aan de Kattensingel verzorg ik bijna honderd zwerfkatten. Iedere avond probeer ik met gedachten…

Rembrandt van Rijn zwaaide naar mij en hij vroeg hoe het met mij ging, ik was verbaasd, keek achterom, of hij iemand anders bedoelde, maar nee, hij gebaarde dat hij toch echt mij bedoelde en ik was pauwetrots. Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd…

Sinterklaas kwam bij ons in de klas, ik was tien of zo, maar ik kreeg al argwaan toen ik zijn schoenen zag en bovendien zijn zwarte map, die mijn vader ook gebruikte voor zijn preken. Ook herkende ik hem aan zijn gouden trouwring. Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics. Thuis…

Ik weet soms ook niet goed meer hoe ik de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ondanks de minimale besteding ga ik nog als een speer, zij het veelal in illusiesferen van alcohol en poëzie. Als ik me wanhopig voel, dan begin ik mijn boeken te tellen, mijn dichtbundels, of ik ga joggen in mijn woonkamer, terwijl de printer een gedicht van Hugo…