Engelvrouw

(voor Mirjam Bruijn)

De schaarse momenten, dat ik met je samen was
waren voor mij als de onbekende eeuwigheid,
ik keek recht in je artistieke ziel en ik
voelde me dadelijk op mijn uiterste gemak.

Je gaat volgende week ons land verlaten, mijn
tranen zijn onstelpbaar, ook al kon ik je niet
echt genaken, fysiek dan, ik hou van je als van
God zelf. Je bent zo onbegrepen en zo oerlief,
dat mijn ziel breekt om jou. Met een busje door
de besneeuwde wegen richting een commune in Italië,
waar ze in boomhutten wonen en leven. Och, arme,
ik hou mijn hart vast, snap je expansiedrift, maar
vrees je acute ontgoocheling. Weet dat ik altijd
nog aanwezig ben om je desnoods op te vangen, wat
ik in mijn wensdromen maar al te graag doe. Iemand
zei me dat de meeste mensen niet meer willen hechten,

als dat zo is, eenzame ziel, hecht ik me aan je vleugels
vast, omdat we elkaars beschermengelen zijn,
zonder hechtingsangst. O, ik hou zoveel van jou!
'Verlaat me niet!', zong Jaques Brel, maar
als je dat wel doet,

omarm me dan dieper en steviger in die eeuwigheid.

Engelvrouw Mirjam Bruijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 509